Nadat ik mijn blog gisteren namiddag had geschreven en doorgestuurd naar Magda zijn we samen gaan eten. Bruno en ik hadden op voorhand afgesproken dat we de drie andere jonge mannen (en onze engelbewaarders) zouden proberen over te halen om ’s morgens vroeger te vertrekken. Het wordt iedere dag een heel stuk warmer en we moeten proberen om 6 uur te vertrekken in de plaats van 9 uur. Aan tafel stellen we dat voor en tot onze grote verbazing zijn de drie andere jongeren (en de engelbewaarders) er volledig voor gewonnen. Ze willen zelfs nog vroeger vertrekken. Uiteindelijk zullen we om 5 uur opstaan om rond 5.30 uur te vertrekken. We zullen proberen In Melide in een pub te ontbijten die vanaf 6 uur open is. Bruno zal vertrekken al joggend en zal dus als eerste in het donker in Melide aankomen en onze komst plechtig melden aan de cafébaas of bazin. De drie engelbewaarders zijn een en al opwinding, want de ogen op hun veren kunnen licht geven en op de achterkant van hun vleugels staan “veelkleurige” kattenogen met alle tinten van rood en paars.
In het donker op weg naar Melide (l); de zonsopgang onderweg (m); kerkje van San Xoan de Furelos vlakbij Melida met het christus beeld met de rechetrarm los van het kruis en naar beneden.(r)
De morgen zelf is iedereen op tijd klaar en we vertrekken met 9 (de vier jongeren, Sole en ik en de drie extra-lichtgevers, onze engelbewaarders!). Het is nog donker, maar we hebben de fiets bij en onze engelen die veel licht geven. Al de anderen hebben ook extra licht bij en het wordt een kleurrijke tocht, precies de drie kronigen: Leo, Motje en Floris begeleid door de rest. Allen genieten we er echt van door de duisternis te wandelen naar het licht dat van 6 u 15 begint te dagen. We lopen eerst terug door Leboreiro en dan stappen we tot aan de oude middeleeuwse brug en het kerkje van San Xoan de Furelos, een beetje voor Melide. Het kerkje aan de prachtige middeleeuwse brug is vroeg in de ochtend nog gesloten. Als je er voorbij komt, moet je zeker in dit kerkje het beeld met de Christus wiens rechterarm naar beneden hangt, gaan bekijken.
Kerk san Pedro de Melide (l) ; kerkje van San Xoan de Furelos (m) ; de oude ME brug naast de kek San Xoan de Furelos
In een soort relatieve heilige stilte stappen we verder door en dankzij de locatie van Bruno die hij ons doorgeeft bereiken we het kleine cafeetje waar we lekker kunnen ontbijten rond half zeven. Veel gewone gasten komen al hun eerste koffie nemen op weg naar hun werk, even de krant lezen of even naar het nieuws kijken op TV. Ze vertrekken na enkele minuten al naar hun bezigheden. Ik hou ervan het dagelijkse leven van de lokale mensen mee te maken. Ze hebben geen tijd om een praatje met mij te maken.
Eerst gaan we dus samen ontbijten. Ontbijt op de Camino gebeurt meestal in een kleine bar. Deze ligt een beetje naast de Camino en trekt vooral lokale mensen aan. In de echte pelgrimsbars kan je veel pelgrims van alle mogelijke nationaliteiten ontmoeten. Hier niet alleen plaatselijke mesen die gaan werken. Het goedkoopste ontbijt is een kop koffie, café con leche, en daarbij een stuk Spaans (Frans) brood getoast van 15 cm of een grote boterham met boter (mantequilla) en confituur (marmelada) erbij. Voor alles wat je extra neemt betaal je bij, zoals kaas of Spaanse ham, een eitje, bacon, een sumo de naranja (of sinaasappelsap). Bruno en Floky nemen een croque-monsieur. Sole, Bruno, Floky en Leo nemen altijd één of twee café con leche; ik ook. Motje en Leo eten graag een croissant , liefst met kaas en ham op. Liefst warm. Soms nemen ze een chocoladebroodje . Motje neemt daar een warme chocomelk bij. Bruno neemt geregeld ook een ijskoffie; ze brengen je dan een zwarte koffie in een kop en geven je een glas erbij met twee ijsblokjes. Je mengt zelf de koffie met suiker en die giet je dan op het koude ijs. Meestal varieert een ontbijt per persoon tussen 3,5 en 8 euro. Sole en Bruno nemen ook geregeld een café solo. Dit is zonder melk en bijzonder sterk en bitter in een piepkleine kop. Soms neemt Sole een cortado, een koffie met een beetje melk. Ik kan nog een hele tijd doorgaan over koffie, maar dat doe ik hier niet. Het is zoals in Italië je hebt heel veel koffie mogelijkheden.....
Het heeft weinig zin om de kerken in Melide te bezoeken, want alles is nog dicht want het is zeer vroeg. We wandelen voorbij de San Pedrokerk en stoppen boven op de heuvel bij de 18de -eeuwse Capilla del Carmen waar vroeger het kasteel stond. Om 8 uur een speciale mis begonnen is. Er is veel volk aanwezig: de kerk zit stampvol en buiten rond de kerk zitten nog heel wat gelovigen mee te bidden. Ik blijf op een respectvolle afstand om enkele foto’s te nemen. Er is een mooie granieten Maria beeld in een nis boven de westelijke deur. Dan rij ik de heuvel af en volg ik terug de Camino. Onmiddellijk buiten Melide bereik ik de Santa Mariakerk, een juweeltje van de romaanse kunst. Een prachtig westportaal en een super mooi zuidportaal zijn unieke delen van dit kerkje. Ook de setting met enkele cipressen erbij (symbolen dood op de plaats van het vroegere kerkhof) maakt het tot een mooi en rustgevend geheel. Binnen zijn er mooie fresco's die ik enkele jaren terug zag; nu is het kerkje spijtig genoeg dicht. Van daaruit bereik ik ook het classicistische barokkerkje van O Carme de Abaixo met zijn mooie torentje en de oude granieten gebouwen rond de kerk. Dan spring ik terug de fiets op naar Boënte.
Mooie romaanse Santa Mariakerk aan de rand van Melide (l); met detail van een kapiteel aan de Westdeur: een symbool van zonde vooral seksuele wellust (m); Santiagokerk in Boënte met zijn barokke geveltoren met klokken (r)
Ondertussen stappen al de kinderen met Sole door op oude Camino. Ze vorderen zeer goed. Ik rij hen tegen ter hoogte van de Santiagokerk van Boënte die langs de grote carretera ligt. Na een bezoekje aan dit kerkje om een stempel te krijgen, stappen ze door naar Arzua. Ik rij verder met de fiets. Ik bereik Arzua al rond 11uur, want we zijn super vroeg vertrokken om de hitte te ontlopen en dat lukt gedeeltelijk. Als ik in Arzua aan ons hostal aankom beslis ik met de fiets door te rijden naar Santiago de Compostela, dat is maar een extra 40 km. Bruno en Floris vonden het eerst plezant die fiets elk een dag te gebruiken. Ik stelde echter vast dat ze nog liever allemaal samen stappen. Dan kunnen ze babbelen, van gedachten wisselen, samen spelletjes spelen met woorden enz. Normaal gezien zou ik de fiets afgeven aan het Nederlandse bedrijf die hem terug brengt naar Leuven op woensdagavond. Ik beslis om het nu te doen. Ik trap door naar Santiago waar ik rond 13.30 u. aankom. Ik geef de fiets af op in het Loop INN hotel van het bedrijf Soetens. Alles verloopt daar zeer vlot en efficiënt en rond 14 uur stap ik naar de grote bus terminal van Santiago om een openbare bus te nemen naar Arzua waar ons hostal voor deze avond gelegen is. Om 15.30 u. ben ik op mijn kamer. Ondertussen zijn al de andere stappers en ook onze chauffeur Ann en begeleidster Magda al enkele uren toegekomen. Allen rusten ze in de kamers want het is er snik heet. Ann en magda slapen nog altijd gesoleerd . Ik slaap met alle jongens samen. Behalve Bruno die met Solé een kamer deelt.
De kleinkinderen en Sole hebben er duidelijk van genoten van in de vroege uurtjes van de dag te stappen op de Camino vandaag. Sole is rond de middag gestopt omwille van de hitte en Ann en Bruno zijn haar gaan ophalen. De anderen hebben het niet te warm gehad want ze waren rond 13 uur aangekomen, voor de grote hitte. Magda en Anneke , die beide een paar dagen geleden positief testten ,voelen zich beter maar moeten toch nog veel rusten. Iedereen is aan het slapen of siësten als ik toekom en voor 18 uur is er niet veel beweging in de kamers. Om 19 uur gaan we samen eten, want ze willen allemaal morgen terug vroeg uit de veren. Het is de eerste avond dat ze allen samen een mooi ribstuk eten met frietjes erbij en een mixed salad. Ik denk dat ze stilletjes aan genoeg hebben van de traditionele pelgrimsmenu’s met keuzes uit hamburgers, een stukje gebakken kip, een varkensribbetje enz. De kwaliteit van de maaltijden op de Camino , tegen redelijke prijzen, is zeker niet verbeterd…. Ik zou zeggen in tegendeel.
Pleintje met op achtergrond Santiagokerk in Boënte (l) ; Iedereen rust even onderweg naar Arzua (m); Moses met de Guardia Civil te paard die de pelgrims en de camino bewaken (r)
We spreken af om de volgende morgen om 6.30 u. te vertrekken naar O Pedrouzo. Iedereen is nog moe omdat ze zeer vroeg zijn opgestaan eerder op de dag. Ook de engelbewaarders heb ik deze avond niet meer gehoord. Ik veronderstel dat zij ook moe zijn. Ze hebben recht op hun welverdiende nachtrust ergens op de kerktoren in de schaduw. Het einde van onze Camino komt in zicht. Van hieruit een dagje stappen naar O Pedrouzo en dan naar Santiago. Iedereen begint moe te worden. Ik zeker na al die weken fietsen en dan nog het stappen erbij. Maar het is een super ervaring eerst zoveel dagen alleen en nu met vier van de kleinkinderen en andere leden van de familie: een gezellig troep samen op stap. Rientje is altijd bij ons en dat weet iedereen.
Comentários