Dag 4: 24 km van O Cebreiro naar Triacastela

We werden wakker in ons kamertje in O Cebreiro. Rond 8 uur stonden we op, pakten we in en zouden we gaan ontbijten in een cafeetje waar ik gisteren al een tortilla had gegeten en Floris een vleesplankje. Er stond op een bord dat er ontbijt was vanaf 9 uur, maar het was toch gesloten. Dus gingen we naar een ander plekje, waar we een mierzoet ontbijtje verorberden: een stuk taart, een boterkoek, een geglazuurde donut, fruitsap en koffie.

Toen begon onze wandeling. 24 kilometer en 150 hoogtemeters, van O Cebreiro naar Triacastela.

Mierzoet ontbijt en dan vertrek uit O cebreiro na snel bezoek aan kerkje

Na 40 minuten stopten we in een klein winkeltje waar we misschien nog ontbijt zouden hebben gekocht, als we geen ander café hadden gevonden. We kochten gefrituurde maïskorrels, snoepjes, een Snickerbar en iced coffees. Toen gingen we verder. We kwamen een twintigtal fietsers tegen, van allerlei leeftijden. Niet veel later zagen we hen terug aan Alto do San Roque, waar we op 1270 meter hoogte een mooi uitzicht hadden en gezelschap van een heel groot standbeeld.

Floris bij het standbeeld van San Roque en het weidse uitzicht op 1270 m.

Na een korte pauze gingen we verder. Een halfuurtje later stopten we alweer aan een gezellig cafétje, waar we een thee en een koffie dronken voor samen 3 euro. Ik schetste een hele lieve en mooie hond die daar zat.

Hierna waren we weer vertrokken. We wandelden goed door en namen na drieënhalf uur middagpauze. Ik at restjes pasta en Floris kip van gisterenavond, maar zonder bestek, want dat hebben we niet mee.

De hond die ik tekende in het cafeetje, een kerkje en de koetjes onderweg.

Toen we weer verder gingen, was het vooral dalen. Het was toen nog een zestal kilometer. In de helft stopten we even aan een picknickbankje en tekende ik de boom die we zagen. Hierna vertrokken we weer en kwamen we aan op onze slaapplek. We zijn vandaag heel weinig mensen tegengekomen en hebben jammer genoeg geen gesprekken gevoerd met voorbijgangers.

Voor we het wisten, waren we in onze hostel. Het is hier best chique en comfortabel. De wandeling ging, ondanks de best grote afstand, makkelijker dan de vorige dagen. We hadden weinig last van onze rugzakken, en ook niet van onze voeten of schouders. Eens we waren toegekomen, veranderde dat wel. Ik heb een aantal blauwe plekken en bulten op mijn voeten, en een paar bleinen. Floris heeft vooral last van zijn linkerschouder en sleutelbenen.

De boom die ik tekende, stilaan naar beneden en nog een kerkje

Nadat we elk een grondige douche namen, wasten we onze vuile kleren. Dat kan hier in de hostel. Dan gingen we naar de supermarkt en kochten we brood voor morgenvroeg en -middag, perziksap, koekjes, repen, appels en chips. Hierna gingen we weer naar onze slaapplek en monteerde Floris ons dagfilmpje, terwijl ik wat rust nam. Toen was het tijd om avond te eten. We gingen naar een mooi restaurantje in de buurt, waar je voor vijftien euro een uitgebreid menu en water kreeg. Floris nam paella en geroosterde steak. Als vegetariër had ik minder geluk. Ik nam een pastasalade en rijst met eitjes en een soort tomatensaus. Het had heel weinig smaak, maar stilde mijn honger wel.

Aankomst in Triacastela en ons avondmaal

Na het eten waren we heel moe en keerden we terug naar onze slaapplek.

Morgen vertrekken we naar Sarria. Zie jullie dan XXX

Het uitzicht vlakbij Triacastela