DAG 37, 05/05/2025: van Laza naar Ourense

Fijn geslapen met zicht op de heuvels rondom Laza waar we gisteren toekwamen door een beboste vallei met kabbelende beekjes en groene bossen of beter gezegd groengele want de natuur ontwaakt op dit ogenblik uit haar winterslaap.

Ik neem altijd mijn douche voor dag en dauw en ga naar de ontbijtkamer, want hier is ontbijt inbegrepen. Laura en haar team hebben alles vanaf 7 uur klaar staan, want pelgrims (vooral te voet) zijn vroeger vogels. Er is brood met confituur en boter, koffie  of thee. Er zijn ook drie soorten zelfgebakken cake die heerlijk ruikt.

Wegrijdend van Laza

Aan tafel zitten al twee Amerikanen , een Ier, de twee Zwitserse dames en de Française die ons het (enige) restaurant aanduidden waar we ’s avonds zijn gaan eten. Amerikanen benadrukken alleen dat ze de Camino’s in Spanje doen omdat  die door veel dorpen lopen en veel mogelijkheden tot contact geven met mensen en met de lokale cultuur.  In de VS zijn trails meestal  op lange afstanden; men moet een tent meenemen en veel proviand. Hier is het gezelliger en kan men geregeld een cafe con leche of een fris pintje drinken. Een Amerikaan benadrukt dat het nodig is om ver weg te zijn van Trump. We  hebben ook een boeiend gesprek met een Ier Enda die rond Ieper alle wegen heeft afgewandeld rond WOI Ook zijn vriend en metgezel Derrick is een zeer ervaren stapper. Enda heeft wel een zware bronchitis opgedaan en moet stoppen met stappen wat hij natuurlijk heel erg vindt.

Wandeling door Ourense, met o.a. de Plaza Mayor

Rond halfnegen zijn we de fiets op en ik denk dat het een makkie wordt. Bernadette verwittigt mij dat het eerste deel hard moet geklommen worden. Ze heeft weer eens gelijk en op 20 km stijgen we terug tot boven de 1000 meter, wat ik helemaal niet verwacht had. Toch zijn de zichten wondermooi en we nemen geregeld foto’s. Als we zo hoog zitten wordt het terug natte mist De kleine weg waar we op zitten een OU 1027 verandert in een andere OU 111 en wordt nog mistiger en ik stel voor van een wat langere weg te nemen die ons in de vallei brengt en duidelijk vlakker is. Daardoor moeten we wel 25 km meer fietsen om Ourense te bereiken, ons einddoel voor vandaag.

Toch doen we het over een pijlrechte kleine weg met teveel verkeer, maar we rijden door tot Xinthia de  Lima een industrieel stadje dat niets gezelligs heeft en waar we zo snel mogelijk weg willen. Na wat zoeken stoppen we bij nog een bar waar alleen mannen zitten om een thee rojo (rode thee)en een café con leche te nemen. We stellen vast dat de meeste cafeetjes afgeladen vol zitten met oudere mannen zonder ook maar één vrouw in de buurt. We veronderstellen dat de vrouw aan de haard hier sterk verder leeft en de meeste oudere mannen niets doen...

Ourense: Ingang van de kathedraal, Puerta de la Gloria en detail

Dan rijden we verder langs de N 525 die niet te druk is en ons nog relatief snel na bijna 80 km in Ourense brengt. We rijden naar ons appartementje Miño in het hart van de stad bij de gelijknamige rivier. Dat wordt uitgebaat door  het gelijknamige hotel op 150m afstand. De receptie is bijzonder vriendelijk en snel zitten we in ons appartement met ook de fiets van Bernadette. De mijne staat in de cafetaria van het Hotel, want we krijgen de bakfiets Carrie niet in de lift. Naast ons is er nog een kleine bar met tapa's Laureia, en lichte maaltijden ook van dezelfde eigenaar en daar nemen we een lekkere lunch.

Dan gaan we op stap in Ourense met als eerste bezoek kathedraal van Sint Martinus, want die is gekend voor zijn portico de la gloria. Deze portico aan de westkant  in de narthex (plaats waar niet-gedoopten mochten komen) is 50 jaar na die van Santiago de Compostela gebouwd en is wat kleiner maar toch super mooi. De kleuren van de opnieuw gepolychromeerde beelden (18de eeuw) zijn  nog heel fel. De thematiek is juist dezelfde: het laatste oordeel is gebaseerd op de tekst van de apocalyps o.a. de 24 ouderlingen met elk een eigentijds instrument. In het koor is een schitterend retabel en in de kerk is ook een mooi klein museum.

Ourense: hoofdretabel van het koor van de kathedraal, de Romeinse brug en de rivier Miño

Dan slenteren we wat door de kleine steegjes om de oude (granieten)  stad tot ons te laten doordringen. Tenslotte stappen we naar de twee bruggen over de Miño rivier; De oude middeleeuwse brug met Romeinse delen en de moderne Millenniumbrug, het werk van architect Alvaro Varela. Typisch is het feit dat twee bogen met stalen kabels die normaal op de brug staan nu onder en langs de brug in een golvende beweging zijn aangebracht. Dit maakt ook een hangend pad mogelijk.

Rond 19 uur zijn we terug op ons kamer. We besluiten niet meer te avondmalen omdat we laat hebben geluncht. We zijn ook moe van de steile hellingen in de morgen en vele kilometers en van het stappen. Ik val zelf onmiddellijk in slaap  om 19 uur en wordt rond 20.30 u. terug wakker om daarna verder te slapen tot midden in de nacht.  We hebben gelukkig inde oude stad boodschappen gedaan voor het ontbijt morgenvroeg, want in ons flatje is alle huisraad aanwezig. Nog een  wat moeilijke en vermoeiende dag die toch goed eindigt.

Ourense : de brug van Alvaro Varela