Magda beweert dat ik het in de eerste blogs teveel over nonnen en paters heb gehad. Ik had mij gewoon tot doel gesteld enkele keren bij gemeenschappen te logeren en dat was een positieve ervaring. Vandaag vertrek ik na de lauden en het ontbijt bij de slotzusters Benedictinessen van Autun naar Paray-le-Monial, een afstand van 90 km. Mijn B&B voor de nacht is geregeld langs air B & B en buiten het betalen op voorhand en het meedelen waarom je bij die persoon wilt gaan logeren is er geen contact. Straks wacht een sleutel in een speciaal beveiligd kastje aan de deur van het buitenhuis van de gîte ongeduldig op mij om geopend te worden. Dit is dan de nieuwe gastvrijheid dankzij de computer… Genoeg daarover. Maar er komen nog twee abdijen waar ik zal logeren voor ik in Arles ben: één van Benedictijnen en één van Orthodoxe monialen die om 17 u de deur sluiten en dus moet ik daar zeker op tijd zijn want anders slaap ik buiten……
Autun: ochtendgloren vanuit mijn kamer. Het slapende stadje
Na een korte rondrit door een nog slapende stad Autun, door de kleine steegjes neem ik resoluut de richting van Roanne die ik aan moet houden tot ik aan een afslag nog 12 km moet fietsen om Paray-le Monial te bereiken. Ik volg kleine departementale wegen zonder Google maps voor fietsers te gebruiken, want die wil mij absoluut avonturen laten meemaken en dat wil ik niet: ik ben te oud voor avontuurtjes en ten tweede, ik heb pijn aan mijn rechterbil. Tante Nicole , een prima apotheker heeft mij gisteren een zalf Dermalext aangeraden die de Franse apotheker waar ik binnenstapte kende, maar het wordt niet verkocht in Frankrijk. Ze geeft me iets wat volgens haar bijna zo goed is als het Belgische. Een Fançaise die zo iets zegt is dus niet chauvinist wat de meeste Fransen wel zijn, zeker in Olympische tijden.
Het landschap van de Morvan. Het kerkje van Toulon-sur-Arroux- en Lucy die mij verwelkomt
Ik rij nog altijd door de Morvan met echt rustige kleine wegen, een beetje op en een beetje af ook al heeft de eenzame fietser altijd de indruk dat het stukje op langer is dan het stukje af. Onderweg bereik ik het stadje Toulon sur Arroux met een kleine romaanse kerk uit de 11de en 12de eeuw. Het is toegewijd aan Johannes de Doper, de neef van Jezus, die Jezus doopte, maar wiens hoofd later werd afgehakt ter wille van een mooie danseres. Het is een van de zeldzame romaanse kerkjes die een romaans triforium heeft; dit is de middengeleding van een muur die meestal in de gotiek terug te vinden is. Lucy, een studente die volgend jaar rechten begint, werkt er voor de gemeente om de toeristen te verwelkomen, zo een 30-40 per dag, zegt ze. De kerk is al meer dan 100 jaar gedesacraliseerd en is nu een tentoonstellingsruimte met alleen religieuze kunst. Onder andere een pentekening van Abbé Pierre die er (voorlopig) nog hangt. Het was een mooie ontdekking. Daarna stop ik aan een Aldi voor een Frans stokbrood 'rustique', een potje rillettes de canard en wat Franse Emmentaler, plus een 1664 pintje: Franser kan moeilijk.
Interieur van het kerkje van Toulon-sur-Arroux met uniek triforium en een kapiteel
Vroeger dan voorzien, rond 13 uur ben ik in Paray-le-Monial waar ik dankzij de code die ik per mail van Air B &B ontving, het doosje met de sleutel kan openen om de kleine flat binnen te treden. Alles prima in orde. Mijn fiets kan zelfs bij mij slapen want ze hebben een klein bed op zijn zijkant gezet. Hier kan ik niet in een klooster slapen want ze antwoordden zelfs niet op mijn herhaalde mails.
Na een douche ga ik de stad verkennen met als hoofddoel de zeer gekende romaanse kerk ,die een kopie is van de abdijkerk van Cluny die tijdens de revolutie bijna volledig werd afgebroken.
Paray-le-Monial: Abdijkerk en omgeving. Een mooi renaissance huis en de Tour Saint Nicolas
Deze romaanse kerk heet nu de basiliek du Sacré-Coeur nadat in de jaren 1670 een losbandige vrouw die zuster werd, verschijningen kreeg van Jezus Christus zelf, waaruit de aanbidding van het Heilig hart ontstond, dat in latere eeuwen verder werd uitgebouwd. De kerk heeft prachtige romaanse achthoekige torens, mooie romaanse ingangen zonder timpanen en aan de narthex aan de westkant en vooral binnen prachtig bewerkte kapitelen met veel symbolen. Een symbool dat vaak terugkomt is dat van de dennenappel die symbool staat voor het eeuwig leven. Ook een soort katachtige wilde dieren met lange vieze tongen die natuurlijk symbool staan voor satan en het kwaad .
Paray-le-Monial: Interieur van de abdijkerk en kapitelen
De kerk is opgetrokken in een geel-rode steen die het gebouw een bijna gouden kleur geeft. Binnen in de kerk zijn er ook enkele mooie beeldhouwwerken en glasramen te zien. Het is er ook lekker fris als het buiten (te) warm is. in het koor een Christus niet in een mandorla (amandelvorm) maar in een rechthoek symbool van de aarde waarover God heerst.
Mooie parken en gezellige straatjes, de tour Saint Nicolas, vroeger een kerk, nu een gemmentelijke en culturele ruimte, geven het stadje een gezellige sfeer. Maar de eerste helft van augustus gaan hier mariale / religieuze dagen door en dan is er teveel volk op straat. Rustig was het vandaag zeker niet.
Na anderhalf uurtje te hebben rondgeslenterd doe ik wat inkopen in een Carrefour Express. Vanavond kook ik zelf: een omelet met tomaat, witte zoete ajuin, en kaas met een stuk Frans brood en daarbij een grote Pelforth Brune; dat wordt een feest. Ik hoop rond 21 uur zeker in bed te zijn . Morgen fiets ik naar de Monastère Bénédictin de St Pierre van Pradines op een 70 km; sorry Magda het worden weer paters. Ik doe het nu wat trager want de eerste dagen waren te hels met teveel kilometers.
Paray-le-Monial: Abbey Church
Het stuk dat ik nu fiets vanaf Vézelay is in feite voor de pelgrims die vanuit Le Puy-en-Vélay naar Santiago willen stappen of fietsen, een soort aanlooproute tot in Montbrison voorbij Charlieu maar dat is voor later. Ik hoop dat het niet te lang is geworden; iedere dag hamert Magda op deze twee adjectieven: kort en niet te belerend..we doen ons best
Comments