Blog van Mona: Dag 2 19-08-2025

Vandaag nemen we de bus van Santiago de Compostela naar Villafranca del Bierzo en stappen van daaruit 18 kilometer naar Vega de Valcarce.
We stonden om 6 uur op in de albergue. Het was een nacht met weinig slaap: veel mensen gingen binnen en buiten op allerlei tijdstippen, en Floris en ik sliepen vlak bij de deur. We waren dus best moe.
We maakten ons snel klaar en vroegen aan onze vriend Barry, die daar ook klaar zat, of hij een foto van ons wilde maken. We vertrokken naar het busstation, dat vlakbij was, en zochten eerst naar het perron waar onze bus zou aankomen. Onze tickets waren verdwenen uit de app, maar Floris had er gelukkig wel een schermafbeelding van gemaakt. We waren niet zeker of we ons plekje wel zouden krijgen, dus wilden we zeker op tijd zijn en zeker weten waar we moesten wachten.

Foto die Barry trok met onze Rinus-Pini T-shirts

Toen we wisten waar we moesten zijn, gingen we in het station ontbijten: onze yoghurtjes van gisteren, een koffiekoek, fruitsap voor mij en een koffie voor Floris.
We vertrokken dan naar onze bus, die er mooi op tijd was, en er bleek helemaal niets mis met onze tickets. Ik was helemaal in de ban van de bus; Floris leek minder onder de indruk. Het was de eerste keer dat ik op een bus met schermpjes zat. Ik keek Frozen 2 met pauzes, want ik viel vaak in slaap. Floris keek een stukje van Ford v Ferrari en dommelde na een tijdje ook in.
De busrit was lang en we waren best moe, maar ik vond het geweldig. Het uitzicht was ook supermooi. Vier uur later kwamen we aan in Villafranca del Bierzo. Het was toen iets voor 12 uur.

Aankomst in Villafranca del Bierzo, de Santiago kerk en onze eerste stempel van deze kerk

We aten onze restjes pizza aan de kant van de weg als middageten, want we wilden die niet mee op pad nemen. En toen begon onze tocht eindelijk echt.
We stapten eerst even naar het centrum, haalden onze eerste stempel in een kerkje en gingen even langs bij het toeristenbureau om te vragen of we de komende dagen veilig konden wandelen, aangezien er veel branden in de buurt waren. Met veel zekerheid vertelden ze ons dat we veilig op pad konden.
We vertrokken. Het stadje zelf was supermooi en gezellig. We zagen twee helikopters overvliegen die de branden probeerden te blussen, dat was wel een beeld dat bleef hangen.

Het kasteel van Villafranca del Bierzo, En nu op stap

We wandelden al snel naast de grote baan, wat wat langer of eindelozer aanvoelde dan tussen de dorpjes, maar we hielden toch een goed tempo aan. Verschillende voorbijgangers riepen ‘buen camino’ naar ons. 
We stopten na een uurtje enkele minuten om stenen te ketsen over een riviertje, dat kan Floris supergoed. We gingen al snel weer verder.
Toen we op de busrit zaten, zagen we picknickbanken die Floris herkende van eerdere reizen naar Santiago. Daar zouden we onze grote pauze nemen. De tijd ging best snel, en plots waren we er. Er zaten al mensen, maar er waren nog andere bankjes. We vonden ook een paadje naar beneden, richting de rivier, en namen daar liever pauze.

Stappend in de mooie natuur

We aten elk een stuk fruit en dronken water en energiedrank. We ketsten nog stenen, Floris deed een kaartentrucje en ik maakte een schets. We pauzeerden wel heel lang; Daar hadden we later spijt van, want onze rugzakken voelden ineens weer heel zwaar aan, en het wandelen deed even pijn. Gelukkig verdween dat relatief snel.
We waren nog ongeveer twee uur van onze slaapplek verwijderd. Het eerste uur verliep vlot, er waren gewoon veel kleine fruitvliegjes die in mijn ogen vlogen. Ik werd er gek van, Floris leek er geen last van te hebben.

In het laatste uur kregen we allebei last van rug, schouders, kuiten, hielen... overal eigenlijk. We stopten even bij een tankstation en kochten chocoladerepen, snoep en fruitsap. Die energieboost van de suiker deed ons wel goed, en we zetten door.
We kwamen aan in Valcarce, dat gaf al veel goede moed, al was het nog steeds 35 minuten wandelen.
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons hostelletje in Vega de Valcarce. Het is hier supergezellig. De vrouw die ons verwelkomde was erg vriendelijk en gaf ons wat uitleg over het dorpje.

We hebben een kleine keuken, maar we konden eigenlijk alleen de microgolf en de broodrooster gebruiken. Er is een kleine supermarkt en een apotheek.
We fristen ons snel op en gingen zonnecrème halen in de apotheek. In de supermarkt kochten we groentjes en pitabroodjes. Die maakten we klaar en aten we gezellig buiten aan een tafeltje. Het was heel lekker.

Tot morgen. 

Buiten genietend van een lekker avondmaal