DAG 33, 1/05/2025: van Granja de Moreruela tot Camarzana de Tera

Om 6 uur uit de veren om me te douchen en daarna de blog va, 30 april te schrijven. Om 7.40 u zijn we aan het ontbijt dat voorzien is om 8 uur, maar 6 Italiaanse kwetterende dames hebben de grote tafel al ingepalmd evenals al de koffie en het brood. We slagen er toch in om ontbijt te bemachtigen : koffie of thee, lekker brood, marmelade, boter, bessenconfituur en honing van de mama van Victor, de uitbater. We hebben nog wat kaas van gisteren over, twee yoghurts en  twee bananen en we hebben een heerlijk ontbijt aan een tafeltje voor vier. Ook de andere twee, de Vlamingen Rita en Johan uit Aalter krijgen een rijkelijk ontbijt geserveerd, want hun reisagent  Pelgrims Nederland bestelde voor hen een super ontbijt. Straks wordt hun bagage en dat van de Italiaanse dames opgehaald door speciale diensten die ze naar hun volgende slaapplaats brengen. Ze kunnen dan stappen met een lichte rugzak op de rug.

Vertrek uit Granja de Moreruele in de mist

Rond 9 uur zijn we de deur uit in een papdikke mist en daarenboven is het zeer fris. We vinden gemakkelijk de weg, want de B & B ligt langs de N 630. Na enkele kilometers slaan we links af naar de N 631 die ons naar Tabara brengt. De eerste 10 kilometers zien we niets en dan trekt de mist geleidelijk op. Na 25 km komen we met de zon toe in Tabara, een mooi dorpje met twee kerken: het mooiste is dat aan de N 631 met een robuuste romaanse toren en kerk in bruingele / rode ijzerertssteen. Op de twee kerken zitten natuurlijk veel ooievaars, zoals overal. Na een café con leche, een thee en tapa's – Spaanse kroketjes - in het cafeetje Scriptorium, aanbevolen door Victor van de B &B, rijden we verder op de N 630. Daarna nemen we de secundaire ZA 105 naar rechts, die ons naar Camarzana de Tera moet brengen. We stoppen geregeld om foto’s te nemen: Bernadette neemt vooral foto’s van landschappen, kerken en bloemen en kruiden. Ik beperk mij tot landschappen en kerken of kloosters. We nemen foto’s van elkaar voor het thuisfront. Ondertussen is de zon volop aan het  schijnen en wordt het terug een mooie dag.  De hele tijd zijn we wel gestegen; in totaal zitten we  400 meter hoger dan bij het vertrek, maar het stijgen valt mee. Morgen stijgen we tot 1000 meter.

Tabara: De Santa Maríakerk

Op die secundaire weg is ook geen of zeer weinig verkeer en we kunnen rustig babbelend verder fietsen naar ons einddoel . Enkele kilometers daarvoor stoppen we in Pumarejo de Tera  aan de Santiago apostel kerk, waar achter het kerkje  een prachtig parkje ligt met twee zitbanken, en een Galicisch kruis staat met Santiago erop. Heel speciaal is het feit dat de kerk aan de westkant een trap heeft die toelaat tot bij de toren te geraken. Bernadette  doet geen belleke trek maar wel klokke trek en laat de klepel van de klok even weergalmen. Ondertussen is Ward , de man van Bernadette, komen aanrijden. Hij verhuisde vandaag van een hotel in Salamanca naar een in Puebla de Sanabría om verder online te werken. Bernadette had hem onze locatie gegeven zodat hij ons kon komen bezoeken. Super fijn : we lunchen met zijn drieën op een mooie lunchplaats.

Pumarejo: de Sint Jacobskerk

Bij nader onderzoek is dit geen romaans kerkje maar een St Jakobskerk herbouwd door  de architect Miguel Fisac, die  een volgeling is van de grote architect Frank Lloyd, die  voorstander is van een gehumaniseerd urbanisme.  De oude kerk waarvan alleen de klokkentoren bewaard bleef, nadat ze instortte, werd herbouwd door de lokale bevolking onder leiding van de architecten in samenwerking met 2 professionele steenhouwers. Dit noemt men de 'facendera' een werkorganisatie waarbij de lokale bevolking als vrijwilligers zich inzetten voor een gemeenschapsgebouw in periodes van het jaar waar er minder werk is in de landbouw. In 73 dagen werd de kerk kosteloos heropgebouwd door de gemeenschap voor de gemeenschap. Ze beantwoordt aan het type kerken van de streek: de steen (uit de streek) heeft prachtige  oker- en geelachtige tinten en werd  ook door de bevolking  uit de grond gehaald en klaargemaakt voor gebruikt. De ouderen kneedden het cement met hun handen, vrouwen droegen water aan enz. De gemeenschap bouwde dus met het principe van de gemeenschapsdienst die in de ME ook vaak werd toegepast. Voor mij was het een ware ontdekking. Ik dacht dat het een gerestaureerde romaanse kerk was: schande over mij. Nergens stond deze belangrijke informatie ter plaatste vermeld. Spijtig.  Een onvergetelijke lunch, zeker achteraf bekeken.

Camarzana de Tera: Monasterio de Santa Marta, een kapiteel en de mozaiek in de villa Orfeus

Na enkele kilometers komen we op de N 525 die we naar links nemen en we zijn meteen in Camarzana de Tera (een rivier). We krijgen onze twee nette kamers, rustten wat. En vertrekken terug naar de Monasterio de Santa Marta, een benedictijnse abdij uit de 10de eeuw waarvan alleen de kerk en het huis voor de bezoekende bisschop uit  begin 16de eeuw is blijven staan. Napoleon was ooit hier....Onze Keizer Karel V (voor de Spanjaarden Karel I ) staat op de toegang gebeiteld omdat hij geld schonk voor de bouw.  Binnen is het een juweeltje van de romaanse kunst. De kerk is bekend voor haar mirakel van het licht: bij de zonnewende in maart en oktober wordt een kapiteel – met Maria in een mandorla-  van de triomfboog van het koor kort belicht door een zonnestraal. Je hebt in andere kerken ook dergelijke mirakels die gewild werden ingebouwd.  Dit is het geval op de Camino Francès in San Juan de Ortega.

Op de terugweg rijden nog even door het dorp en Bernadette merkt op dat we langs de ruïnes van de Romeinse villa Orpheus rijden. Het is juist 18 uur, maar de dames aan de receptie laten ons toch binnen : 1 euro per persoon, spotgoedkoop. Over de mooie mozaïeken vloeren heeft men loopbruggen gebouwd en boven het geheel een  structuur die veel licht binnenlaat. De villa lag natuurlijk vlak bij de Romeinse heirbaan want de Via de la Plata is gebouwd langs en op deze Romeinse weg. Niet voor niets heet de straat van ons hotelleke “de Calla carretera”. Op een paar uur tijd maken we een reis door 2000 jaar geschiedenis.

Na wat gerust en gedoucht te hebben, gaan we in de eetzaal van het hotel lekker eten 19 euro  voor een menu met 3 gangen en  nog een koffie of thee erbij , de fles witte wijn is ook inbegrepen. Het was de eerste keer in lang dat ik zo een maaltijd  nuttigde en dan nog aangeboden door Bernadette: een dikke dank u. Om 22 u lig ik in bed, na nog even bellen met Magda. Goed rusten, want morgen en overmorgen zijn twee zware dagen naar Puebla de Sanabría en naar A Gudina met twee stevige cols : één van 1356 meter en één van 1100 meter. Hopelijk is het weer OK, want er wordt wind en regen verwacht...Zeuren helpt niet....

De heuvels op fietsend