Dag 35: 03/05/2025

Deze morgen opgestaan met een klein hartje want het is normaal gezien de moeilijkste dag wat het klimmen betreft. We moeten over de Puerto de Padornelo tot 1356 meter en daarna afdalen tot Lubian tot op een 800 m om dan terug te stijgen naar de Candapas tot 1200 meter en dan af te dalen naar het stadje A Gudina. In totaal een 55 kilometer.

Misschien even duidelijk stellen dat we door naar Puebla de Sanabría te rijden  de N 630  hebben verlaten. We zijn zo terecht gekomen op de N 525 en op de Camino Sanabrès. Sommige pelgrims volgen de Via de la Plata tot Astorga of tot Oviedo; in het eerste  geval komen ze op Camino Francès terecht en in het tweede op de Camino del Norte om vandaar dan Santiago te bereiken. De Camino Sanabrès gaat over Ourense  naar Santiago en is bekend voor zijn mooie landschappen ...als het  regent zoals vandaag misschien iets minder mooi....

In de papdikke mist de Padernello op

Na een ontbijt in mijn kamer van het Hostal Trucha fiets ik naar het hotel waar Ward en Bernadette logeren. Ward is twee nachten in  dit stadje blijven logeren om van daaruit online te kunnen werken. Hij zal onze zwaarste bagage vandaag meenemen om de fietsen te verlichten zodat we makkelijker over de twee (of drie) passen kunnen fietsen. Om 9.15 zijn we de deur uit en vervoegen we al snel de N 525 die ons eerst naar Lubián zal brengen over de Puerto do Padernelo, ongeveer 30 km. Geleidelijk aan wordt de mist dikker en valt er wat regen maar er is geen verkeer. We zijn kilometers alleen op de weg.

In feite komen we met minder inspanningen boven dan we dachten te moeten leveren en dit tot  onze grote verbazing. Sommige stukken van de afdaling zijn veel steiler tot 11% dan die van het beklimmen van de bergpassen. Bernadette gaat altijd veel sneller naar beneden dan ik ook al zeg ik voortdurend “voorzichtig” te zijn, jeugdige onstuimigheid van een 63-jarige...Het landschap is wild en mooi.  Hier en daar een kerkje of een kluizenaarswoning zoals in Requejo de Sanabría de  kerk van San Lorenzo (met zijn rooster)  kerk en  de kluizenaarswoning van de Virgen de Guadaloupe. Veel kerken kregen in de 17de en 18de eeuw een nieuw Barok fronton opgezet want dat was een nieuwe “mode”.

Yves in gesprek met Mike Ball, de natuur onderweg

In Lubián beslissen we een kop thee en een cafe con leche te nemen. We ontmoeten er pelgrim Mike Ball van Leicester, gepensioneerd, maar die nog aan de kinderen lessen geeft over hoe veilig te fietsen . Hij is op stap naar Santiago vanuit Sevilla over de gehele Via de la Plata en de Camino Sanabrese of 1000 km. Sedert drie jaar doet hij verschillende Camino’s zoals de Norte  en de Portugese en nu de Via de la Plata.Hij zoekt de rustigste uit, want verkiest een zekere eenzaamheid.  Hij heeft geen haast want niemand wacht op hem. Hij is een dag achter op zijn schema omdat hij gisteren niet verder kon stappen omdat het zo hard regende zoals bij ons in de namiddag.  Hij logeert nu in een klein cafeetje in Lubián, een klein dorpje van 300 inwoners. Bij het verlaten van dit cafeetje komt Ward voorbijgereden , de man van Bernadette, onderweg naar Santiago. Ze zwemt in haar schoenen van de regen en hij gelukkig heeft een ander paar bij.

Nog pelgrims onderweg, Bernadette bij de Canizo, en binnenrijden in de provincie Ourense in de regen

Wij fietsen door naar onze tweede pas , de Canda van iets meer dan 1250 meter. De N 525 was even onderbroken en we moeten op een kleine weg verder steil naar beneden met een bocht. Daar komen we op een rond punt met verschillende mogelijkheden. Ik dacht dat Bernadette achter mij was, en als ik stop zie ik ze nergens. Ik vrees dat ze de A-weg is opgereden en meer dan 5 min verstrijken terwijl mijn onrust groeit.  Wat nu denk ik. Jaren terug ben ik ook eens toevallig op de A-weg beland en heeft de Guardia Civil me met twee zwaantjes er vriendelijk afgehaald zonder boete... Plots verschijnt ze nog boven op de heuvelrug. Ward had haar opgebeld om te zeggen dat ze aan dat rond punt voorzichtig moest zijn... Mijn paniek is vlug verdwenen.

We fietsen verder en er is nog een derde pas dus terug omhoog tot  1085 meter voor de pas van Canizo. Wat verder ontmoeten we twee pelgrims uit Andaloesië, ook onderweg naar Santiago. Geregeld zien we enkele pelgrims want hier hebben ze niet veel keuze buiten langs de N 525 te lopen. Maar er is praktisch geen verkeer dat is toch al iets.

Samen de heuvels opfietsend

Eenmaal de drie passen achter de rug, rijden we de Communidad de Galicia binnen en zien we voor ons een schitterende ruwe en wijde vallei liggen. We staan stil en nemen wat foto’s die al het mooie nooit kunnen weergeven van wat we zien. We voelen ons al een beetje thuis want ons einddoel nadert: nog 200 km. Nu is het bijna de gehele tijd naar benden tot in A Gudiña. Ward staat nog langs de weg een video te maken, wat we super fijn vinden. We stoppen samen aan  het Bruma hotelleke en krijgen vlot onze kamers en de fietsen hun garage. Voor Ward doorrijdt naar Santiago eten we rond 15 u nog elk een plato combinado, een grote schotel  met (veel) vlees, groenten en frietjes op, en het smaakt heerlijk. Dan nemen we afscheid van Ward, want die heeft een online meeting rond 17 u vanuit Santiago.  Woensdagavond zien we hem terug.

Het rond punt vlakbij A Gudiña, de San Martinkerk en de San Pedrokerk in A Gudiña

We rusten even en dan willen we het stadje A Gudiña wat verkennen. We zijn nog maar buiten of het begint te regenen we gaan schuilen in de San Pedro kerk die open is, want er is een herdenkingsmis voor een overledene. Ricardo spreekt ons aan om te vragen waar we vandaan komen: Bruges en  Brussels vindt hij super. Hij raadt ons aan om morgen over  Verin naar Laza, ons volgende doel, te rijden (altijd verder op de Camino Sanabrès). De andere weg (25 km korter) is onmogelijk (en te nat) voor fietsers en we zullen toch veel mooie natuur zien als we langs Verin rijden.  De priester komt aan voor de mis en Ricardo, zegt dat hij uit Mexico komt. Er zijn ook in Spanje geen roepingen meer en dan importeren ze dan maar jonge priesters, in dit geval een Franciscaan met een bruine pij uit Latijns-Amerika.

Dan lopen we toch nog eens langs de San Martin kerk  en langs een mooi kruis rond en druipen dan nat van de regen terug af naar ons hotelleke. Het is ondertussen  bijna 19 uur en we besluiten elk naar onze kamer te gaan . Honger hebben we niet want we hebben laat geluncht en te veel. Een drukke dag waar we schrik van hadden met de vele bergpassen  maar die zeer goed verlopen is. Dank aan Ward voor de logistieke ondersteuningen en zijn gezellige aanwezigheid.