DAG 27, 25 04 2025: van JARILLA tot GUIJUELO

Op tijd opgestaan om  rond 8 u te vertrekken ,want het wordt een lange rit van 65 km of meer. In het hostal ontmoette ik gisterenavond weer pelgrims uit verschillende landen. Het is fijn zoveel verschillende mensen te ontmoeten die om diverse redenen op stap zijn.

 Ik had niet veel aandacht besteed aan de denivellatie of het hoogteverschil ,maar ik had dat beter gedaan. Om 8.15 u., na een sober ontbijt van toast met boter en marmelada en 2 café con leche fiets ik verder op de Via Verde  van de Via de la Plata. Het landschap blijft het zelfde : dehesa of eikenbomen met grasland en soms koeien of schapen  en ook wat graangewassen. Op het kiezelpad  gaat de rit niet zo goed vooruit en ik beslis om  ter hoogte van Hervas er af te rijden, mijn batterij bij te tanken en dan de N 630 te volgen tot Puerte de Bejar (een 1000 m hoge berg waarvan de toppen nog goed besneeuwd zijn).

De Puerto de Vallejera , Béjar en de Franse toeristen die me verder hielpen

Als ik Hervas verlaat, na boodschappen  te hebben gedaan, moet ik een heel stuk naar beneden om de N 630 te bereiken en dan stel ik plots vast dat ik over een pas moet en die blijkt uiteindelijk 1202 m hoog te zijn. Ik fiets mijn ziel bijna uit mijn lichaam en ik haal  met veel inspanningen de Puerto de Vallejera van 1202 m. Boven is het aan de ene kant bijzonder ruw met veel rotsen. Mijn opgeladen batterij heeft 40% moeten opgebruiken om me boven te brengen. Ik lunch boven op de top,maar het is echt fris. De boterhammen met Chorizo en Spaanse kaas smaken mij toch wel met een 0.0 Mahou- pintje erbij.

Dan fiets ik verder, maar de N 630 verliest soms zijn naam en wordt gewoon een camino de servicio; daardoor mis ik een afslag. Franse toeristen, Alain en  Laura helpen me het juiste pad te vinden en troosten mij met lekkere aardbeien en zelf gebakken koekjes. Fijne helpende mensen ontmoet je veel op de Camino.  Laura is verpleegster en vindt ons  initiatief geweldig.

Guijuelo, winkels met ham van de pata negra

Ik ben terug op het juiste pad ,maar ik moet snel nog proberen Fuenterroble de Salvetierra te bereiken om nog plaats te hebben in de albergue paroquial Santa Maria. Ik moet terug stoppen om de batterij bij te tanken en na overleg met Magda bel ik naar de albergue die me geen plaats wil reserveren: first come , first served en er zijn maar 2 plaatsen meer en die Albergue is op 20 km. Ze zeggen dat ze snel vol zullen zijn, want het is paasvakantie. We beslissen een hotelleke te zoeken in Guijuelo en Magda slaagt erin op 5 minuten een fijne kamer te vinden in DE stad van de zwarte varkens of de pata negra. Een beetje voor 16 uur ben ik in mijn kamer en ik was rond 8 u vertrokken. 20 of meer extra kilometers uitgespaard voor mij. Ik ben er echt blij mee.

Guijuelo, de stad waar pata negra wordt verwerkt

Ne een korte rust, verken ik de stad en overal zijn bedrijven die zwarte varkens verwerken. Ik stap een winkel binnen die volhangt met  varkenspoten/billen en waar op de balkons ook varkens staan. Op een van de pleinen staan ook varkens bij de naam van de stad (5000 inwoners) die volledig van het zwarte varken leeft. Het is een niet zo aangename stad met geen oude gebouwen: de kerk is 18de eeuws. Ik loop een supermarkt binnen om te zien welke Belgische producten ze hebben. LOTUS Biscoff is tot nu toe in elke winkel te vinden: meestal de speculaas en de ronde gevulde speculaasjes. Geen Belgisch bier (bruine bieren in Spanje zijn zeldzaam), geen pralines. De jonge dame aan de receptie bevestigt dat de Spanjaarden inderdaad graag Belgische speculaas eten.

Guijuelo: de kerk, de Biscoff koekjes en een huis in het dorp?

Veel Spanjaarden eten ’s morgens een toast met daarop olijfolie en geplette tomaten en een café con leche of een cortado (sterker met minder melk). Soms nemen ze bij de ochtendkoffie een Madeleine-achtige koek en wat fruitsoep. Een selectie koffiekoeken hebben ze niet echt; wel een croissant of chocoladebroodje. Ze houden wel van empannadas, dat zijn gevulde broodjes met vlees – of visbereidingen.  Het middagmaal  wordt genuttigd tussen 14 en 16 u. het avondmaal vanaf 21 uur. Op de Camino’s  in de grote steden is er altijd een goedkoop menu del peregrino rond de 12 euro. Gisteren betaalde ik 14 euro voor een voorgerecht (soep met vlees en kikkererwten) en hoofdgerecht (alleen “ lapjes kalfsvlees en 20 frietjes), een zelf gemaakte pudding en een ½ liter witte landwijn ; alles was lekker. Ik had deze morgen in Hervas alles gekocht voor mijn avondmaal en ontbijt morgen in de albergue en dat zal ik dan maar vanavond in mijn kamer opeten; waarom niet. Morgen slechts 50 km naar Salamanca, waar zondagavond Bernadette en Ward toekomen, want ze zijn deze vrijdagmorgen uit Leuven vertrokken. Ik kijk ernaar uit.

Een ooievaarsnest onderweg