Onze laatste dag beginnen we met een lekker ontbijt. Het Italiaanse hotellleke serveert een ontbijt met alles erop en eraan voor 6 euro en we genieten ervan. We maken voor de laatste keer onze fietsen klaar en rond 9 u 30 , wat later dan normaal, vertrekken we richting St Gaudens. Eerst naar een goede bakker flokey zijn pizza’s gaan stappen en we zijn opnieuw de baan op. We dachten dat het een makkie zou worden na de twee ritten in de Pyreneën over de Somport Pas (1640 m) en de Col de Pourtolet (1794m ) maar al vlug stellen we vast dat het een moeilijke laatste dag zal worden. Er zijn heel veel hellingen en we moeten terug 600 meter klimmen .
Vertrekkend van ons hotel in Lourdes richting Saint Gaudens langs steile hellingen
We rijden langs Lézignan, Loupcrup, Pouzac, Mauvezin, Capvern, Cantaous naar Montrejeau vlakbij St Gaudens. De afdalingen zijn kort of we hebben de indruk dat ze veel korter zijn dan de beklimmingen. De hellingen zijn heel lang en stevig en al vlug voelen we dat in onze benen en in het aantal kilometers dat we TOUR, SPORTS of TURBO moeten rijden. Ik gebruik in feite alleen EC0 en TOUR. Ik moet zelfs verschillende keren afstappen en duw mijn fiets gewoon de heuvels op. De laatste dagen is Floris enkele keren tot boven op een col gefietst en is dan een deel terug gestapt om mijn fiets van mij over te nemen. Zalig zo een jonge 17 jarige super helper.
We stoppen rond de middag In Mauvezin aan het kerkje en vlakbij aan het kasteel oorspronkelijk gebouwd in de 11de eeuw en herbouwd in de 13 de eeuw. We rijden er even naar toe want er zijn daar vandaag zondag middeleeuwse spelen voor de toeristen. We nemen vanop een parking enkele foto’s en rijden door terug naar het kerkje waar we lunchen.
De kerk en het fort van Mauvezin
Op het einde van onze lunch komen er vier mensen vragen of we vetrekken en of ze de tafel mogen gebruiken. Geen probleem natuurlijk. Het zijn Isabelle, Ian, Nathalie en Remy uit Marmande in de Landes. Ze zijn aan het stappen vanuit Capvern waar ze verblijven. Een van hen heeft gelezen op de pancarte vooraan op mijn fiets waarvoor we fietsen en we geven graag wat meer uitleg. We mogen ook een foto nemen van deze lieve mensen en vervolgen onze weg na hen het beste te hebben gewenst.
We rijden verder maar de weg blijft moeilijk of is het de vermoeidheid die toeslaat omdat we weten dat het onze laatste fietsdag is. Door al de vele lange hellingen verliezen we veel tijd. Geleidelijk aan zijn niet onze persoonlijke fysische batterijen maar ook onze elektrische batterijen uitgeput en moeten we beslissen te stopepen in Montrejeau in plaats van in St Gaudens op een 30 tal kilometer daar vandaan. We weten dat Peter al vertrokken is om ons op te halen en kiezen de gemakkelijkheidsoplossing na toch al meer dan 1800 kilometer hard fietsen over 22 dagen.
Floky wachted op nonkel Peter, de bastide en de kerk van Montréjeau
Om 15 uur verwittig ik Peter die al onderweg is om ons op te halen met zijn camionette dat hij wat verder moet rijden. We konden onmogelijk met de fiets ons dorpje Serviès-en-Val bij Carcassonne vandaag bereiken want het is nog 150 km verder. Tim is vroeg in de morgen vertrokken met de drie andere kinderen Robin, Mozes en Eli en ze zijn al goed gevorderd. Tegen alle verwachtingen in want het is een zwarte of oranje verkeersdag deze zondag in Frankrijk Ze zijn reeds in Montauban en zullen zond 19 uur in Serviès-en-val zijn.
Peter is gelukkig al vlakbij in de buurt en bereikt ons om 15 U30 vlak bij de kerk van Montreaeau. Terwijl we op hem wachten hebben we dit om dit bastide dorpje met een kerkje met een achthoekige toren al wat bezocht. Bastide is een Frans type middeleeuwse stad, gesticht in de 13e en 14e eeuw in voornamelijk Zuidwest-Frankrijk. een typisch bastide dorpje heeft is rechthoekig stratenpatroon dat de stad verdeelt in acht huizenblokken rondom een centraal marktplein De huizen op dit marktplein hebben altijd overdekte gangen onder een deel van de huizen wat zalig wandelen is als het warm is. Vanop de parking vlakbij de kerk St Jean Baptiste heb je een prachtig zicht op de Pyreneeën in de verte. Terwijl we op Peter wachten praten Floky en ik over onze tocht van drie weken voor Rientje. We zijn super blij dat we het gehaald hebben. Ik hoop dat Flokey ook mooie herinneringen eraan houdt. Voor mij is dat zeker het geval. Het is een unieke ervaring om als 77 jarige opi op stap te gaan met je kleinzoon van 17jaar. Hij was mijn reisgids met zijn Google ways. Hij was ook de man van de communicatie op Instagram met de filmpjes die hij elke dag postte. Hij was samen met Rientje ook engelbewaarder (in opdracht van omi die achter mijn rug met hem communiceerde.)
Genieten van het samenzijn na meer dan drie weken (maar toch bezig met de telefoon)
Dankzij Peter bereiken we rond 18 u met onze zware fietsen onze thuisbasis waar omi op ons wacht. Een hartelijk weerzin na oma een maand te hebben gemist want ze was voor mijn vertrek met de fiets al naar ons huisje vetrokken Met Ryanair. We drinken iets op ons balkon met het zicht op de Massif de Lacamp en nog geen 45 minuten later komt Tim eraan met de drie andere kinderen luid toeterend . Rientje vliegt naast de multivan mee want hij had ons eerder vroeg op de dag al verlaten als engelbewaarder en was met zijn papa, zijn zus en broertjes meegevlogen om over hen te waken Nog een superblij weerzien want Tim en zijn nest hebben Floky in drie weken niet gezien.
Peter en zijn (nieuwe) partner Kim hebben eerder op de dag boodschappen gedaan en zorgen voor een lekkere maaltijd; Als voorgerecht gevulde krab en daarna als hoofdgerecht pasta met een volledige zalm van bijna 3 kg die we volledig opeten. Er wordt druk verteld over onze reizen Tot laat in de avond zitten sommigen buiten op het hoge houten terras om nog te vertellen en ook om misschien vallende sterren te zien. Het zijn de dagen van de Perseïden begin augustus. Tim heeft geluk want hij ziet een vallende ster die lang valt. Ik lig dan al in mijn bed uitgeteld.
Opa, met op de achtergrond het plateau van Lacamp , samen bij de plataan van Rientje, de jongens op de fiets
Zo snel mogelijk gaan we morgen Rientje bij zijn boom naast het plaatselijke riviertje bezoeken. Hij ging er bijna iedere dag naar toe met oma als hij hier was op vakantie Hij zat vaak bovenop de picknickbank die onder zijn boom staat. We hebben er een gedenkplaatje mogen hangen met de toestemming van de gemeente. Peter zorgt geregeld voor bloemetjes. Zoveel herinnert ons aan hem in Serviès dat een bezoek aan zijn plaatsje een pijnlijke must is. We kunnen hem niet vergeten NOOIT; Floky en ik zijn super fier dat we voor hem heem en Het Rinus Pini Fonds hebben mogen fietsen. Onderweg in Sallient hebben jongeren die er van het late (vroege) concert) kwamen. ze waren onder de indruk dat iemand van zijn leeftijd voor een goed doel een groot deel van zijn vakantie veil had . Omi en ik zijn super fier op hem en Yasmine en Tim en de andere kinderen ook.
Oma en Rientje , samen op zijn lievelingsplekje onder de grote plataan (aug. 202)
Dit is de laatste post van onze route over de Via Turonensis binnen een week kan je ons opnieuw volgen. Na tien dagen wat uitblazen gaan we op 16 augustus over de Via Podensis vanuit de buurt van Saint Jean de Pied de Port over Moissac, Conques enz. naar Le Puy en Velay te fietsen samen met Bruno, onze 25 jarige kleinzoon die in Oxford aan het doctoreren is. Ik kijk ernaar uit om samen met hem aan deel van de terugweg af te leggen. Op 26 juli moet hij echter terug naar Oxford en dan fiets ik alleen verder Naar Leuven. Alleen neen, want Rientje zal me zeker als engelbewaarder begeleiden. Nu is hij mee op vakantie met papa Tim, Robin , Flokey, Motje en Eli. Hij is altijd bij ons. We kunnen en willen hem NOOIT vergeten.