De dame die de B&B la Pie grièche was niet wat de Franse uitdrukking betekent. Meer hoeft daar niet over gezegd. Het dorp zelf is rustig maar een mooie wandeling zit daar niet in. Deze morgen na een echt (genoeg maar sober) Frans ontbijt de baan op richting Juniville over Seuil. Het is een landbouwgebied met vooral maïs en graan; de grond is bezaaid met kalkstenen, samengeperste schelpen, zoals het in de champagnestreek hoort. Geleidelijk aan begin je ook voorbij Juniville zoals in Aussonce en Heutrégiville andere teelten te krijgen zoals aardbei en asperges .
Wanneer ik bij de geurige bakker langs ga suggereert een man me om over Aussonce te rijden: superrustige en aangename weg en het is nog waar ook. Bij die bakker heb ik een “gourmande” gekocht: een plat stuk Frans brood met daarop stukjes gebakken aardappel plus zalm overgoten met kaas die lekker croustillant gesmolten was. Magda had me verplicht warm te eten en dat doe ik. Het is lekker en warm. In Heutrégivelle is landbouwer Olivier langs de weg zijn asperges aan het oogsten en de plastic dekzeilen weg aan het nemen want het wordt te warm. In een korte babbel vertelt hij me dat hij zeven hectaren asperges heeft, wit en groen, en dat er toch veel handenarbeid bij komt kijken. Hij is tevreden dat hij een 10 euro de kilo krijgt voor zijn prima groente. Even denk ik dat hij geen Fransman is want Fransen houden van “râler” altijd ontevreden zijn over alles; dat is hij dus niet.
Boer Olivier, de aspergeboer(r), een Frans WO1 kerkhof aan de Marne (l), kerkje van Seuil (m)en Reims in de verte (l)
Daar in buurt heb je nog altijd kerkhoven in verband met WOI o.a. een Duits kerkhof en een indrukwekkend Frans militair kerkhof. Dergelijk plaatsen zou Poetin maar eens moeten bezoeken…Een paar kilometers voorbij dit kerkhof zie je plots de eerste wijngaarden en een 10-tal minuten later sta ik in Reims in de Centre diocesain waar ik een prima kamertje heb kunnen reserveren met douche en toilet voor 36 euro ontbijt inbegrepen. Spartaanse soberheid maar vriendelijkheid, hoffelijkheid en netheid zijn er troef.
De rest van de namiddag cultuur opgesnoven. Eerst en vooral dit: ik heb jullie al verteld dat ik begeleid wordt door Rinus, Wim en Bert , mijn drie engelbewaarders. Die vliegen meestal links en rechts van mij: Bert vliegt links en Wim achteraan om de kleine Rinus tegen te snel rijdende auto’s te beschermen.
‘s Avonds moeten ze altijd op de plaatselijke kerktoren slapen van Gabriel en dat uit veiligheidsoverwegingen. Rientje moest de vorige grote vakantie aan zee, toen hij met zijn gezin meevloog, altijd op de vuurtorens slapen; dat vond hij super fijn want daar heb je het beste zicht.
’s Morgens vervoegen ze zich bij mij na hun speciaal reisontbijt van rijstpap met veel zoete rozijnen en extra suiker. Deze morgen zijn ze bijzonder opgewonden en ze vertellen me dat ze ernaar uitkijken om op de voorgevel van de kathedraal het beeld van de engel met de glimlach (l’ange au sourire) te zien en er een kiekje van te nemen voor artsengel Gabriël. Dus zodra ik mijn kamertje heb, vertrekken we naar de kathedraal op slechts 700 m van mijn logies.
Westgevel van de O.L.V. kathedraal van Reims, de glimlachende engel achter een scherm en twee andere engelen
Wanneer we aan de westgevel van deze mooie gotische kathedraal aankomen is de engel met de glimlach er niet te zien…. Ze zijn hem aan het restaureren. Grote ontgoocheling en grote ontevredenheid van Bert, Wim en Rientje… en daarvoor komen wij naar hier…dat kan niet. Ik probeer hen te paaien met het feit dat in het linker westelijk portaal ook twee andere mooie glimlachende engelen te zien zijn. Ik zeg tegen Rientje dat Moses , zoals één van zijn broertjes heet, in het rechter portaal staat afgebeeld. Moses dient ook hoognodig gerestaureerd te worden want hij is vastgebonden met koorden om niet van zijn sokkel te vallen. Ik vestig de aandacht erop dat de kathedraal is toegewijd aan OLV en dat ze toch even mogen kijken naar de kroning van Maria door Jezus bovenop het middenportaal. Dat schijnt hen wat te bedaren en tot rust te brengen. Ze nemen dan toch maar een foto van de andere twee engelen.
Kroning van Maria op het middenportaal (l), Moses (m) verstevigd, roosvensters van het middenportaal (r) en de glasramen van Chagall (l)
Binnen zijn ze wel onder de indruk van het licht en de glasramen. De gotische kathedralen zijn zo gebouwd dat ze veel ramen hebben en dus veel licht binnen laten doorheen de vele glasramen waarop ook engelen staan afgebeeld. Het meest zijn ze onder de indruk van de glasramen van Chagall in het koor waarop ook een engel staat. Bert zegt dat hij bij zijn terugkeer eens met die Chagall zal gaan praten en vragen hoe hij dat gedaan heeft. Rientje en Wim beloven mee te gaan en Wim zal het daarna eenvoudiger uitleggen aan Rientje. Ik moet niet veel uitleg geven over de vele heiligen want die kennen ze al; ze komen die geregeld tegen in de hemel.
Ik geef hen toch even mee dat de kathedraal van Reims zwaar beschadigd werd in WOI: de drie zwaarst beschadigde steden die de meeste herstelbetalingen kregen van de Duitsers waren Ieper, Leuven en Reims. Bert vraagt zich af of Poetin niet alle schade in Ukraïne zou moeten betalen…om nog niet van genocide te spreken; daar zou hij zich ook wel in willen investeren
Na de kathedraal stappen we nog even binnen in de église Saint Jacques (Sint Jacobskerk) die veel kleiner en soberder is dan de kathedraal en voor een stuk in de renaissance werd bijgewerkt. Een superlieve mevrouw geeft er een blaadje mee met uitleg om thuis te gebruiken.
St Jacobskerk (l), glasramen van Saint Rémy(r), stralen van het avondlicht in Saint Rémy (m)
Dan hebben we nog juist de tijd om de basilique Saint Remi bezoeken. Alles begon hier met een stichting van Benedictijnen. De heilige man Remigius, doopte er Clovis (25 dec 496) en zalfde er hem tot koning; in het koor is er een prachtig schrijn heropgebouwd waarin de relieken van Saint Rémi bewaard zijn.
In de westgevel van de basiliek staan verschillende glasramen. Op het einde van een zonovergoten dag beginnen ze als bij wonder het avondlicht door te laten. De kerk baadt in alle kleuren van de regenboog.
Ook de unieke luchter met 96 kaarsen (de leeftijd van Saint Rémi), die het hemelse Jeruzalem, dus de hemel, uitbeeldt. Dat is inderdaad zoals bij ons thuis zegt Rientje en hij valt in slaap op Wim zijn schoot.
Wim draagt Rientje naar de top van de toren van de Saint Rémi basiliek om er te slapen. Ik ga naar mijn centre diocesain maar koop onderweg eerst nog wat brood en Maroilles kaas, een sterk geurende, specialiteit uit het Noorden van Frankrijk maar toch o zo lekker.
Comments