DAG 22, 20/04/2025: van San PEDRO DE MERIDA tot MERIDA

We hebben op 20 Km van Merida geslapen, omdat we er geen hostal  voor twee nachten konden vinden; alleen een kamer voor één nacht, in een soort huis met veel verhuurde kamers zonder receptie. We nemen voor ons vertrek uit San Pedro de Merida  alleen een koffie en zullen later wel wat ontbijt nemen. Na een uurtje, dus rond 10.30 u. zijn we aan onze flat-kamer in de Hostal Olympia Merida waar we maar om 15 uur binnen mogen. We lopen toch even langs en daar zijn twee dames bezig de kamers te kuisen en de bedden te maken.  Ze raden ons aan naar de eigenaars te bellen, want zij maken snel een kamer voor ons klaar.

Merida: het amfitheater en het teatro Romanomet zijn prachtige zuilengalerijen

Een half uur later zijn we reeds op stap naar het amfitheater en het Romeins theater dat op nog geen 500 meter van ons hostal ligt. Eerst gaan we een koffie  en een koekje eten vlak bij het Romeins museum. We krijgen beide een goedkoper ticket, Bruno als student en ik als gepensioneerde. Het amfitheater voor de spelen en gladiatorengevechten is goed bewaard gebleven. Het is mooi weer en nog niet teveel toeristen zijn op stap. Het teatro romano dat er juist naast ligt, is nog mooier; het is uniek in die zin dat niet alleen de zitplaatsen bewaard zijn, maar dat ook het voorste stuk, het toneel of beter de hoge stenen en marmeren zuilen met twee geledingen, nog mooi bewaard zijn gebleven. We dwalen erin rond en genieten ervan. We stellen ons voor hoe de maatschappij er toen uitzag en praten over de vier soorten gladiatoren en over het feit dat Augustus de doodstraf voor verliezende gladiatoren had afgeschaft maar dat een andere keizer die weer invoerde. De gemiddelde leeftijd van een gladiator was 26 jaar.

Merida: de tempel van Diana

Daarna slenteren we wat rond in de hoofdstraat die hoog in de lucht afgespannen is met doeken om zo de toeristen tegen de zon te beschermen. Bruno heeft (weer) honger en we beslissen deze middag warm te eten. We vinden een menu van 15 euro : twee gangen en dessert of koffie. Veel vlees en dat is goed voor Bruno. Naast zijn bord eet hij meer dan de helft van het mijne maar hij is (voorlopig) voldaan. Daarna wil hij gaan shoppen op zoek naar zelfklevers, maar eerst gaan we nog enkele ruïnes bekijken en vooral gaan we naar de tempel van Diana die schitterend bewaard is gebleven, vooral als je weet dat een groot deel van de stad gebouwd werd tussen 50 BC en 50AD. Ik loop ook nog naar de stadsmuren kijken vlakbij. Bruno merkt op dat het al 14.30 u. is, en dat het Museum binnen een uur dicht is.

Merida: het museum

Gelukkig ligt alles bij elkaar en we kunnen nog genieten van het mooie museum gebouwd als een echte Romeinse basiliek met heel veel mooie beelden, grote unieke mozaïeken met veel kleur of alleen grijze kleuren, gebruiksvoorwerpen en bronzen kunstwerkjes zoals een klein paard. Je zou er uren kunnen rondlopen, maar we hebben maar één uur en zien heel veel. We zijn allebei onder de indruk.

 Daarna gaat Bruno zijn stickers kopen en ik ga  inkopen doen voor deze avond, morgen vroeg en voor de lunch onderweg; voor Bruno onderweg naar Sevilla, voor mij onderweg naar Cacerès.

Merida: enkele schitterende mozaïeken in het museum en Bruno die de laatste inkopen doet

Het is wat zoeken, want het is Pasen en de meeste winkels zijn dicht. Ik vind een kleine Carrefour Express op 1,5 km en daar kan ik alles kopen. Gered: want Bruno zonder eten is op het randje van het onhandelbare en moeilijkheden zoeken doe ik liever niet.

Als ik terug ben zijn er problemen met de deurcodes en Bruno belt 2X na elkaar om het te laten oplossen. Het is een huis met appartementen, zonder receptie, maar volledig automatisch om binnen te komen  enz. Zowel Bruno als ik hebben daar slechte ervaringen mee en we durven uiteindelijk niet meer samen weg te gaan om niet buitengesloten te zijn. Appartementen  die zonder receptie werken zouden ze gewoon moeten verbieden. Bruno is eerst naar de casa amfitria geweest, een Romeinse villa die helemaal opgegraven is en waar je over glas loopt en onder je voeten de delen van de villa kan zien zoals ze 2000 jaar geleden was; uniek en zeer pedagogisch. Later ga ik er ook naartoe en neem nog een foto van de maquette van de villa. Het is dan al 20 uur door…Spaanse musea hebben Spaanse uren dus zeer laat open, maar ze sluiten lang op de middag.

Opa en Bruno voor de tempel van Diana

Als slot van de dag smeren we samen onze broodjes en praten we na over de dag. Morgenvroeg vertrekken we elk een andere richting uit. We hebben elke avond lang gepraat over zijn onderzoek en welke richting hij verder wil met fundamenteel en baanbrekend onderzoek. Hij wil grenzen verleggen en onderzoek doen dat anderen niet durven of willen doen. We hebben gepraat over Anett's onderzoek en wat zij nu al doet in milieubescherming. Ik denk er niet teveel aan, want het geeft me wel degelijk  pijn aan het hart en een verkrampte maag dat ik vanaf morgen terug alleen op stap ben. Het is altijd super fijn om samen met Bruno (of één van de andere kleinkinderen) op stap te gaan. Ik denk al aan volgend jaar maar misschien ben ik er te oud voor….