Dag 5: van XATIVA naar VILLENA zeker 80 km met veel omwegen

Met goede moed sta ik op. Ik kijk even vanop het balkon van het huisje naar het oude kasteel dat heel wat geschiedenis geschreven heeft. Ik maak me klaar en dat is snel. Ik heb de (slechte ) gewoonte van mij ‘s avonds te douchen en te scheren om ‘s morgens snel klaar te zijn. Il laad de fiets en rond 8.30 u ben ik op stap. Ik wil eerste nog de grote fontein gaan fotograferen, want Xativa wordt op de stad der vele bronnen genoemd. Op het plein daarnaast wil ik het beeld van  de barokschilder José de Ribera groeten . Het plaatselijke museum heft ook een beeld van de afgebrande stad na de straf van de dictator Felipe. In één van de musea staat een maquette van hoe de oude stad eruitzag.

Xativa: de grote fontein, het beeld van Josè de Ribera en de maquette van de vernielde stad

De bedoeling is  toch enkele stukken van de Via Augusta te bezoeken en daarom volg ik enkele keren de pijlen die de geïnteresseerde bezoeker naar mooie stukken brengt, maar nergens is er een monument of een stuk weg bewaard gebleven hier in de buurt. Tot nu toe ben ik verwend geweest in Roda di Bara, Tarragona en in Sagunto.Het maakt toch een diepe indruk op mij als je denkt dat met die Romeinen waarschijnlijk architecten en andere bouwspecialisten meereisden  maar ook specialisten in waterleidingen, fresco’s, het aanleggen van warme baden enz., want overal waren er ook baden en thermen . Veel is verdwenen of is hergebruikt door de lokale bevolking of de plaatselijke heersers die het in hun nieuwe gebouwen verwerkten. Ik veronderstel dat de zuilen in de annex ( een renaissance gebouw) van het museum van Xativa uit Romeinse gebouwen of villa’s  afkomstig waren.

Onderweg onder een dreigende hemel

Ik rij verder door en het begint licht te regenen, wat het de gehele dag zal blijven doen. Ook al is een landschep met heuvels, veel groen maar ook veel landbouwkundige bedrijvigheid mooi, het is veel mooier onder een stralende zon. Ik neem de weg over Mogente en daar raadt iemand me aan een aardeweg te vinden die toch zo mooi is en  zoveel korter. Hij is daar waarschijnlijk de voorbije jaren niet geweest en is vergeten dat ten gevolge van de stortregens begin maart gehele wegen zijn dichtgeslibd of meegevoerd. Ik verlies dus ongelooflijk veel tijd en moet na anderhalf uur tijdsverlies terug naar Mogente fietsen.  Een zekere José helpt me de snelste en  juiste weg terug te vinden. Ik heb veel batterij gebruikt en moet dringend bijladen om de rest van de dag veilig te kunnen uitrijden. Ik stop rond 13 u aan een lokaal restaurant en beslis te eten terwijl ik mijn batterij oplaad.  Iemand van de gasten heeft mijn schelp aan de fiets zien hangen en vraagt of ik pelgrim ben naar Santiago. Ik beaam dat natuurlijk. Ik krijg plots bij voorrang een superlekkere maaltijd: voorgerecht, zalm met frietjes en lekkere saus, een zero pintje en een lekkere koffie voor 6, 5 euro.  Ik kan mijn ogen en mijn rekening niet geloven en toch is het zo.

Na een moeilijk stuk op de weg, een lekkere maaltijd

Rond 15 uur fiets ik nu langs een middelgrote weg  want er is geen andere naar Fontanars des Alforins en naar  La Font de la Figuera te rijden maar ook dit wil vandaag niet vlot verlopen: een omleiding, water over de weg en opnieuw veel tijdverlies. Het is ondertussen al 16.30 u. en ik beslis naar een huis te rijden om raad te vragen  over hoe ik het snelst in Villena kan komen. Ik kom bij een wijnbouwer terecht, Rafaël Cambra; ik kom veel Rafaëls tegen; ik denk niet dat het een toeval is want Rientje lacht in zijn vuistje. Deze handelt echt als een echte Rafaël hoort te handelen: hij stelt voedsel en drank voor en brengt me een lekkere koffie.

Een van zijn klanten komt binnen, Jiaco, om bestelde wijn op te halen. Hij heeft de pancarte op mijn fiets gezien en kent de Koning Boudewijnstichting. Hij neemt foto’s van Rafaël en mij erbij voor mijn fiets. Hij vindt het een superinitiatief en zet onmiddellijk een tekst voor zijn vrienden op internet. Rond 18 u verlaat ik eindelijk de wijnkelder met een lekkere roséwijn voor de avond en 20 euro voor mijn kosten onderweg. Weigeren kan niet.  Mijn persoonlijke en technische batterijen zijn terug opgeladen en ik rij  opgewekt door de verschillende wijngaarden die ik onderweg tegen kom, want hier wordt veel wijn verbouwd.

Rafael en Jiaco in de wijnkelder

Rond 20 uur kom ik moe maar tevreden aan in Villena  waar Magda voor mij een eenvoudige kamer heeft gehuurd.  Het toilet en de badkamer zijn te delen maar dat is niet erg.  Ik heb zoveel gegeten op de middag dat ik de restjes van Spaanse ham en kaas opeet met enkele glaasjes roséwijn. Sinds het verlies van Rientje dacht ik dat de goede God niet meer bestaat. Ik begin opnieuw te geloven dat op veel moeilijke momenten Hij (toevallig of niet) fijne mensen op mijn weg plaatst. Van één ding ben ik heel zeker: er zijn veel behulpzame Spanjaarden en ik ben hen bijzonder dankbaar voor hun hulp, gastvrijheid, tijd  en naastenliefde. Ik val snel in slaap, waarschijnlijk van de grote inspanningen en ook van de goede wijn. Eerst heb ik natuurlijk Magda bedankt want we waren de hele dag met elkaar in contact: zij is mijn tweede engelbewaarder.