We hadden gisteren beslist om voor dag en dauw te vertrekken en de warmte te vlug af te zijn. Om 6 uur op voor wassen, ontbijt en fietsen klaar te maken en om 7 uur stonden we boven bij de kathedraal Sainte Marie Van Auch. Een statige kathedraal boven op een heuvel die je van ver ziet staan. Ze is niet open want we zijn te vroeg. Maar het voordeel van het vroege uur is dat de stad nog stil is met weinig beweging. De kathedraal staat dus heel alleen daar voor ons om haar te bewonderen. We wandelen errond en bekijken de buitenkant grondig. Achteraan het koor is er de monumentale trap die naar een lager gedeelte van de stad afdaalt.
Bruno in de vroege ochtend op weg naar de kathedraal van Auch en de monumentale trap
Bruno is bij de fietsen blijven staan en als ik van mijn fotosessie van de kathedraal terugkom, staat hij met een Didier te praten, ook met een gravelfiets en een helm op. deze Didier gaat iedere dag met de fiets naar het werk heen en terug. Hij is sourcier, iemand die des sources of waterbronnen, vindt en meer en meer mensen vragen naar bronnen en water. Het is dus zeker een knelpuntberoep want hij kan niet aan de vraag voldoen. Hij legt aan Bruno uit langs waar hij best rijdt om naar Aire-sur-l’Adour te rijden en met zijn gedetailleerde deskundige informatie stappen we op de fiets. Al snel rijden we terug door prachtige landschappen van de Gers. Bruno merkt op dat we precies door prachtige landschapsschilderijen rijden met warme kleuren ook al is het nog grijs op deze vroege morgen.
Rijdend langs de prachtige landschappen van de Gers
Na 25 km gefietst te hebben, wil ik schakelen en voel ik dat de schakelaar van de versnellingen niet meer werkt en geblokkeerd zit. De opgerolde draad komt aan de zijkant zelf uitstulpen. Geen goed teken. Ik verwittig Magda dat we een technisch probleem hebben en beslissen tot het volgende dorpje door te rijden. Vlakbij rechts van de baan staat een paneel voor een motorgarage CEUILLENS met een telefoonnummer. Eerst denk ik dat een dergelijke garage zich hier niet kan bevinden want we zijn te midden van de velden in the middle of nowhere. Ik bel toch naar dat nummer en de garagehouder neemt op. Na een korte uitleg zegt hij (Christoffe) gewoon de kleine zijweg te nemen en 3 km te volgen om zijn garage te vinden. hij zal proberen te helpen. Na een tiental minuten staan we bij de garage die echt het enige gebouw is zo ver men iets kan zien. Hij is super vriendelijk en gaat onmiddellijk aan de slag en stelt vast dat de versnellingskabel over is en dient vervangen te worden. Hij heeft echter de juiste lengte van kabel niet maar Bruno kan er één gaan halen op een 10-tal kilometer wat hij ook onmiddellijk doet. Het is ondertussen middag en we moeten nog minstens 70 km fietsen… de zon is al volop en hard aan het schijnen. Dankzij Christoffe en Bruno is het probleem rond 1 u 30 opgelost en om 14 uur vetrekken we terug.
Christophe die onze fiets herstelt met de hulp van Bruno
Ook al is het zeer warm we moeten verder trappen over Lupiac naar Aignan, Thermes d’Armagnac om zo Aire-sur-l’Adour te bereiken. We hebben wat extra kilometers te fietsen omdat we zijn afgeweken om naar de lieve garagist te rijden: gelukkig maar. Het landschap blijft even mooi: In Lupiac nemen we de tijd de tijd om toch even het kerkje te bezoeken en vlakbij het standbeeld van de musketier d’Artagnan te bekijken want in dit dorp werd hij geboren en wordt hij in alle geuren en kleuren aan de toeristen getoond. Dan gaat het verder naar Saint Aignan met een indrukwekkende kerk.
Lupiac: beeld van d'Armagnac en kerk
Vooral de toren valt op die lang een verdedigende functie had. Daar lopen we even een Carrefour express binnen om extra drank te kopen en nog wat eten want Bruno heeft, zoals Floky, geregeld honger. Daarna fietsen we hard door naar Thermes-’d’Armagnac waar we even halt houden aan de oude Donjon, zijn indrukwekkende kasteeltoren, en vlak ernaast het pittoreske kerkje St Barthelemy. We zijn in de Armagnac streek, een soort cognac, en vanaf nu hebben we terug veel wijngaarden.
Saint Aignan
De laatste 25 kilometer worden gelukkig maar een gemakkelijke tocht want we rijden op de kant van de vallei van de Adour praktisch vlak zonder grote hellingen. Links van ons ligt de rijke vallei van de Adour de stroom die straks door Aire-sur-l’Adour loopt en recht uit de Pyreneeën komt. Er zijn veel wijngaarden en ook heel veel maïs die overvloedig wordt besproeid met grote sproei-installaties. Deze besproeien ook onze kleine Communale weg die we hebben genomen. We blijven met opzet staan om eens een goede douche te krijgen en dat doet deugd. Een beetje voor 19 uur bereiken we Aire-sur-l’Adour en we komen voorbij een mooie Carrefour Market. We beslissen hier snel onze inkopen te doen: twee schotels cannelloni, één met spinazie en ricotta en één met rundsvlees in de cannelloni. Daarnaast enkele pintjes en brood en petits pains au chocolat voor het ontbijt morgenvroeg. Om 19 u 30 zijn we in ons kleine huisje, allebei doodmoe maar blij dat we het gehaald hebben niettegenstaande de technische problemen.
Thermes-d'Armagnac: Toren en kerk
We warmen snel onze maaltijd op en het smaakt bijzonder goed. We praten nog even na over de dag. We denken met dank terug aan de prima hulp die we hebben gekregen van Christoffe Ceuillens. We zullen morgen opnieuw vroeg vertrekken want het wordt terug warm. We gaan snel slapen want we zijn allebei toch wel stikkapot. Bruno, terloops gezegd, rijdt met een gewone fiets en niet met een e-bike en hij doet dat bijzonder goed. Hij is wel wat verbrand en ik smeer hem dik in met after-sun. Ik ben super blij dat we samen fietsen. Dat was ook met Floky het geval. We wisselen veel ui ten leren elkaar nog beter kennen.
Morgen fietsen we onze eerste rit op de Via Podensis, tegen de pelgrimsstroom in en dat betekent ook dat wij meestal bergop zullen fietsen. De pelgrims naar Santiago dalen eerder af van Le Puy-en-Vélay om zo Saint-Jean-de-Pied-de-Port te bereiken en de Pyreneeën over te trekken naar de Camino Francès naar Santiago de Compostela. Nu ga ik slapen want ik heb het echt nodig. Nog vlug even bellen naar Magda en vragen of alles OK is met kinderen en kleinkinderen. Fre en Ann zijn al thuis van vakantie maar Tim is nog in Bretagne met zijn nest en het gezin van Hannes en Julia nog zo een gezin dat hen de voorbije jaren ongelooflijk heeft gesteund. Ik val in slaap met de gedachte dat er toch veel super lieve mensen zijn die altijd bereid zijn anderen te helpen.
