Dag 36, 04/05/2025: van A Gudiña naar Laza

We hebben navraag gedaan bij verschillende mensen over hoe we best naar Laza kunnen fietsen  en het antwoord is unaniem: als je met de fiets bent, neem dan eerst de N 525 tot Verin  en vanuit dat stadje van 14.000 mensen kan je de  weg Estrada de Vences nemen langs Mixos men en verder de OU 113, om dan daarlangs na 17 km  Laza te bereiken.

Rijdend langs de met gele brem begroeide bergen

Na een lekker maar sober ontbijt vertrekken we rond 8.45 u. op de N 525 naar Verin toe. Het is zondagmorgen en her is weinig of geen verkeer. Links en rechts van ons mooie hoge heuvels met heel veel gele brem op of paarse heide.  We dachten dat alles naar beneden was, maar we dalen en stijgen in het begin van 890 m  tot 950 meter en op het einde dalen we tot op 450 meter  hoogte. Dus is het nog aardig trappen. Vooral de afdaling naar Verin is minder prettig omdat het  aan het regenen is en we moeten stoppen om onze regencapes aan te doen. Onze schoenen en sokken zijn druipnat. We rijden naar het centrum van Verin en lopen eventjes de kerk van Santa Merced binnen (of Mercy in het Engels). De kerk (18de eeuw) staat naast het kloosters van de Mercedariërs, dat waren  monniken die in de Middeleeuwen gespecialiseerd waren in het vrijkopen van Christenen die gevangen genomen waren door de Moren vooral tijdens de kruistochten.

Verin: Het kerkje van Santa Merced, affiches van het carnaval en van het kasteel van Monterrei

Van de kerk van de Santa Merced rijden we eventjes naar de Plaza Mayor om een thee en een cafe con leche te drinken. De stad is ook gekenmerkt voor de speciaalste vastencarnaval,  de Entroido van Verin,  tijdens dewelke gemaskerde mannen met bellen en zweepjes  door de stad dwalen en de mensen lastig vallen. Een grote affiche toont dit duidelijk. Buiten de stad ligt het kasteel van Monterrei  dat boven op een heuvel ligt en een strategisch rol speelde in de Spaans-Portugese oorlogen. Ik fotografeer de grote reclame die eveneens in het midden de Plaza Mayor te zien is.  Het kasteel (hoofdzakelijk middeleeuws) is nu bekend  voor de lekkere wijn, vooral wit, die in de omstreken wordt gemaakt. De grote wijnen uit deze Galicische streek zijn: de Ribeiro wijnen, vooral wit , de Monterrei wijn, ook hoofdzakelijk wit en daarnaast nog de Valdeorras en de  Ribeira sacra rode wijnen. 87 % van de wijnen die in deze streek worden geproduceerd zijn wit. Ze zijn allemaal zeer fris en smaakvol. Aan de rand van de stad staat de Iglesia San Lazarro en de albergue (waarschijnlijk het vroeger hospitaal o.a.voor lepra en pestlijders en zieke pelgrims) met een prachtig wapenschild op de voorkant.  Dergelijke hospitalen lagen aan de rand van de stad. Vanaf Verin volgen we  de rivier Tamego tot in Laza.

De wijngaarden nabij Monterrei, Iglesia Santa María de Mixos

 Onze eerste halte vlakbij Verin op die weg is de Iglesia Santa Maria  de Mixos,  een 9de-eeuwse kerk. In feite zijn delen ervan 6- of 7de eeuws Visigotisch zegt onze vrjiwilliger -gids  van de gemeente; hij is landbouwingenieur  in een grote wijnbodega en staat te wachten op een bus toeristen die het kerkje komen bezoeken. We krijgen een privérondleiding vooraf:  er zijn romaanse delen zoals de muren en de linker koorkapel met een hoefijzerboog. Tussen het koor en het schipgedeelte staat nog een deel recht van de iconostase die er vroeger stond, want de Visigoten volgden een orthodoxe ritus en hadden een orthodoxe opbouw van de kerk. Twee van de drie altarentafels rusten op Romeinse voetstukken met Latijnse inscripties uit de 1ste en 2de  eeuw. In  de middelste koorkapel is nog een stuk fresco uit 13de-14de eeuw te zien en achteraan staat een romaanse doopvont. Buiten op het muurtje rond de kerk ligt een mooi beeldhouwwerk van een monnik voor de eeuwigheid.

Interieur van Santa María de Mixos, lunch in de buurt, een mooi Gallicisch kruis

Het uniek van het kerkje bestaat er ook in dat er hier een millagro de la luz is op de verschillende equinoxen van lente en herfst worden beurt om beurt de die altaren in de hoofdnis en de zijnissen van het koor kort belicht. Hij ondersteunt wat hij zegt met foto’s van deze mirakels van het licht. Nog nooit zoveel lichtmirakels ineens gezien.  We zagen ook zo een lichtmirakel in de Monasterio de Santa Marta.

Bernadette bewijst haar fietskunst en het beheersen van haar ijzeren e-ros door zowel gezwind naar boven als naar benden te fietsen. Ik kan er alleen maar in bewondering naar kijken want ik geraak niet boven met mijn 34 kg fietsros. Dan fietsen we door over deze kleine weg  doorheen een bosrijk gebied volledig in de vallei en we zijn meer en meer kleine wijngaarden. We bereiken zo de kerk van het dorpje met een kerkhof vlakbij. Het is zowel romaans als gotisch of eerder vroeggotisch. Aan de dakrand van het koor en een deel van schip zijn mooie bewerkte kraagstenen te zien. Zowel de deur aan de zuidkant en die aan de westkant hebben een mooie  vroeggotische deur met abstracte lijnen op de archivolten en mooie koppen van mannelijke  slechteriken (symbool van het kwaad!) bovenop de zuiltjes aan de kanten van beide deuren. Boven de westelijke deur staat een prachtig stenen roosvenster. Naast de kerk staat een mooi dubbel Galicisch kruis en daar nuttigen we onze picknick. Dan fietsen we de laatste 8 kilometers tot aan onze Hostal Casa Blanco Conde. De mevrouw is wat gedesorganiseerd maar na 45 minuten hebben we onze dubbele kamer met twee aparte bedden met uitzicht op de heuvels van de omgeving en staan onze fietsen op stal op te laden. Ik begin mijn blog te schrijven en Bernadette probeert met de haardroger haar schoenen, zolen en sokken te drogen.

Laza: het kerkje en de omgeving

We lopen naar het centrum, want vuurwerk wordt in de lucht geschoten om de inwoners  erop te wijzen dat er iets bijzonders gebeurt deze avond: de meiboom wordt geplant en de meikoningin, een dame in het geel,  nodigt jonge mannen uit ten dans. Terwijl er wordt gedanst gaan wij even de kerk  bekijken van Laza en vooral ook het mooie Galicisch kruis dat een belangrijke rol speelt in de folklore. Daarna gaan we een plato combinado eten in het enige restaurant  voor peregrinos dat open is: 16 euro voor twee platos combinado wijn inbegrepen: een spotprijsje.

Morgen rijden we 60 km verder naar Ourense en dan zijn we op 100 km van Santiago. Nu zijn we op 155 km hier in Laza. Nog twee dagen en dan hebben we hopelijk nog eens Santiago gehaald met onze kleine lieve Rinus erbij. Hij is wat stil de laatste dagen alsof hij weet dat hij opa moet verlaten en terug moet naar de hemel.  Wat missen we hem allemaal toch zoveel....