DAG 28, 26/04/2025: van GUIJUELO naar SALAMANCA

Gisteren heb ik al de autonome regio van Extramadura verlaten en ben ik de autonome regio van Castilla-Leon binnen gereden. De Provincia Salamanca heeft  natuurlijk als hoofdplaats Salamanca . Zeer goed gekend en geliefd voor veel Erasmusstudenten. De film “L’auberge espagnole” vertelt het verhaal van  Erasmusstudenten in Salamanca en is ontspannend om te zien.

Ik verlaat na een ontbijt op mijn kamer  het stadje GUIJUELO, de stad van het zwarte  varken, de cerdo iberico, die de lekkere ham garandeert. Bij het verlaten van de stad zie ik weer bedrijven die het varken en vooral de ham verwerken tot dit unieke product.  Ik rij  wat omhoog het stadje uit en dan zie ik voor mij een breed wijd dehesa (soort savanna met eiken en weiden) landschap met echt glooiende heuvels. De agressieve sierras zijn voorlopig niet te zien. Die komen later in Galicië wel terug en dan zullen we dat in onze kuiten wel voelen als we tot 1300 of 1400 meter moeten stijgen.

De hemel is aan de ene kant dreigend en aan de andere kant veelbelovend met zon. Het is bitter koud en ik doe sokken aan mijn handen, zoals ik al eerder deed. Ik ben praktisch alleen op de N 630 en alle vrachtwagens zie ik rijden op de A-weg, die lang bijna parallel loopt met de N 630. Het wordt uiteindelijk zon en dat is altijd fijn om te fietsen. Ik zie geen enkele pelgrim te voet langs de N 630; die stappen waarschijnlijk op de oude Via de la Plata, die parallel loopt met de N 630. Straks lopen ze toch samen Salamanca binnen. Ik fotografeer toch altijd wat landschappen om aan te tonen hoe die toch wel grondig veranderen.

Bellena: het beeld van de Heilige Kristoffel, de dorpelingen die chocomelk drinken, het kerkje

In het piepkleine dorpje Belleña zie ik een kerkje staan en een beetje ervoor een beeld van de H. Kristoffel die Jezus draagt. Hij is de patroonheilige van de reizigers, maar in feite nu door de kerk afgeschaft. Ik hoor fluitmuziek weergalmen en getrommel en ik beslis de N 630 te verlaten. Bij het kerkje zijn mensen  warme chocolade aan het drinken en koekjes aan het eten en ze bieden mij dit alles onmiddellijk aan: gastvrijheid voor de vreemdeling is voor hen belangrijk. Ze vieren  de verrezen Christus zo elk jaar onder elkaar. Ik blijf er een klein half uurtje. Ik bedank hen van harte en fiets verder. Een beetje verder liggen of staan  prachtige zwarte stieren in de zon te genieten. De  boerderij die ze fokt ligt juist aan de andere kant van de weg en dat zie je aan de beschilderde muren.

Mozarabez: het kerkje met de onvriendelijke koster en mudejar gebinte

Ik fiets dapper door en  en fiets door een dorpje met de veel betekenende naam Mozarabez. Ik stop aan het kerkje waar de koster de kerk aan het kuisen is en vraag een sello of stempel voor mijn credential.Kortweg zegt hij dat ze er geen hebben. Ik ga toch de St .Thomas kerk binnen en zie dat in het koor een prachtig houten Mudejar gebinte geplaatst is, waarschijnlijk door Moren die voor christenen werkten nadat deze laatsten dit deel van Spanje heroverd hadden.  Ik wil een foto nemen en hij roept kwaad “geen foto’s”. Ik wacht even braaf en godsvruchtig op een kerkstoel en als hij verder kuist neem ik toch wat foto’s: mooi gebinte !

Salamanca: zicht vanop de oude brug, Plaza Mayor en de oude en nieuwe kathedraal die een geheel vormen

Nog 12 km en dan ben ik in Salamanca , dat men al van heel ver kan zien liggen. Als ik vlakbij ben  gaat de brede straat naar beneden en daar kan ik mooie foto’s maken van de oude/nieuwe kathedraal. Ik rij naar mijn hotelleke, maar mag pas om 14 binnen en het is juist 12 uur door. Mijn fiets mag ik wel in de inkomhal zetten: dat is super, want hij zal er drie nachten staan. Morgen neem ik een rustdag , morgenavond komen Ward en Bernadette toe en maandag toon ik hen de stad. Dinsdag beginnen we aan de laatste 480 km van de Via de la Plata en de Camino Sanabrès: nog een zwaar stuk na de 1750 km die ik al heb gefietst, maar we moeten erdoor.

Aangezien ik mijn kamer nog niet in kan,  ga ik onmiddellijk naar het oude stadscentrum vlakbij. Op de Plaza Mayor, het centrum van elke Spaanse stad, krijg ik een plan van Salamanca en een stempel  op mijn credential. Ik bezoek  nog grondig de oude/nieuwe kathedraal, want die staan naast elkaar en vormen een geheel. Dan slenter ik wat door de straatjes. Er is heel veel volk maar in de kathedraal valt het mee. Om 14.30 u. ben ik  in de kamer van mijn hotelleke. Nu wat eten en rusten , de blog van vandaag schrijven en na 17 uur foto’s nemen als de zon wat minder hard is en sommige delen beter belicht.

Bellena de fluitspelers die het feest van de verrezen Christus vieren