Deze morgen ben ik vroeg uit de veren. Floky wil slechts om 8 u 45 opstaan. Na een lekkere douche ben ik om 6 u 30 bij de Lauden. We danken God voor een nieuwe dag. Dan om 7 u 15 neem ik in stilte en zonder mijn compagnon een lekker ontbijt. Ik ontbijt bij de paters maar Floky wou lang slapen. Bij het buitengaan uit de refter komt een Franstalige 55- jarige man naar me toe en vraagt in vlot Nederlands waar we vandaag naartoe rijden. Hij heeft het plakkaat op mijn fiets gezien. Ik vertel hem dat we naar Laon rijden en leg hem uit dat we dat voor ons kleinkind en broertje doen. De man heet Robert. Hij pinkt een traan weg en na een lange stilte voegt hij er aan toe dat jaren geleden hij en zijn vrouw ook een kindje verloren hebben door ziekte. Hij wenst ons een veilige tocht, drukt mij stevig de hand, vraagt het kaartje met info over het Rinus Pini fonds en geeft me een laatste glimlach en duim. Ik ga Floris wakker maken. Ik heb voor hem een dubbele cappuccino genomen in de refter. dat mocht of beter moest van de frère hotelier. Floris draagt nu een helm want die is verplicht voor minderjarigen in Frankrijk.
Om 9 u 15 zijn we klaar voor de start van onze tweede dag. 90 km over een heuvelachtige landschap en een groot deel door de OISE. Onder een blauwe hemel vertrekken we naar Laon, waar we de kathedraal met de ossen zullen bewonderen.
Floris met helm, de korenvelden en bossen onderweg
Floris en ik hebben prima geslapen en hebben niet veel last meer van de 135 km fietsen naar Chimay. Na een uurtje fietsen komen alle spieren los. Onderweg eet Floky de twee laatste sandwiches van de dag ervoor. Ik had hem beloofd dat hij een lekkere Franse petit pain zou krijgen aan de eerste bakker. De streek is echter zo landelijk dat we slechts in Laon onze eerste warme bakker zien om 15 uur in de namiddag.
Floky houdt van de mooie landschappen met prachtige tarwe-, maïs- en aardappelvelden. Maar hij houdt nog meer van in de bossen rijden en voor hem wordt dit een feest: een heel eind van de route loopt door de bossen van de vallée van de Oise, prachtige natuur. Een beetje hobbelig, maar toch veilig. Het is volop oogst en overal zijn de pikdorsers hard aan het werk want het is droog. Zoals gisteren is er te veel tegenwind wat vermoeiend is met onze beladen fietsen.
Laon, in de Aisne streek, ligt boven op een steile heuvel en je ziet de kathedraal majestueus op haar heuvel liggen vanop 20 Km. Aan het eerste grootwarenhuis stoppen we en kopen we de nodige proviand voor een late lunch (15 uur). Floky let op de fietsen en ik ga winkelen. Daarna de steile heuvel op want we logeren in de Rue du Cloître 22, vlakbij de kathedraal, op een 100 meter lopen. Het is een herenhuis waar een oude dame, Mme Tordeur woont en kamers verhuurt, alleen aan pelgrims. Ze staat niet op internet en heeft geen internet (dus geen mails!) maar ze is bijzonder vriendelijk en behulpzaam ook al stapt ze moeilijk; zware diabetes zegt ze. Haar huis ligt (zoals Laon) enerzijds op de Via Francigena, de pelgrimsweg naar Rome (met het graf van de H. Petrus) vanuit Canterbury over Arras, Laon naar Lausanne, Luca en dan Rome. Anderzijds ligt Laon op een secundaire bedevaartsweg naar Santiago de Compostela (naar het graf van de H. Jacobus) die pelgrims o.a. vanuit België naar de via Turonensis en Chartres breng om dan verder naar Tours en Bordeaux en Spanje te gaan enz. De derde grote bedevaartsroute is die naar Jeruzalem om er het graf van Jezus Christus te bezoeken.
De oude stadspoort van Loan, Floris in de straten van Loan, Floris in de B&B
Het is een huis vol herinneringen en vol met oude meubels en dit is ook zo voor onze kamer met twee bedden. Nadat we onze fietsen hebben gestald in de garage om de batterijen te laden en na een korte douche en een afspraak voor het ontbijt morgenvroeg gaan we de kathedraal bezoeken op het hoogste punt van de oude stad op de heuvel. De nieuwe stad ligt onderaan de heuvel.
De bijnaam van de stad Loan is de “Montagne couronnée” of de “gekroonde heuvel”. De kathedraal is precies een kroon (van Maria)bovenop de rotsachtige heuvel. Deze kroning is dan ook één van de (herhaalde) hoofdthema’s van de stenen iconografie van deze kathedraal. Het is een voorbeeld van een “klassieke" vroeggotische kathedraal gebouwd tussen de 12de en de 13de eeuw met vier verdiepingen. Er zijn prachtige 12de -en 13de -eeuwse glasramen. Van de oorspronkelijk 7 torens ziet men er nog 5. Heel speciaal is het rechthoekige koor: zo zijn er maar drie in Frankrijk. Alle andere hebben een half cirkelvormige koor met dan nog verschillende straalkapellen. De Engelse kerken en kathedralen hebben heel vaak een rechthoekig koor, het is volgens mij iets typisch Engels. Hier heb je drie schitterende langvormige glasramen (die naar de drie-eenheid verwijzen van God de Vader, God de Zoon en God de H. Geest) en een prachtig roosvenster bovenop.
De torens van de westgevel zijn versierd met 16 levensgrote beelden van ossen, een nijlpaard en een neushoorn. De ossen zijn een eerbewijs aan de hulp van de dieren die bij het bouwen van de kerk met steen uit de steengroeven aan de voet van de Laon-heuvel de stenen naar boven trokken. Ossen hebben vaak iets met mirakels te maken. Een legende van de monnik Guibert de Nogent vertelt dat een te zwaar geladen kar met paard er niet in slaagde om de steile helling van de heuvel te overwinnen. Toen verscheen plots als bij wonder een witte os die de kar hielp trekken en alles liep goed af. De witte os verdween na hulp geboden te hebben en dat werd als een teken uit de hemel en een mirakel ervaren.
Diegenen die meer tijd hebben dan wij kunnen in Laon ook nog de volgende monumenten bezoeken: de Abbaye Saint Vincent gebouwd einde van de 11de eeuw. Vlakbij is de Commanderie of de chapelle des Templiers, een achthoekig gebouw (symbool van de verrijzenis) van rond 1140 dat doet denken aan de H. Grafkapel in Jeruzalem. Tenslotte is er nog het abdijcomplex van Saint-Martin wat een indrukwekkende en invloedrijke abdij was. Ze werd opgericht in de 12de eeuw door Sint-Norbertus en hij installeerde er 12 reguliere (Norbertijner) kanunniken. De rijkdom van de abdij was te danken aan de exploitatie van de wijngaarden.
Floris en opa voor de kathedraal van Laon met zijn mooie glasramen en beelden van ossen.
Na bezoek van een uur aan de kathedraal (wat lang was voor Floky maar hij deed het!) wandelen we rond de stad en snuiven de sfeer wat op. Daarna kopen we pizza en eten die in de binnentuin van het huis in alle rust. Om 20 uur lig ik op bed om enkele minuten later in slaap te vallen.
Ik heb eerder in deze tekst vermeld dat de drie grote bedevaartsoorden voor de katholieke gelovigen Jeruzalem, Rome en Santiago waren. Vlamingen hebben een voorliefde voor Santiago maar ik weet niet waarom. Al de pelgrims hebben altijd op hun hoed of mantel een teken gedragen dat verwijst naar de bedevaartoorden die ze bezocht hadden.
Op de hoed van pelgrims naar het graf van Santiago vindt men meestal de schelp, het symbool van Sint Jacob bij uitsteek. Veder ook soms “bordoncillos” - kleine gedraaide pelgrimsstafjes (uit been, lood of ivoor) die ook op de voorkant van de hoed bevestigd werden. Sint Jacob zelf draagt altijd een pelgrimshoed, zijn mantel, een pelgrimsstaf, een pelgrimstas met een schelp op en een drinkbus in de vorm van een kallebas
De pelgrims naar het graf van Petrus in Rome langs de Via Francigena dragen als symbool van hun tocht de sleutels van Petrus (gekruist), en kleine buste van Petrus (met sleutel) en Paulus (met zwaard) en een veroniké of afbeelding van de Veronica-doek).
Pelgrims naar Jeruzalem die er het Heilig graf van Jezus Christus gingen bezoeken kwamen terug met een kenteken van een palmtak verwijzend naar de intrede van Jezus in Jeruzalem; soms dragen zij het Jeruzalemkruis of het kruis en de palmtak.
Morgen wacht ons terug een zware dag met 100 km fietsen. We rijden voorbij Compiègne in de richting van Beauvais en logeren in een klein dorpje Avrigny. Magda regelt altijd eenvoudige maar aangename rustplaatsen. eerst gaan we nu ontbijten bij onze lieve mevrouw Tordeur.