Gisterenavond waren we vroeg naar bed gegaan en maar goed ook. Het kasteeltje Arnuadin, waar we logeerden, genoemd naar een verre grootvader van de eigenaar, blijkbaar een wereldberoemd fotograaf in Frankrijk,, was super gezellig en de kamers super groot: wij hadden er elk één. De elektriciteit was wel een probleem. Per slaapkamer max 1 stopcontact voor het nachtlampje. Je kon dus niets opladen tenzij je jezelf eerst in het donker zette en op zoek ging met je telefoonlamp naar het oude stopcontact, twee ronde gaatjes in de muur: dus een installatie van meer dan 70 jaar oud. Floky had zelfs geen stopcontact. Daarenboven stonden overal als versiering mooie lampjes of lampadairs maar je kon ze nergens inpluggen. Een beetje surrealistisch. Beneden was het hetzelfde: twee van de stopcontacten waren gebruikt om onze fietsen op te laden en er waren er niet veel over. Floky vond er nog één in de badkamer en een ander verborgen achter een kast.
Labouheyre: plaats te over in kasteel Arnuadin met de prachtige tuin met de oude ceder
Maar dat was allemaal niet zo erg, de charme van het oude kasteeltje, de immens prachtige tuin met de eeuwenoude ceder uit Libanon en vele andere prachtige bomen en de vriendelijkheid en gastvrijheid vooral van Gabriël maakten alles goed en deden ons alles vergeven. Richard de eigenaar van het kasteeltje was ook vriendelijk maar leek nooit helemaal nuchter. De avond ervoor had hij echt staan lallen. Maar ook dat werd hem vergeven. We moesten een badkamer en één toilet delen met 4 andere kamers. Maar er was niemand anders die geboekt had dus geen enkel probleem. Alles was wel heel proper en er stonden mooie meubels en kleine snuisterijen. We voelden ons in die omgeving zelfs een beetje kasteelheren.
We hadden een ontbijt gevraagd om 7 u 30 en alles stond netjes klaar: twee soorten brood, confituur, yoghurt, boter, fruitsap, een volledige meloen in maantjes gesneden, koffie, warme melk en suiker, zelfs de rest van de koekjes, Russische sigaretten, stonden aan tafel. Geen broodrooster want er was geen stopcontact. Na het ontbijt moest ik nog betalen, want Magda had hun gegevens in een boekje van de Franse pelgrimsorganisatie Le Pélerin gevonden en had dus telefonisch geboekt. Je kon alleen betalen met baar geld of met de oeroude Franse cheques die zelfs in Frankrijk nu meestal geweigerd worden. Gelukkig was er een bankkantoor op 3 min lopen en dat was zo opgelost. We werden uitgenodigd een vrijwillige bijdrage te leveren voor de elektriciteit van de fietsen. Ik had niets kleiner dan 10 euro en als dank werd ik uitgenodigd om in de Livre d’Or van kasteel Arnaudin iets neer te pennen voor de volgende generaties pelgrims.
De Landes met de eindeloze dennenbossen en houtindustrie
Om 9 uur waren we op weg om eerst te stoppen aan de Intermarché vlakbij; die was open op zondag en zo konden we onze lunch en extra drank inslaan voor de gehele dag. Gelukkig want we vonden die dag geen andere open winkel ook niet in DAX behalve een Tabac (kranten en tabakskwinkeltje) voor een extra fris drankje. Een beetje later reden we richting DAX langs de D 10e een kleine weg parallel met de autostrade richting Lesperon en Taller. We reden de gehele dag nog door de Landes: eentonig met altijd maar dennenbomen maar toch ook met veel groen en bloemen wat het gezellig maken. Het was rustig op de weg want de meesten waren gisteren vetrokken of toegekomen.
Lesperon heeft geen belangrijke monumenten maar leefde altijd van het hout en van het hars van de dennenbommen, la gemme, dat kan je zien in het plaatselijke museum van de Gemme. Het belang van de houtindustrie zie je aan de hopen omgezaagde dennenbomen en de gebintes die gereed staan om gebruikt te worden in de daken van nieuwe huizen. De streek is zeer toeristisch in de zomer want vlakbij de kust. Ze is zeer geliefd bij de fietsers in het algemeen en de VTTers (de montainbikers o.a.) in het bijzonder. want ze is vlak maar toch uitgdagend met het zand. Ook bij het bouwen van huizen wordt of werd veel dennenhout gebruikt.
Floris is voor Lesperon al de bossen ingereden op zijn geliefde zandpaden en opi is alleen op het asfalt aan het verder rijden. We hebben afgesproken om samen te lunchen in Taller, het volgende stadje vandaag op de Via Turonesis na Labouheire en Lesperon. Taller heeft een mooie oude versterkte kerk De toren is zwaar en heeft aan drie kanten schietgaten. De kerk is toegewijd aan de H. Bartholomeus de man met als symbool het vildersmes. Hij werd als marteling gevild en wordt vaak afgebeeld met zijn afgestroopte huid in zijn handen. Taller is bekend voor een belangrijke veldslag in de 10de eeuw waarbij een veldheer uit de Gascogne, zo heet de streek, de Noormannen voor goed kon verslaan. Binnenin de kerk heb je aan de rechterkant een mooie 15de-eeuws glasraam die een boodschap aan Maria voorstelt. Naar het plaatselijke riviertje toe heb je een mooie oude lavoir waar de vrouwen samen de was deden en babbelden (roddelden) of caqueteerden.
Taller: Bartholomeuskerk met glasraam met de boodschap aan Maria; de oude lavoir
Floky verschijnt op de afspraak en we eten samen onze lunch op, de wraps die we deze morgen kochten. Daarna rijden we door richting Dax dat slechts op 25 à 30 km is. We hebben al goed doorgereden deze voormiddag want hat was grijs en dus relatief fris. Nu komt de zon erdoor en wordt het warmer. We komen ook nog door het pelgrimsdorpje Gourbera maar beslissen gewoon door te rijden tot Dax. Het wordt te warm. We rijden tot aan de flat die oma huurde en de eigenares brengt ons de sleutels. Er is een stalling voor fietsen wat super is. De batterijen moeten we opladen in ons flatje maar het is ruim genoeg. Ik zet mijn spullen binnen en Floris gaat chillen terwijl ik 7 km terug rij naar St Paul de Dax met een unieke kerk. Ik doe dat liever alleen want Floris lijdt al aan kerkitis ook al heeft hij er nog niet veel echt bezichtigd.
St-Paul-de-Dax: St. Pauluskerk met Romaans koor met versieringen aan de buitenkant
De romaanse apsis van de kerk toegewijd aan Paulus de eremiet werd gebouwd rond 1120-1130. Daartegen werd later een gotisch schip tegenaan gebouwd en tenslotte werd de losstaande 14de of 15de-eeuwse toren aan de westkant verbonden met de rest zodat er één relatief grote kerk ontstond. Bijzonder aan het romaanse koor is dat alle versieringen aan de buitenkant van het koor werden aangebracht. Je ziet er prachtige kapitelen (met gedrochten en planten) en hele verhalen uit de bijbel zoals het laatste avondmaal en de kruisdood en verrijzenis van Christus. Vooral de grote reliëfplaten vallen op en zijn bijzonder mooi.
St. Paul-de -Dax: St. Pauluskerk met reliefs en kapitelen aan de buitenkant
Op de terugweg rij ik langs de grote kathedraal ND Notre dame die grotendeels 17de-eeuws classicistisch is omdat de gotische kerk eerder instortte. Ze is gesloten en ik vind dat niet zo erg want ik vind ze niet mooi. Ik rij er gewoon eens rond en rij nog even door de stad om de Romeinse warmwaterfontein te bewonderen. Dankzij de Romeinen is Dax een stad van Thermen, baden waar de mensen voor hun gezondheid komen want het wordt terugbetaald door de sécurité sociale. La fontaine chaude op een plein is echt heet. Er zijn ook Romeinse wallen en er is een arena. Dax is de stad van de stierenlopen, niet stierengevechten, want er worden geen steren gedood. Wel moeten moedige mannen de cocardes van de horens aftrekken om zo een prijs te winnen. Na twee uur bezoeken is het genoeg geweest en ga ik naar ons flatje waar Floris verder chilt.
Dax: Kathedraal N.D en Romeinse thermen.
Nu ga ik samen met Floris twee pizza’s kopen voor de avond want voor de rest is er veel dicht op zondag. Ik doe nog vlug een wasje van ondergoed en sokken en hang het uit in de hoop dat het nog droogt. Morgen trekken we verder richting Pyreneeën. De pizza’s waren super lekker en zijn helemaal op. Nu zal ik nog mijn tekst voor de blog opsturen naar Magda en de foto’s naar Peter. Mijn kous is af en ik ga slapen. Floky heeft ’s nachts veel contact met zijn vrienden maar hij staat altijd op tijd op en fietst er op los tijdens de dag.
Dax: Romeinse warmwaterfontein, monument voor de stierenlopen en de wallen
Comments