DAG 34, 02/05/2025: van Camarzana de Tera naar Puebla de Sanabria

Zoals altijd vroeg op, want ik moet nog de blog van gisteren afwerken. Eerst mijn douche nemen en mijn rugzak in orde brengen en, dan begin ik te werken. Om 7.55u. verwittigt Bernadette me dat ze naar het ontbijt gaat en we treffen elkaar daar. De kelner van dienst is Hector, vriendelijk en gedienstig en English speaking. Hij zag gisteren onmiddellijk, toen hij onze fiets hielp in een garage te zetten, waarom wij de fietstocht maken en hij was enerzijds triest om wat gebeurd was maar anderzijds blij dat Rinus zo blijft voortleven. Ik vroeg hem of hij andere interesses had buiten  het kelner zijn, en hij antwoordde dat hij zich graag bezig hield met exotische dieren. Ik vroeg of het slangen waren ..en hij antwoordde ..nee...nee met cheeta's. Toen ik hem vertelde dat Rinus' lievelingsdier cheeta's waren en hem onze website toonde met een pink cheeta  kon hij zijn vreugde niet op. Hij was al super vriendelijk en probeerde dat nog beter te doen, zoals ook de dame die gisterenavond opdiende: super vriendelijk was.

Op weg naar Rionegro del Puente waar de inkom van de kerk dient als groentemarkt

Rond 9 uur zitten we op de fiets en rijden we langs de N 525 richting Puebla de Sanabría onze volgende stopplaats. Het wordt een rustige rit, ook al stijgt het geleidelijk aan, maar niet te erg.Na ongeveer 20 kilometers bereiken we Rionegro del Puente een klein dorpje (250 inwoners) dat zich heeft gevormd aan de brug over de rivier Rio Negro. De kerk, Santuario de la Virgen de la Carballeda (14de-18de eeuw) , wordt waarschijnlijk nog weinig gebruikt, maar de overdekte inkom van de kerk dient als groentemarkt, waar heel wat mensen hun inkopen komen doen. Vlakbij is de albergue voor Pelgrims met ernaast een modern beeld van een pelgrim en aan de overkant van de straat een klein restaurant met een menu del peregrino voor 10 à 12 euro. Wat verder nog een klein winkeltje. Zo ziet men hoe de Camino's het economisch leven toch wat doen draaien, zeker vanaf april tor oktober.

De kerk van Mombuey, met de os op de kerktoren en onze gids Anna met Bernadette

We rijden verder door en bereiken het stadje Mombuey nog eens 15 km verder. Monbuey verwijst enerzijds naar de berg waarop het dorpje (met 400 inwoners)  gelegen is en anderzijds naar de os die verwerkt is in de klokkentoren van de kerk van de Tempeliers. Buey betekent OS.  De toren is heel bijzonder en uit de 13de eeuw en de rest van de kerk is hoofdzakelijk 17de-18de  eeuw. Bovenaan de speciale toren vol tekens van de tempeliers, ziet men duidelijk de kop van een os uitsteken. De os werd er geplaatst uit dankbaarheid voor het werk dat de ossen deden bij het vervoeren van de stenen voor o.a. de toren. Dit doet me denken aan de kathedraal van Loan in Noord Frankrijk op de Via Francigena die ook veel ossen heeft in de torens uit dankbaarheid voor hun werk.

Interieur van de kerk van Mombuey

Binnen in de kerk staan veel mooie beelden. Ik wil er slechts twee vermelden: de gekruisigde Christus uit de 13de eeuw en de madonna met kind die in het zuidtransept staat en die men terugvond, ingemetseld om één of andere redenen. Ook een doopvont, teruggevonden in de grond, is bijzonder mooi. Gedurende bijna een uur geeft Anna van de Officino de Turismo ons informatie in perfect Frans, want ze heeft lang in Frankrijk gewoond. Haar taak is zes maanden per jaar de kerk te tonen want het is een nationaal Monument. Ze doet dat schitterend.

Na Monbuey rijden we verder tussen nogal wat bomen en water of moerassen boven op een plateau en na 55 km bereiken we onze eindbestemming  Puebla de Sanabría rond 14 uur. We hebben geluncht aan het kerkje van Asturianos.

Bernadette bij het kerkje van Mombuey, stadhuis van Puebla de Sanabría, O.L.V. van Azogue

Het rustige stadje Puebla de Sanabría (1400 inwoners)  is ook gelegen in de provincie Zamora, in Castilla y León. De locatie maakte het eeuwen geleden tot een strategische enclave, vanwege de nabijheid van de grens met Portugal. Daarom was het een versterkte en ommuurde stad. Het stadje was van groot politiek en religieus belang. in 1994 werd het een Activa van Cultureel Belang vanwege zijn historisch-artistiek ensemble. Van ver ziet men het beroemde kasteel van de graven van Benavente uit de middeleeuwen. De kerk is toegewijd aan O.L.V. van Azogue en heeft aan de westkant mooie eenvoudige romaanse beelden.

Beelden en roosvenster aan het kerkje van O.L.V. van Azogue, het kasteel van de graven van Benavente

Binnen zijn er natuurlijk retabels en een mooie doopvont. Naast de kerk staat een kluizenaarskerkje toegewijd aan San Cayetano, ook al gaat de inhoud van dit barokke kerkje over het lijden en de dood van Christus. Het geheel vormt een mooi ensemble, ook met het oude stadhuis vlakbij. Het is fijn door de straatjes te slenteren die reeds typische elementen hebben van Galicië: de zware stenen granieten huizen, de leien op de daken en de balkons of erkers die uit de huizen steken. Heel gezellig om door te wandelen maar vermoeiend gezien het hoogteverschil.

Pueblo de Sanabria: kerkje van San Cayetano, een beeld van het vagevuur, een typisch Galicisch huis

Na wat rondgeslenterd te hebben zoeken we ons hotel op. Bernadette haar man is nu naar hier verhuisd voor hij naar Santiago gaat om  er te wachten op de komst van Bernadette. Morgen gaan we de pas over die ons toegang heeft tot Galicië. Dat wordt een moeilijke klus, want het wordt klimmen tot Puerto de Padornelo (ook wel Portillo de Padornelo  genoemd) op een hoogt van  1.419 meter en na Lubian klimmen we nog eens tot 1100 m. We hopen dat het weer niet te slecht wordt, want deze namiddag was het aan het stortregenen op een gegeven ogenblik. We zien wel... We houden er de moed in.