Dag 12; 29-08-2025: Santiago de Compostela!!!

Vandaag wandelden we de laatste tien kilometer tot aan de kathedraal van Santiago de Compostela. We stonden niet al te vroeg op, want het was een korte wandeldag en we konden pas vanaf 15u inchecken in de hostel. Rond 9u30 zaten we aan een klein barretje, niet ver van waar we geslapen hadden in Lavacolla. Het was niet echt een ontbijtplaats, maar er waren geen supermarkten of andere opties in de buurt. We namen elk een toastbroodje, net zoals gisteren in dat charmante barretje onderweg. Ik koos één met kaas en groenten, Floris nam kaas en hesp. Ze smaakten heerlijk, tot ik halverwege een klein groen worm-achtig insect op een stukje tomaat vond. Dat schrok me wel af. Floris zei dat het net een goed teken was van verse sla en dat het beestje extra eiwitten en vitaminen bevat. Eerlijk gezegd overtuigde dat me niet, dus gaf ik hem de rest van mijn toast.

Met onze T-shirts van het Rinus-Pinifonds aan samen op stap met vele andere pelgrims

Na het eten trokken we verder. Er waren opvallend veel pelgrims op pad, je zag ze tot ver in de verte. Floris en ik merkten op dat de uitzichten minder spectaculair werden naarmate we dichter bij Santiago kwamen. Het is dus echt wel een voordeel als je vroeger op de route begint dan enkel de laatste 100 kilometer. De wandeling zelf was vandaag niet de mooiste, en we liepen letterlijk in een stroom van pelgrims, maar het gevoel van steeds dichter bij het eindpunt te komen, gaf me veel motivatie. Het uitzicht deed er even niet toe, het vooruitzicht op de aankomst trok me vooruit.

De laatste kilometers tot Santiago de Compostela

We stapten goed door, zonder pauze, tot in Santiago zelf. Een paar kilometer voor de kathedraal haalden we iced coffee’s en een gebakje, dat aten we al wandelend, uit het vuistje op. Niet veel later zag Floris als eerste de torens van de kathedraal boven de gebouwen uitsteken. Daarmee werd hij volgens opi Yves tot "de koning van deze pelgrimstocht" gekroond. Even later stonden we er dan echt, aan de kathedraal. Het voelde bijzonder om daar eindelijk te zijn. Je beeld je die plek elke dag als einddoel in en dan, na elf dagen stappen, sta je er ineens.

Onze aankomst bij de kathedraal van Compostela

We vroegen iemand om een foto van ons te nemen, en terwijl we poseerden, zagen we tussen de mensen door plots iemand anders die ook foto’s van ons nam… Het was Kyle! De pelgrim die we een paar dagen geleden hadden ontmoet. Het voelde alsof hij onze trotse grote neef was die ons stond op te wachten. We raakten aan de praat. Hij vertelde dat hij gisteren al was aangekomen en de avondmis in de kathedraal heeft bijgewoond. Hij vertrok vandaag nog naar Muxía, wat hij “the end of the world” noemde, om daar zijn tocht af te sluiten. Wij overwegen ook nog om daar morgen of overmorgen naartoe te gaan met de bus, dat bekijken we nog. Tot onze verrassing toonde hij video's die hij van ons had gemaakt bij aankomst, zonder dat we het wisten. Later stuurde hij ze ook door. Hij had blijkbaar al zeker zeven minuten gefilmd voor hij ons aansprak, waarschijnlijk wilde hij ons moment niet verstoren. We namen samen met Kyle nog een foto, en hij wees ons daarna de weg naar het kantoor waar we ons certificaat konden ophalen. Daarna namen we afscheid.

Samen met Kyle voor de kathedraal, onze Compostelana's en het portaal van de kathedraal

Het miezerde eigenlijk al de hele dag lichtjes, en het was behoorlijk druk rond de kathedraal, dus besloten we meteen naar het pelgrimsbureau te gaan. Er stond een lange rij, maar die bewoog gelukkig snel. We kregen elk ons "diplomaatje" en een certificaat waarop de afstand, vertrekplaats en datum vermeld stonden.

Daarna zochten we een cafeetje op. Ik nam thee, Floris koffie, en we zochten op waar we moesten zijn om te overnachten. Bleek dat we op amper twee minuten van onze slaapplek zaten. We konden eigenlijk pas een uur later inchecken, maar besloten toch al langs te gaan, in de hoop dat we onze rugzakken konden achterlaten. Gelukkig was onze kamer al klaar en konden we meteen binnen. Omdat het nog steeds regende, nam ik alvast een douche en begon Floris met monteren.

Barok interieur van het koor van de kathedraal, centraal het beeld van Santiago; erboven de botafumeiro, het grootste wierookvat van de wereld

Later gingen we weer op pad om Santiago wat te verkennen. We aten een burekbroodje als lunch, bezochten natuurlijk de prachtige kathedraal, en dwaalden door enkele straatjes. Onderweg hielden we ook onze ogen open voor een plekje om later te gaan eten. Lokaal vegetarisch eten vinden is hier niet zo eenvoudig, maar uiteindelijk ontdekten we een Koreaans restaurantje met veel vega-opties. Misschien een beetje jammer dat we niks echt Spaans aten vandaag, maar we blijven hier nog even, dus dat komt zeker goed.

Details van het interieur van de kathedraal

Terug in onze hostel maakte Floris het allerlaatste terugblikfilmpje van deze tocht, met de mooiste beelden van de hele reis. Ik zat intussen wat te tekenen en hield me bezig. Toen de restaurants weer openden na de siësta, gingen we naar het plekje dat we eerder hadden gezien. Het was superlekker. Ik nam een menu met edamame, kimchi, komkommersalade en rijstpasta, en Floris ging voor udonnoedels met scampi en gyoza’s. Het was veel, dus we namen de restjes mee.

We kochten nog snel een nieuwe oplader voor mij, want de mijne had het begeven, en stopten ook nog even bij de supermarkt voor ontbijt en lunch voor morgen.

Een kaarsje voor Rinus bij het altaar van H. Kindsheid van Jezus

Vandaag was onze laatste wandeldag van deze bijzondere reis. Een ervaring die Floris en ik nooit zullen vergeten, en die hopelijk het begin wordt van een mooie traditie.

Dankjewel aan iedereen die het Fonds gesteund heeft, die ons lieve berichten stuurde, de blogs las en/ of de video’s volgde. 
We kijken ernaar uit om jullie snel terug te zien.

Veel liefs,
Mona & Floris