Na 8 dagen goed gereden te hebben op de fiets over de via Monastica en de via Campaniensis door de champagnestreek, met een bezoek aan Reims en Troyes, heb ik over Tonnerre nu Vézelay bereikt. Ik heb er in mijn blog gisteren al naar verwezen. Het is echt een magische plaats bovenop een heuvel gelegen met een fantastisch zicht op de gehele omgeving. Probeer ’s avonds in het stadje wat te blijven kuieren want als de toeristen weg zijn, is het er zalig stil en rustig.
Als je dan toch in de buurt bent mag je niet nalaten Saint-Père-sous-Vézelay te bezoeken. Je kan dat best doen voor je Vézelay bezoekt, want dan begrijp je de basiliek Sainte Marie Madeleine nog beter.
Girart (de Roussillon) , Regent van het Koninkrijk van de Provence (van de chansons de Geste), richtte er in 858 of 859 een klooster voor vrouwen op dat na de invallen van de Noormannen werd vernietigd. Het werd later een abdij van mannen die werd overgebracht naar de heuvel van Vézelay, “la montagne sacrée” genoemd
Een Notre-Dame kerk verving de parochiekerk Saint-Père die in brand werd gestoken tijdens de godsdienstoorlogen. Resten van de St Père kerk van de 11-12de eeuw zijn nog zichtbaar.
Oorspronkelijk was het een eenvoudige kapel die in de 13de eeuw herbouwd werd door de monniken van Vézelay en terug St Père werd. Het dorp werd bezet door de Engelsen in 1360 tijdens de 100 jarige oorlog en later in 1569 in brand gestoken door de protestanten.
De kerk werd in de 19de eeuw gerestaureerd o.a. door Viollet-le-Duc. Deze man redde tientallen middeleeuwse gebouwen en vestingen over heel Frankrijk. Hij redde de cité van Carcassonne van de ondergang en werkte ook in de Saint Denis kathedraal waar de meeste Franse koningen begraven zijn. We kennen hem ook van de torenspits van de Notre Dame kathedraal in Parijs die hij liet plaatsen op de kruising van het transept. Iedereen herinnert zich wel het ogenblik waarop de torenspits enkele jaren geleden bij de brand van de kathedraal naar beneden stortte in de kerk zelf. Nu zijn ze die aan het heropbouwen.
De Notre-Damekerk van Saint-Père-sous-Vézelay met in de puntgevel (l) en op archivolt (m) afbeeldingen van het laatste oordeel (r)
De Notre-Dame kerk van Saint-Père-sous-Vézelay is een van de mooiste gotische gebouwen van Bourgondië. Het is een funeraire kerk die o.a. dienst moest doen als begraafplaats en de gehele thematiek van het beeldhouwwerk, vooral buiten, staat in dienst daarvan. Je ziet er op de binnenste boog van de archivolt (de geprofileerde versiering langs een arcadeboog) van de narthex een laatste oordeel uitgebeeld met de doden die opstaan uit hun graven (rechts) en een beeld van de doden die opgenomen worden in de schoot van Abraham of dus in de hemel (links). In de spits van de gevel op de westkant zie je nog eens een oordeelscène met Christus die een oordeel aan het uitspreken is over de doden. In de narthex staat ook een praalgraf opgesteld links van de midden-deur. De engelen op de toren nodigen de mensen uit op te staan uit de dood en zich bij Jezus aan te melden voor het laatste oordeel. Bert, Wim en Rientje waren er ongelooflijk fan van deze engelen.
De bouw (koor en schip) van de ND start rond 1235 , de gevel en de klokkentoren zijn gebouwd rond 1260. Het koor is omgeven door een kooromgang met 5 straalkapellen. Een mooie gotische architectuur die leidt tot een optimale helderheid. Let op de kapitelen in het schip. Je zal ook zien dat de muren van het middenschip bovenaan lichtjes naar buiten hellen door het gewicht van het gewelf. Dit verklaart de extra steunberen die men aan de zuidzijde van de kerk heeft bijgebouwd om aan dit euvel te verhelpen. Binnen zijn er verschillende grafmonumenten. Achteraan bij het binnenkomen van de kerk staat een mooie Karolingische doopvont van de 9de eeuw.
Binnenzijde van de ND kerk Saint Père-sous-Vézelay (l), steunberen aan de zuidzijde die een doorgang vormen (m) en ergens in de kerk een mooie gebeeldhouwde green man (r)
Het stenen kantwerk aan de westkant boven de narthex dateert van 1265 met prachtige beelden en mooie kapitelen met plantaardige motieven. Aan de binnenkant van de buitenmuur van de narthex staan een man en een vrouw, de twee schenkers die de bouw van de kerk betaalden. De man staat afgebeeld met een maquette op één hand. In een hoekje staat een beeld van een greenman. Een greenman (soms een greenwoman), is een legendarische figuur die het symbool is van wedergeboorte, die de cyclus van nieuwe leven en groei uitbeeldt die elke lente opnieuw plaatsvindt. Hij wordt afgebeeld als een gezicht omgeven door bladeren. De greenman vindt men heel veel in Engelse kerken.
Engelen met bazuinen op de toren van de kerk die de doden oproepen tot het laatste oordeel (l)en gebeeldhouwde engeltjes in de kerk (r)
De ongeveer 50 m hoge toren die slanker wordt naar boven toe, omdat zo het gewicht bovenaan vermindert, is versierd met mooie engelen met trompetten of bazuinen. De engelen Wim , Bert en Rientje die met mij meevliegen zijn ook wild van al deze engelen en nemen zoveel mogelijk foto’s voor hun baas , de aartsengel Gabrïel.
Als je wat verder doorrijdt, kom je op de archeologisch site van Les Fontaines salées of gezouten fonteinen. Daar vindt men ruïnes van Gallo-Romeinse thermen of baden, een exploitatie van zoute bronnen. Het regionale archeologische museum stelt de vele objecten tentoon die daar zijn gevonden: prehistorische voorwerpen, een verzameling beelden en een Gallo-Romeinse numismatische kamer (met muntstukken).
Na de middag keer ik terug naar mijn centre Sainte Marie Madeleine om er nog een nacht te slapen. Terwijl ik mijn blog aan het schrijven ben, komen fietsende Nederlandse pelgrims toe en de twee vrijwilligsters vragen of ik even kan vertalen - wat ik graag doe. ’s Avonds kan men in het centrum zelf een maaltijd bereiden maar één keer per week worden de restjes opgegeten die andere pelgrims hebben nagelaten in de frigo. Dit wordt zo een avond waar enerzijds lekkere restjes worden gegeten en andere nieuwe gerechtjes worden gedeeld door de pelgrims. Je kan er ook met je verhaal terecht maar dat hoeft niet.
Iedereen gaat vroeg slapen en de meesten proberen ’s avonds reeds te douchen want anders moet je in de rij staan ’s morgens. Om 21 worden de lichten uitgeschakeld want het ontbijt is van 7 u tot 8 uur.
Als je ooit in zo een slaapzaal gaat slapen met andere pelgrims denk aan oordopjes want er zit altijd een gezellige snurker tussen. Ik hoop dat ik het niet was want thuis snurk ik geregeld...toch in mijn eerste slaap , zegt Magda mijn vrouw en zij is een ervaringsdeskundige.
Commentaires