Om 5 uur zijn we opgestaan. Onze zakken die aan de fietsen hangen zijn klaar. En we hebben ontbeten: Bruno Lasagne Bolognese en een croissant (interessante combinatie) en ik alleen een croissant en een stuk kaas erbij. Allebei met koffie en melk. Ook nog een banaan. Om 6u 30 fietsen we weg van onze B &B en rijden we de brug over de rivier de Tarn over. We willen voor de grote hitte in Cahors zijn want het zal 40 graden worden.
Vertrek bij dageraad, Lucie en haar vriendinnen
Op de brug ontmoeten we al verschillende pelgrims waaronder Lucie en twee Franse vriendinnen. Zoals vele pelgrims die alleen reizen heeft ze enkele soul mates gevonden en vinden ze elkaar elke morgen terug na op verschillende plaatsen gelogeerd te hebben. Lucie komt uit Praag en heeft in totaal 2500 km te stappen naar Santiago maar ze ziet het zitten. Haar twee vriendinnen zijn al de verkeerde richting aan het uitstappen maar Lucie brengt hen op het juiste pad. De meeste pelgrims gebruiken tegenwoordig Google maps of een of andere applicatie om de weg niet kwijt te raken.
We volgen de Via Podiensis zo nauwgezet mogelijk. Gisteren liep deze Via vaak naast de departementale weg waarop we fietsten. Er zijn smalle paden aangelegd aan de rand van de velden. Daar waar pelgrims oversteken over de rijbaan staan borden die de automobilisten vragen voorzichtig te rijden en rekening te houden met pelgrims. Er zijn er niet zoveel op dit ogenblik want het is te warm. De meeste pelgrims gaan op stap (of op de fiets) in mei en juni en in september en soms nog in oktober.
Lauzerte
Wij fietsen eerst naar Lauzerte een prachtige cité médiévale , een typische bastide met overwelfde doorgangen onder de huizen rondom het gehele centrale plein, op zo’n 25 km van Moissac. Gisteren waren in de Tarn et Garonne vandaag komen we in het département van de Lot. De weg naar Lauzerte is licht golvend maar de laatste twee kilometers zijn steil omhoog. Bovenop de heuvel staan de resten van een kasteel, vele vakwerkhuizen, de Saint Barthélémy kerk, en het mooie vierkante bastide plein. Rond 8 uur komen we toe en er is nog geen kat of toerist te zien. Ik ga de kerk bezoeken die verschillende mooie beelden heeft en vooral in een kapel achteraan hele wanden heeft met beschilderde panelen, iets typisch voor de streek. Er zijn ook enkele mooie glasramen waaronder een kleurrijk roosvenster.
Lauzerte: interieur van de kerk, genieten bij een koffie met een Biscoff
Als ik uit de kerk kom is Bruno gezellig een espresso aan het drinken. ik neem een café crême en ik krijg er een Lotus koekske Biscoffe bij. Ik neem daar een foto van en stuur dat naar Litje en John twee van onze liefste en gulste sponsors van het Rinus-Pini-fonds. Zelfs in een klein dorpje op de heuvels worden dus Vlaamse / Belgische Lotuskoekjes gegeten. De mensen vragen er expliciet om voegt de caféhouder eraan toe. Hij vertelt ons ook dat zijn herberg toch bijna 300 dagen per jaar open is en dat betekent dat bijna het jaar rond hier toeristen komen en…Lotus koekjes eten.
Montcucq: de donjon, de kerk en de markt
We rijden de heuvel af en rijden nu op de Via Podiensis richting Montcuq op 16 km afstand. Het dorpje is weer bovenop een heuvel gelegen en is gekend voor zijn oude ME donjon en voor zijn Saint Hilaire kerkje dat spijtig genoeg dicht is. Het heeft een interessante achthoekige toren die op een vierkant onderstuk staat. Aangezien de kerk dicht is gaan we even op de zondagsmarkt rondkuieren. Daar ontmoeten we als bij wonder Veerle, één van de beste vriendinnen van onze lieve schoondochter Véro en Frederik (onze zoon) en de meter van onze lieve Jacob; allen zijn ze Rinus Pini sympathisanten. We zeggen kort goede dag aan de gehele familie en vervolgen onze weg.
Ontmoeting met Veerle (de meter van Jacobje) op de markt van Montcucq
Het wordt warmer en warmer maar toch willen we (of ik) nog enkele kerken zien. Zo gaan we eerst naar Saint Pantoléon het gelijknamige kerkje bezoeken. Het kerkje is zo tussen de huizen ingebouwd dat je langs een gang onder het huis door op de binnenplaats van het huis, het kerkje kan vinden . Het heeft een bijzondere kloeke en sterke toren die volgens mij pre-romaans is met heel wat openingen bovenaan. Het kerkje is klein en heeft iets van een oratorium een soort bidplaats. Daar ontmoeten we Monique en Michel Wijngaardier, twee Fransen, maar zijn vader was een Vlaming. Dat blijkt ook uit de naam. Zij legt uit dat hij altijd kerken wil bezoeken waar miraculeuze genezingen plaats vonden. Hij vertelt dat Sint Pantéleon een kindje genas dat door een adder werd gebeten.
De kerk van Saint Pantéléon, de doorgang en Monique en Michel
Terug de fiets op en nu rijden we met nog meer warmte naar Labastide-Marnhack op de Via Podiensis om er het oude kasteel te bekijken en het kerkje dat spijtig genoeg ook dicht is. We genieten er niet meer van want het is er veel te warm. We eten en drinken snel iets in de schaduw maar zelfs daar is het superwarm en we rijden verder door naar Cahors. Alvorens te vetrekken bellen we met de eigenaar van het appartementje dat Magda voor ons heeft gereserveerd en we mogen er om 13 u 45 al in.
Fort van Labastide Marnhack en de Pont du diable in Cahors
We bereiken na 70 km Cahors om 12 uur. Cahors is op en rond een meander van de rivier de Lot gelegen. Het heeft vele Romeinse overblijfselen en natuurlijk ook een prachtige romaans- gotische kathedraal, St Etienne, gebouwd hoofdzakelijk tussen de 12de en 15de eeuw. Typisch zijn ook de twee koepels en een laatgotische kloostergang. Het meest gekende beeld is de 14de-eeuwse Pont Valentré of de pont du diable. Een indrukwekkende brug als verdediging voor de stad met verschillende hoge torens: indrukwekkend. Het is een gezellige oude stad met veel kleine straatjes en vakwerkhuizen. Het is echter te warm om ervan te genieten.
Cahors: Kathedraal St. Etienne, koepel en laatgotische kloostergang
Bij het binnenrijden van de stad gaan we snel boodschappen doen voor deze avond en morgenvroeg in een Carrefour die om 12 u 30 sluit want het is zondag. We zijn nog te vroeg voor het flatje en we beslissen om de pont Valentré of de Pont du diable nu al te gaan bezoeken of eerder bekijken. We vinden een plaatsje volledig in de schaduw en besluiten daar rustig te picknicken. Bruno verorbert alweer een volledig stokbrood besmeerd met een hele (grote) pot rillettes de poulet roti. Terwijl hij aan het eten is begint hij een intense discussie met een Canadees Marco die een vorming volgt om mensen te genezen met hypnose. Eergisteren was het een discussie met twee Amerikanen die erge voorstanders waren van homeopathie als een geneesmiddel tegen alle ziektes.
Cahors: Bruno in gesprek met Marco, kloostertuin en interieur van de kathedraal
Na deze pittige discussie rijden we naar het flatje dat in het centrum van Cahors gelegen is. De eigenaar laat ons onmiddellijk binnen. We hebben twee bedden wat prima is want Bruno slaapt veel liever alleen. Er is ook een sterke ventilator en voor het bed op de mezzanine waar ik (opi) zal slapen is er zelfs een airconditioning toestel: yoepie bij deze hitte. We pakken uit . We zetten ons in onze onderbroek, want die fietsbroekjes knellen teveel de edele delen van de man . We nuttigen samen een wijntje en babbelen wat na over onze lange voormiddag.
Cahors: Bruno in gesprek met leden van het Compostela-genootschap, voorgevel van de kathedraal en toren van de Pont du diable
In de late namiddag gaan we nog de kathedraal bezoeken om er onze credentials te laten stempelen. Het lokale Santiago genootschap is er aanwezig en Michel de voorzitter ervan is bijzonder behulpzaam en boeiend om naar te luisteren. Françoise helpt ons winkels te vinden die op zondag open zijn. We genieten van het gesprek en trekken na een bezoek naar ons flatje om er samen gezellig een canard parmentier te eten en cou de canard farci, of eendenhals gevuld met jawel, foie gras…één keer mag dat wel want Bruno is geen voorstander van foie gras. Bruno is ondertussen een gevecht aan het leveren met het blik waarin de cou farci omgeven door eendenvet wordt verkocht. Het eindigt met een overwinning voor Bruno. Nu samen eten en dan gaan we vroeg slapen want morgen wordt weer een warme dag.
Комментарии