DAG 21, 19/04/2025: van CASTUERA naar SAN PEDRO DE MERIDA

Niettegenstaande het lawaai van de feestvierende Spanjaarden op de avond van Goede Vrijdag hebben we goed geslapen. Vooral de bar en de eetzaal van het hotel Las Naranjas stonden op zijn kop. Overal flessen , glazen, biertjes, lege flesjes, restjes van tapa's enz. Na het avondmaal van een typische lekker gekruide rijstschotel met wilde champignons en stukjes kip, waren we onmiddellijk gaan slapen.

 Het was gisterenavond aan het regenen en dus waren we niet geneigd om in het stadje te gaan wandelen. Deze morgen is het bijzonder fris. Zoals bijna elke morgen rij ik de eerste uren met een wollen sjaal aan en oorwarmers onder mijn helm om mijn oren te beschermen. Aangezien ik geen handschoenen mee heb, heb ik een paar sokken aangedaan aan mijn handen en dat werkt wonderwel.

Dik ingeduffeld in de ochtend, kerk van Castuera, kerk van La Haba

 Het is echt een rare aprilmaand in Spanje zegt de lokale bevolking: koud,(te veel)  regen, storm, hagel, soms warm en afwisselend koud. Heel veel tegenwind  wat het fietsen bemoeilijkt. Wij zouden  zeggen dat je bijna elke dag de vier seizoenen meemaakt. Bruno had geen trui mee en loopt rond in twee van mijn truien met lange mouwen. Toch is hij verbrand door de weinig zon die er is. Hij heeft een delicaat vel…

Vanuit Castuera nemen we de EX 104 we zijn even buiten Cordoba in de autonome regio Extremadura beland en alle lokale en regionale wegen beginnen nu met EX. De Nationale wegen beginnen natuurlijk met een N. We rijden goed door, aangezien het bijna vlak is met kleine hellingen, en bereiken na een 20 km het dorp Campaneiro.  Daar houden we even halt om inkopen te doen en om Bruno opnieuw een 2de ontbijt te geven. Dan gaat het verder door naar Magacela dat men van ver kan zien liggen op de hoge heuvel, zo een 500 meter klimmen. Eerst twijfel ik om er over te rijden want men kan er ook rond rijden. Toch rijden we er samen over: een prachtig zicht  boven aan het kasteel en we zijn blij de inspanning geleverd te hebben.

De pastoor van La Haba, het kasteel van Magacela en het uitzicht van daarboven

Zo fietsen we verder door op of langs de Camino tot het dorpje La Haba dat we toch even binnenrijden om naar de kerk te kijken. De Pastoor,  José zo blijkt, trekt juist de deur van de kerk achter zich dicht maar wil ons de kerk graag tonen en een stempel geven op onze credential. Hij  babbelt samen met Bruno en de parochianen en allen zijn verwonderd dat hij zo goed Spaans spreekt. Enige tijd daarna rijden we door naar het volgende stadje, San Bento, waar we een halte willen maken voor onze lunch. Er is een prachtige Mariakerk op het grote plein. Daar ontmoeten we twee sportievelingen die in bewondering staan voor onze fiets en ons project en ze nodigen ons uit voor een koffie en een boeiend gesprek. Tenslotte eten we wat verder ons stokbrood op.

De kerk van San Bento, Bruno's stokbrood, de bewegwijzering in de Extramadura

Het laatste stuk van deze dag brengt ons kilometers lang door rijstvelden die nog grotendeels droog staan, maar toch zijn enkele al aangeplant. Het is iets anders dan ruwe bergen of heuvels vol met olijfboomplantages of andere aanplantingen zoals  wijnstokken of graangewassen of gewoon eikenbomen.

 Ons hostal is een grote baanherberg, maar de kamers zijn kraaknet en het avondmaal, voor mij een plato combinado (van alles op één bord), is lekker en goedkoop. Na een lange dag gaan we vlug slapen, maar de lieve Spanjaarden vieren de hele nacht feest en het wordt pas stil als wij moeten opstaan. Bruno heeft er gelukkig doorgeslapen.

De rijstvelden onderweg