Dag 17: Van PINOS PUENTE naar ALCAUDETE

Lekker onder ons twee geslapen in onze albergue voor pelgrims met een donativo systeem.  Een sober ontbijt samen en dan zijn we de deur uit en laten we onze schaapjes achter.

De gehele dag zitten we tussen de olijfgaarden, duizenden, rij op rij bergop en bergaf . Dit is het hoofdproduct van de streek en toch is het niet eentonig want de wegen die we nemen zijn zo rustig en zo mooi dat we allen kunnen in bewondering staan voor de natuur en de landbouw. Veel dorpjes of kerkjes komen we niet tegen en  ik kan er dan ook niet veel over vertellen.

De olijfgaarden onderweg, maar ook velden met zonnepanelen

Onderweg komen we in het stadje Alcalá La Real, waar we halt houden voor onze lunch. Boven op de heuvel ligt natuurlijk het kasteel, de mota, gebouwd tent tijde van de Moren om de wegen eromheen te verdedigen. Er vlakbij is ook de Alcazaba of een versterkt geheel met drie torens. Het geheel is gewoon prachtig en trots op de heuvel gelegen. We eten vlakbij een mooi plein met fontein en de San Anton kerk alvorens onze weg verder te zetten.

Alcalá La Real: de fontein, het kasteel en de Alcazaba op de heuvel en de San Anton kerk

In de namiddag rijden we door naar Alcaudete  dat volledig omringd is door olijfgaarden. Juist voor we in Alcaudete aankomen zien we in  de nabijheid een zwarte wolk met bliksems  op ons afkomen. We beslissen onmiddellijk te gaan schuilen in een Repsol tankstation dat we zojuist zijn voorbijgereden. Juist op tijd. Het regent en het hagelt van je welste met veel gedonder erbij. Het cafeetje zit snel vol en er wordt veel gelachen. Er wordt lekkere warme chorizo geserveerd met brood en dat laten we ons smaken.

Schuilen voor de hagel bij een bord chorizo

Na een half uurtje kunnen we rustig doorrijden en we zijn zo in ons hotelleke dat goed meevalt want we waren maar op 4 km van het centrum van Alcaudete. De lucht is zelfs al gedeeltelijk terug blauw. Weer verandert hier snel.

Na een half uurtje trek ik er op uit om de stad te bezoeken. Boven op de heuvel bij het kasteel heb je een indrukwekkend zicht want je ziet niet anders dan olijfgaarden. Zoals overal is men reeds bezig met processie voor de Semana Santa voor te bereiden.

Alcaudete: versierd gemeentehuis

 Alles is versierd en overal zijn fanfares aan het oefenen  of mensen maken zich klaar voor  processies.  Het economische leven lijkt hier deze goede week wat stil te staan. De kerk is ook indrukwekkend maar dicht, ook het kasteel is dicht,  maar ik ga toch tot vlakbij kijken om er een stempel voor mijn credential te krijgen en dat lukt.

Alcaudete

Rond 20 uur willen we lekker gaan eten in een klein restaurantje maar we moeten meer dan een uur wachten tot de keuken opengaat. De Spanjaarden eten overal laat, zowel op de middag om 14 of 15 uur als ’s avonds. Om 21 of 22 uur. Tegen dat wij gedaan hebben zit het restaurantje RAFA stampvol met lokale mensen en wordt het zeer luidruchtig. Toch is het er al bij al gezellig en zeker lekker. Daarna snel gaan slapen, want morgen wacht opnieuw een lange dag.

De Camino Mozarabe heeft de laatste jaren heel sterk aan populariteit verloren omdat hij één van de moeilijker Camino’s is. Er zijn weinig pelgrims onderweg en  nergens zijn er pelgrimsmenu’s te zien.  De weg is wel goed aangeduid, maar veel pelgrims zijn er zeker niet zoals  blijkt uit de albergue in Pinos Puente, waar we alleen waren. In de weekends is het in de albergues wel druk want dan zijn de fietstoeristen / sportievelingen op stap en die laten zich doorgaan voor pelgrim om goedkoop te kunnen logeren.  Daar is moeilijk iets tegen te doen, want een pelgrimsboekje kan men zeer makkelijk vastkrijgen.

Alcaudete