5 u 30 dinsdagmorgen en na een lekkere douche schrijf ik de blog van dag 2. Floky ligt nog gezellig te slapen. Ik heb door het raam van de kamer van het 18de -eeuwse-maison de maître een prachtig zicht op het koor van de kathedraal. Nog een van de vele: in haar geval een vroeggotische kathedraal met alle kenmerken van de vroege gotiek. Een schittering bij de opgaande zon.
Gisterenmorgen na het ontbijt ben ik nog alleen even teruggegaan naar de kathedraal ND van Loan. Ik wou de opkomende zon zien in het prachtige roosvenster en de drie lange ramen eronder aan de platte koorkant De kathedraal van Laon is immers bekend voor zijn oude mooie 12de en 13de-eeuwse glasramen. In de glasramen van het koor zie je het verhaal van de passie en ernaast het verhaal van het leven van Christus gebaseerd op de Bijbel en op de apocriefe evangeliën . Deze laatste zijn verhalen die niet erkend worden als echt door Rome. De gekruisigde christus op een groen kruis verwijst naar de boom van het leven en naar de hoop. Groen is ook een belangrijke kleur voor het Rinus-Pinifonds want het was de lievelingskleur van Rinus en wij proberen ook verder te leven met hoop en wat het fonds doet is ook hoop geven aan anderen.
Na een kort bezoek aan de kerk loop ik nog even door de middeleeuwse straten van de oude stad. Veel gebouwen zijn in restauratie en staan er volledig ingepakt bij. Erfgoed moet bewaard worden en dus gerestaureerd. Terwijl ik weg was heeft Floky al de fietsen klaargezet en alle bagage erop terug goed vastgemaakt. De vier drinkbussen zijn gevuld en we vetrekken onmiddellijk want de dag wordt lang met 100 à 110 km trappen. Eerst gaan we een speciale foto nemen. Het Laatste Nieuws zou misschien een artikel over ons fonds en over de tocht schrijven en ze vragen enkele foto’s.
Floky heeft de plaats uitgezocht en weet wat erop moet staan: vooral de fietsen met de tekst erop en wijzelf. Een voorbijlopende jogger is bereid die paar foto’s te nemen. Sebastien Vasseur, zo heet de man, is bijzonder vriendelijk en neemt ruim de tijd om ons te helpen want hij vindt wat we doen een super initiatief. hij neemt een foto van onze pancarte om de website toch verder na te kijken. Magda heeft thuis nog zeer hard gewerkt aan de website en alle basisteksten zijn nu beschikbaar in het NL, het EN en het FR. Ook Peter helpt mee want Magda is in ons huis waar Peter een B & B uitbaat in Serviès-en-Val in de buurt van Carcassonne. Magda verblijft bij hem omdat ze anders toch maar alleen zou zijn in Leuven.
Opa en Floris met de advertentie voor het Rinus Pinifonds, Meneer Vasseur en korenvelden
Na onze fotosessie bollen we de heuvel van Laon af richting Soissons en Compiègne. We volgen de fietsroute die Google Ways ons aanbiedt over enkele D banen (Départementales) maar vooral over kleine C banen de communales door de departementen van de Aisne eerst en dan in het departement van de Oise op het einde van onze rit. Sommige van de baantjes die we nemen maken deel uit van het netwerk van Voies Vertes dat men reeds vele jaren verder uitbouwt in Frankrijk . Veel wielertoeristen komen we toch niet tegen. meestal zijn we alleen.
Het wordt een prachtige tocht in een glooiend landschap van heuvelsmet schitterende natuur onder een (te) warme zon maar we zijn goed ingesmeerd. Immense tarwevelden volgen elkaar op waar men volop aan het pikdorsen is. Daartussen maïsvelden, zonnebloem percelen en ook heel veel aardappelen.
Sommige C banen zijn in zeer slechte staat en zijn praktisch volledig verdwenen en overgroeid door gras. Dat vindt Floris fantastisch. We hebben allebei zeer goede banden die niet makkelijk stuk kunnen. We hopen dat alles vlot blijft lopen. Rond de middag stoppen we in het kleine dorpje Britty met een renaissance kerkje waarvan we de buitenkant och even grondig bekijken alvorens door te fietsen richting Compiègne.
De Clairière de l'Armistice, Beeld van Maarschalk Foch, De Oise
Vlak tegen deze stad komen we voorbij de clarière de l’Armistice, de open plaats in het bos waar op 11.11.1918 de wapenstilstand van de eerste wereldoorlog in een treinwagon werd getekend. De treinwagon en een groot standbeeld van maarschalk Foch staan er nog tot eer en glorie van de overwinning van de geallieerden maar vooral de Fransen. Tijd voor wat geschiedenisles voor Floky en hij luistert zelfs. In dit bos stoppen we om samen een Cavaillonmeloen aan te snijden en helemaal op te eten: super verfrissend. Vanaf de rand van Compiègne loopt er uit het bos een prachtig fietspad langs de statige Oise rivier dat we heel lang kunnen volgen. De Oise ontspringt in België in de buurt van Chimay waar we onze pelgrimstocht begonnen en nu vinden we die hier terug als een grote brede stroom. Het is een bijrivier van de Seine waar hij in uitmondt in Conflans Ste Honorine. Hij is 300 Km lang en wij hebben hem bijna 300 km kunnen volgen. We laten het centrum van de stad links liggen want het is te warm en langs de rivier fietsen is verkoelend.
De laatste 20 km moeten we terug de heuvels in om het dorpje Avrigny te bereiken waar we logeren in een eerder kramakelig en weinig aantrekkelijk oud hotel, maar de kamer is super net. Men kan er ook eten en aangezien we geen andere keuze hebben in de buurt doen we dat. Een zeer beperkte menukaart: voorgerecht rauwe tomaten met olijfolie (of met garnalen wat duurder); hoofdschotel entrecôte of omelet met frieten en sla. Voor Floky dus een entrecôte bleu chaud (en dat is ze ook) en voor mij een fijne omelet. De frieten (aardappelen) en het vlees zijn van een boer uit het dorp, de tomaten en de eieren van de tuin en van de kip van de hoteleigenaar. Zeer beperkt menu maar alles heel lekker. Daarbij water voor Floky en een wit wijntje voor opi. Ik vraag een kleine pichet en krijg een volledige fles voor 8 euro. Teveel om leeg te drinken maar het was lekker. Een fijne afsluiter van een fijne dag vooral in de natuur.
Zonnebloemen; Floris geniet van zijn steak, opi van zijn omelet; een mooie treurwilg
Morgen gaat het langs C baantjes naar Beauvais en de laatgotische kathedraal om dan door te fietsen naar Gisors. Vanaf daar zijn we op via Turonensis en bereiken we overmorgen op Floky’s 17de verjaardag CHARTRES. We kijken ernaar uit.
ik kan het niet nalaten af te sluiten met te zeggen dat het een fantastische beleving is om samen met een kleinkind op stap te gaan of in ons geval te fietsen. We praten over alles en nog wat. Houden ongevraagd hetzelfde ritme aan. Verwijzen ook geregeld naar Rientje en het doel van onze reis : met de middelen die we bijeen fietsen willen we HOOP te brengen aan andere families die een (klein)kind verliezen.
Langs de Oise rivier stonden heel veel prachtige groene treurwilgen. Opi voelt zich als een treurwilg. Hij blijft treuren om het verlies van Rientje maar elk jaar komen er aan deze boom nieuwe bladjes zodat mensen er in de warme zomer een gezellige verfrissende bescherming kunnen onder vinden. Hoop doet leven.