DAG 13: van ALMERIA naar ALBOLDOLUY

Bruno is rond 21 uur met een taxi aangekomen aan het hotel, met zijn twee zakjes voor de fiets. Zijn fiets zat in een grote speciale zak. Na het ontbijt zet Bruno zijn fiets in elkaar en ondertussen ga ik wat boodschappen doen voor de eerste dag: bananen, water en brood en toespijs om voor elk een mooie grote sandwich te maken. Om 10.30u staan de twee fietsen klaar en vertrekken we. We verlaten de stad langs de N 320 waarmee ik  ben toegekomen twee dagen eerder.

Bruno, nadat zijn fiets in elkaar is gezet, wadend door de Andarax rivier, het landschap om ons heen

Ter hoogte van de afslag naar Tabernas nemen we naar links, juist voor de praktisch droge Andarax rivier die we een tijdje moeten volgen. Na een 10-tal km moeten we normaal gezien door de droge bedding kunnen oversteken. Het heeft echter geregend en we moeten dus onze sokken en schoenen uitdoen om er met de fietsen door te waden . Onze fietszakken worden juist niet nat. We rijden verder door en aan de linkerkant worden we begeleid door de Sierra Nevada, de bergketen met zijn mooie wit besneeuwde toppen. Prachtige natuur waarvan Bruno super veel houdt.  Aan de rechterkant  ligt nu opnieuw de woestijn van Tabernas waarlangs ik langs de andere kant toekwam in Almeria. Super droog grijs en grauw met diepe insnijdingen van het water maar even hoog als de bergen van de Sierra Nevada; Zoals ik reeds  eerder vermeldde werden hier heel wat  spaghettiwesterns gemaakt en veel toeristen komen speciaal daarvoor hier naartoe.

Na een mooie en goed klimmende ( tot 400 meter) en dalende weg bereiken we langs de Andarax rivier het kleine dorpje Alboloduy met zijn 600 inwoners. Een heel stuk voor en na dat dorpje heeft men links en rechts van de praktisch droge rivier twee zware betonnen muren gebouwd om de rivier  in bedwang te houden bij hevige regen. In Alboloduy logeren we in een albergue of refugio de Peregrinos. Ik had met hen twee dagen geleden gebeld en ze hadden me gegarandeerd dat 2 van de 10 bedden voor ons waren gereserveerd. Voor alle zekerheid had Bruno ’s morgens nog eens gebeld en alles was OK. Wij zijn er rond 14. 30 u.,dus goed op tijd.

De Sierra Nevada in de verte, de uitgehouwen rotsen, het dorpje Alboloduy met de beschermende muren

Een lieve dame van 65 Lola (afkorting van Dolores) opent de deur en biedt ons onmiddellijk fris vers limoensap aan dat ze zelf voor elke pelgrim klaar maakt. Ze is een hospitalera, iemand die enkele keren per seizoen twee weken gratis in een albergue donativo werkt om pelgrims te ontvangen en te helpen, en ze doet dat schitterend en met veel vriendelijkheid: het voorbeeld van de gastvrijheid. Ze schrijft ons in en legt de huisregels uit: schoenen uit in de inkomhal en geen lawaai na 10 uur. Een pelgrimsmaal wordt aangeboden om 19 uur en ontbijt is ook aangeboden om 7 uur. Je moet er ten laatste om 9u. buiten zijn, want de nieuwe pelgrims komen toe vanaf 12 uur. Er worden  in totaal 8 gasten verwacht en we delen de kamer met een Duits koppel uit München, lieve en gemakkelijke mensen. Verder zijn er twee Nederlanders, één Spanjaard en één Japanner uit Kobe, allen te voet. Het is een donativo systeem: dat betekent dat je een vrijwillige bijdrage geeft die je zelf bepaalt en in een soort brievenbus deponeert. Je kan ook zelf koken en de keuken gebruiken. Er zijn twee douches en twee toiletten; alles prima net gehouden door Lola. Zij kookt het avondmaal ook.

Alboloduy: Bruno met Lola, onze bedden en schoenen aan de ingang van de albergue

Bruno heeft een intercontinentale meeting om 18 uur met collega’s van Columbia University en hij werkt de volgende uren om dat voor te bereiden. Ik ga op de mooie sentido wandelen die boven het dorpje de berg intrekt en bezoek de kerk Juan Bautista en de Reloj toren, een oude toren met een 16de-eeuws uurwerk. Geheel het dorp is wit geschilderd en het ligt mooi tegen de heuvel aan naast de droge Andarax. In het kerkje staat het beeld van Maria Dolores of  Maria van Smarten al klaar voor de processie deze avond. Ik ga een pintje drinken in het plaatselijke cafeetje want er wordt geen drank geserveerd in de albergue.

De maaltijd begint om 19.45 u in plaats van 19 uur omdat Bruno zijn on-line meeting uitloopt. Lola heeft iedereen verwittigd dat de jonge wetenschapper zijn belangrijk werk hier moet kunnen verder zetten.

Alboloduy: het witte dorpje met zijn Horlogetoren

Vanaf het moment dat hij binnenkwam wou ze hem bemoederen en dat deed ze ook. Het wordt een gezellig maal met het verhaal van elke pelgrim. De meesten zijn al vele jaren aan het pelgrimeren en iedereen heeft boeiende verhalen. Na het avondmaal van macaroni met lekkere kruiden- en tomatensaus, voorafgegaan door een mixed salad en gevolgd door een sinaasappel uit de boomgaarden vlakbij, wordt de afwas samen gedaan. De fanfare is het teken voor de processie waar we allemaal naar gaan kijken. De Alcaldessa of burgemeester, Sonya van 45 en al 23 jaar burgemeester, komt ons persoonlijk groeten en geraakt in een lange discussie met Bruno. Ze geeft iedereen een stevige knuffel en daarna naar bed. Behalve de twee Nederlanders en Duitsers die een pintje zijn gaan drinken en om 23 uur terugkomen. Het was een fijne dag en we hebben fijne mensen ontmoet in een gezellig dorpje, echt Andaloesië op zijn best.

Alboloduy: de pelgrimsmaaltijd en de processie