Zoals gewoonlijk op tijd uit de veren. Een beetje na achten ben ik de baan op met de fiets. Een grote stad verlaten is altijd wat ingewikkeld. Deze morgen vlot het echter zeer goed, want mijn hostal lag vlak langs de calle del Camino. Dan moet je maar de pelgrims met hun rugzakken, stapstokken, hoeden, drinkbussen enz. volgen. Veel pelgrims hebben aan hun rugzakken een paar aanstekers of sletsen hangen. Die doen ze aan van zodra ze aangekomen zijn of als ze een rustpauze nemen onderweg. Dan kunnen ze hun stapschoenen uitdoen en hun voeten laten verluchten en uitblazen. Ik heb dat al eerder vermeld, geloof ik. ik heb er ook een paar en die zitten boven in de tas “sanitair” zodat ik er gemakkelijk aan kan. Sommigen hebben ook een slaapmatje of tentje bij.
Gisteren was de nogal zware uitstap naar het prachtige dorpje Peñalba de Santiago in de bergen rond Ponferrada al bij al zeer goed meegevallen. Ik ben blij dat ik het gezien heb. Daar bezocht ik het Mozarabisch kerkje van Santiago waarvan de lezers in de vorige blog foto’s hebben gezien. Vandaag is het een relatief vlakke tocht: eerst naar
Klooster van Carracedo: buitenzicht van de kapittelzaal en de geplaveide binnentuinen (m):; binnenzicht van de kapittelzaal (r) en een detail van een kapiteel (l) met bladeren en dennenappels, symbool van nieuw leven en verrijzenis.
Ik heb al verschillende benedictijnerkloosters en ook cisterciënzerkloosters bezocht. In Burgos was ik ook in een kartuiserklooster, de Cartuja de Miraflores, waar monniken elk afzonderlijk leven. Die orde werd gesticht door de Heilige Bruno (1030-1101). Benedictus (6de eeuw), Bernardus (11de eeuw) , Franciscus (12-13de eeuw) en Bruno (11de eeuw) waren vier van de belangrijke stichters van monnikenordes. Ik vergeet de vrouwen niet en verwijs vooral naar de clarissenkloosters gesticht door o.a. de H. Clara (12-13de eeuw) tijdgenoot van Franciscus, zoals in Castrojeriz, waar Wim bijzonder op gesteld is. Ook de Cisterciënzer zusters van las Huelgas Reales in Burgos en van het klooster van san Salvador in Cañas, tussen Najera en san Millan de la Cogolla speelden een belangrijke rol in de Middeleeuwen en zelfs vandaag de dag.
Het klooster van Carracedo is enorm groot, ook al is een groot deel afgebroken begin van de 19de eeuw. Het is gedeeltelijk laat-romaans en gedeeltelijk vroeg-gotisch. Je hebt er nog een mooie kapittelzaal waar de monniken alle belangrijke zaken bespraken en elke dag een kapittel of hoofdstuk uit de Regel, die hun orde volgde, voorlazen. Bij de cisterciënzers vindt men weinig versiering en als er al is, liefst bloem- en plantmotieven vaak met een symbolische betekenis. Een grote zaal boven, met mooie gotische kruisbogen, was waarschijnlijk een deel van het paleis van Koningin Teresa van Portugal. Een derde zaal met een spitsbooggewelf en mooie ramen in ronde vormen was misschien het scriptorium waar boeken werden overgeschreven. Deze zaal was altijd dicht bij de keuken, de enige plaats, waar meestal een vuur brandde en waar men geregeld de inkt terug vloeibaar kon maken als ze verstijfde van de kou. Aan de buitenkant is er een prachtig roosvenster met kleine Mozarabische lobben. De grote kerk naast het klooster is uit de 19de eeuw.
Klooster van Carracedo: de refter van de monniken met een mooi stergewelf (l), het Mozarabisch roosvenster, aan de zuidkant (m) en de zaal van Koningin Teresa van Portugal als ze in het klooster verbleef.
Veel kerken en kloosters werden in Frankrijk vernietigd tijdens de godsdienstoorlogen (16de eeuw) of de honderdjarige (1337-1457) oorlog tussen Engeland en Frankrijk. Vele kerken werden er tijdens de Franse revolutie (einde 18de en begin 19de eeuw) aangeslagen door de staat, afgebroken en de stenen verkocht. Hier in Spanje gebeurde iets gelijkaardigs begin van de 19de eeuw met de desamortización eclesiástica onder staatsleider Mendizábal. De liberale partij liet kerken en kloosters in beslag nemen omdat ze niet productief genoeg waren. Ze werden goedkoop doorverkocht aan mensen (vrienden!) die ze productief zouden maken. Sommige werden afgebroken en de stenen werden verkocht. Hier in Carracedo kon slechts een (mooi) deel gered worden. Vele liberalen verrijkten zich en sommige families bouwde toen fortuinen op waarvan ze nu nog profiteren.
Klooster van Carracedo: ingang zaal van Teresa van Portugal, sluitsteen van het ge welf met maria in een mandorla (m) in de zaal van koningin van Teresa van Portugal en het geheel van dat gewelf (r)
Na een lang bezoek aan Carracedo, zet ik mij in het park rond de abdij en eet ik rustig mijn lunch op die ik in een plaatselijke winkel kocht. Ik probeer altijd te lunchen op een mooie plaats met zich op een kerk, een abdij een mooi kasteel of een mooi stukje natuur met of zonder rivier enz. Ik heb dan de indruk dat mijn maaltijd beter smaakt. Daarna rij ik verder door en bereik ik rond 14 u 30 Villafranca del Bierzo na een korte halte in het stadje. De laatste kilometers fiets ik door de wijngaarden, mooi en rustig. Ik rij de stad binnen langs de Camino en kom zo voorbij de Iglesia de Santiago, die in feite een paar honderd meter buiten de stad ligt. Aan deze kerk is aan de noordkant de Puerta del Pardon, of de deur van de vergeving. Pelgrims die in de middeleeuwen tot hier geraakten, maar te ziek waren om verder te stappen, konden hier een volle aflaat of dus een volledige kwijtschelding krijgen van al hun zonden als ze door die deur stapten (of soms gedragen werden). De deur is natuurlijk dicht want ze gaat alleen open tijdens een Heilig Jaar. Zo een jaar heb je, zoals ik in een eerdere blog zei, als het feest van Sint Jakob, op 25 juli, op een zondag valt, zoals vorig jaar. De paus heeft echter beslist om het heilig jaar van 2021 te laten verder doorlopen tot einde 2022. Dit omdat te weinig pelgrims op stap gingen in 2021 gezien de covid 19 . Ik vraag aan de dame aan de ingang of iedereen er mag doorlopen als ze open is. Ze benadrukt dat het alleen de "zieke" pelgrims zijn. Hoe dat ze dat checken weet ik niet...
Mijn einddoel voor vandaag is Villafranca del Bierzo, waar ik nu juist ben aangekomen. Ik ben vooral aangekomen op de plaats waar ik op Magda, Ann, Floky en Motje moet wachten. Ik ben een dag voor op mijn schema. Maar dat is niet erg. een beetje rust zal me deugd doen na 54 dagen rondgereden te hebben in Frankrijk en Spanje. Het was een unieke reis met rijke ontmoetingen en bezoeken, maar alleen is toch maar alleen. Ik kijk er echt naar uit ze allemaal terug te zien. Ik heb ze heel erg gemist. Magda heeft veel werk moeten verzetten voor het Rinus-Pinifonds en ook voor de kleinkinderen . Ze doet dat zeer graag en zeer goed. Mijn vrouw is een toffe madam.
Villafranca del Bierzo: Castillo-Palacio de los Marqueses de Villafranca (l), Santiago kerk, koor (m) en et de Puerta del Pardon; (l)
In Villafranca del Bierzo verblijf ik in het Hostal San Nicola een deel van het monasterio San Nicola El Real. Ik ben er al enkele keren geweest en vindt het een aangename plaats midden in het stadje. Ze hebben de vroegere kamers van de monniken omgebouwd tot sobere maar gezellige kamers voor pelgrims en andere toeristen. Je kan er niet ontbijten maar dat is niet erg want er zijn veel kleine cafeetjes in de buurt. Naast individuele kamers kunnen ze ook groepen pelgrims ontvangen in grote slaapzalen. Hier komen veel jongeren logeren die op stap gaan einde juni met hun school op de camino . Ze starten van hieruit en doen de laatste 200 km in groep te voet.
Ik heb nu twee dagen rust. Rust is natuurlijk relatief. Deze namiddag heb ik eerst mijn was gedaan in mijn bad en heb ik alles te drogen gehangen. Ik heb één raam (aan de zuidkant) van mijn kamer en de zwaarste kledingstukken liggen daar op de brede vensterbank en zijn snel droog. De rest is hopelijk morgenavond droog. Nu ben ik aan mijn blog bezig en binnen een half uurtje ga ik even in het stadje wandelen en naar een klein grootwarenhuis van DIA dat hier vlakbij ligt. Hopelijk zijn er ook ijsblokken zodat ik mijn drank fris kan houden in mijn lavabo. Ik zal ook gaan kijken hoe laat ze in de restaurants beginnen serveren. In Spanje is dat meestal vanaf 21 uur. Op de Camino serveert men aan de pelgrims vanaf 19 u of 20 u. Morgen zal ik toch de stad bezoeken en erover schrijven voor mijn blog van dag 55.
Magda en de kleinkids en Ann vetrekken zaterdagavond met Ryanair. vanuit Charleroi naar Santiago Ze vreest dat ze zullen staken en dan hebben we een probleem… We zien wel…
Villafranco del Bierzo: Mpnasterio San Nicola El Real waarvan een deel nu een hostal is. Daar wacht ik samen met Rientje op Magda, Ann, Floky en Moses