Om 7 uur uit bed. Om 7 u 45 aan de ontbijttafel met Christian en Christiane. Nog even gezellig napraten over de voorbije twee dagen die we bij hen mochten spenderen. We zijn echt op alle vlakken uitgerust mentaal en lichamelijk. We hebben kunnen ervaren wat echte gastvrijheid en diepe vriendschap echt betekenen. Het was fijn hen terug te zien na 20 jaar geen contact. We zijn vertrokken met de tranen in de ogen en de belofte geen 20 jaar meer te wachten op de volgende ontmoeting.
We rijden hun straat uit , de Pont de pierre over in het hart van Bordeaux en langs de rue Victor Hugo recht naar het zuiden. Het is zaterdagmorgen en super rustig zo vroeg in de stad. Al snel fietsen we door Talence aan de rand van Bordeaux waar de Faculteit wetenschappen van de universiteit van Bordeaux gelegen is en waar we zoveel vergaderd hebben toen we 10 jaar voor de Maisons pour la Science werkten.
Afscheid nemen van Christian en Christiane en via Talence met de Université des Sciences de stad uit
Al snel bereiken we de Priorij van Cayac, een kleine abdij, gebouwd aan een oude Romeinse weg. Oorspronkelijk bestond het complex uit een kerk, een ziekenhuis naast de deur en een begraafplaats waar de overleden patiënten uit het ziekenhuis werden begraven. Aan de andere kant van de weg bevinden zich de accommodatie van de Hospitaalbroeders en de bijgebouwen. Tussen de twee delen was er waarschijnlijk een gewelf dat de ontvangst van pelgrims mogelijk maakte en waar de zieken werden verzorgd en waar ze religieuze ceremonies konden volgen. Het gebouwtje met torens werd later door kartuizers, een slotorde opgericht door de H. Bruno (1030-1101), gebouwd. In een slotorde leven de monniken of monialen meestal in volledige afzondering elk in aparte cellen of zelfs kleine huisjes met tuintje.Nu is het een rustige omgeving met heel veel groen en een fris riviertje.
De Priorij van Cayac en omgeving
Van de rust is vandaag niet veel te merken . Het is het einde van de maand juli en dus is het de traditionele chassé croisé des juillettistes et des aôutiens. de vakantiegangers van juli trekken naar huis en een nieuwe lading komt toe in de Landes die een favoriet vakantieoord zijn van veel Fransen en ook Belgen. De wegen zitten letterlijk nokvol en al snel proberen we de loodrecht lopende Départementale te verlaten. Eerst drinken we een koffie en eten we een petit pain in een plaatselijke bakkerij . De baas vertelt ons dat hij op zo’n dagen tot 150 grote sandwiches van stokbrood verkoopt. Om 10 u 30 is zijn bakkerij al bijna geplunderd.
Floky neemt een van de brandwegen die door de Landes zijn aangelegd en nog verbeterd en verbreed werden sedert de zware branden van de zomer van 2022. Na enkele kilometers moet ik, opi , afhaken want mijn fiets loopt vast in het zand en ik heb niet de benen van de jonge Floris om door het zand te ploeteren. Ik neem een afslag en kom terug op de drukke weg tussen en naast de vele toeristen die vaak trager rijden dan ik met de fiets.
Door de zandwegen van de Landes naar Moustey
We hebben afgesproken aan de twee kerkjes van het dorpje Moustey .Onderweg stop ik aan de Intermarché in het stadje Belin-Béliet om er onze lunch te kopen. Ik kom er als eerste aan. Ondertussen heeft Floky me laten weten dat hij verder ploetert in het zand en zelfs delen te voet moet doen. Terwijl ik op hem wacht bezoek ik alvast de twee kerkjes van Moustey.
Een van de kerken, de oudste van de twee, is de Notre Dame in Romaanse stijl. Ze heeft een klokkentoren-muur, met bovenaan een houten constructie en galmgaten, om het geluid van de klokken het dorp in te sturen. Nu is het een tentoonstellingsruimte en er zijn ook winketjes met plaatselijke kunst. Achteraan in het koor zijn er toch wel mooie gerestaureerde oude fresco’s te zien die zelfs modern aandoen.
*
Moustey: romaanse Notre Dame met klokkentoren met galmgaten en fresco's in het koor
Op enkele tientallen meters ligt de St Martin kerk . De beide kerken maakten gebruik van dezelfde begraafplaats. De ND die verbonden was aan een melaatsenkolonie en bestemd voor de ontvangst van pelgrims op weg van Tours naar Santiago de Compostela.
De parochiekerk van Saint-Martin, de tweede kerk, werd een eeuw later gebouwd. Ze heeft de vorm van een Latijns kruis . Je komt binnen langs een kleine narthex en mooie houten deuren. De kerk gewijd aan Sint Maarten is de grootste van de twee. Ze wordt gebruikt als parochiekerk. Een van de moderne glas-in-loodramen toont Sint-Jacobus in pelgrimshabijt. De zuidelijke muur van de kerk heeft achteraan een dichtgemetselde kleine deuropening, "deur van de cagots » genoemd. Cagots verwijst naar een kaste van uitgesloten gelovigen omdat ze afstamden van melaatsen . Ze hadden een aparte zitplaats achteraan in de kerk en een apart wijwatervat enz. zodat de andere gelovigen niet konden besmet worden.
Moustey: gotische St Martinkerk met rechts van de steunbeer de dichtgemetselde deur van de cagots; binnen een koor met 19de eeuwse glasramen en een glasraam van St Jacob als pelgrim
Het geheel is nu bijzonder aantrekkelijk aangezien er een grote groene ruimte rond de twee kerken is. Floky is na een half uur ook toegekomen en samen eten we onze lunch . Daarna vertrekken we in de richting van het stadje Pissos , ook langs de via Turonensis, waar ik toch het kerkje even fotografeer ook al is het niet zo mooi. ik stop nogal gemakkelijk voor kerkjes.
Floky wil terug zijn eigen weg gaan in de zanderige brandwegen door de Landes. Ik probeer terug mee te gaan maar weer moet ik afhaken. Ik neem dan maar de D 34 naar Labouheyre. Het is nu veel rustiger geworden en de vloed uitgaande en inkomende toeristenwagens is opgedroogd. Ik bereik rond 17 u onze eindbestemming van de dag. Floky zit al voor het kerkje op mij te wachten. Hij is heel tevreden van zijn dag op zanderige wegen. Het was er super rustig. We hebben allebei veel dennenbomen gezien want de Landes zijn één groot dennenbos, aangelegd in de 19d eeuw.
De kerk van Labouheyre, ons kasteeltje (B&B) en de zitkamer
Samen rijden we naar onze verblijfplaats voor deze nacht vlakbij: en B & B gerund door twee mannen Gabriël en Richard. Het is een klein kasteeltje in een prachtig park met een geklasseerde cederboom van Libanon ongelooflijk groot. Er zijn zes reusachtige kamers, veel oude meubels maar alles is wat onderkomen. Wij zijn de enige gasten. Praktisch geen stopcontacten en lichtpunten, alleen één bedlampje naast ons bed in een grote kamer. Er is internet en er hangt toch een gezellige sfeer en de prijs was redelijk 95 euro voor twee kamers avondmaal en ontbijt alles , ook een welkomstdrink, inbegrepen. Magda kon niets anders vinden, alles was volzet en ze is dan maar beginnen bellen naar telefoonnummers die op een lijst stonden voor logies van pelgrims. Het avondmaal is eenvoudig en lekker en we voelen ons als kasteelheren. Gabriël kookt en dient op. Richard drinkt buiten (teveel) aperitiefjes… Na een verkwikkende douche gaan we (ik vooral ) snel slapen. Nog even uitgebreid met Magda bellen…
De tuin van onze B&B: Floky geniet van het eten en kan zijn fiets in de hall parkeren
Morgen fietsen we verder naar het zuiden en naderen we onze volgende uitdaging: de Pyreneeën.
Comments