Pedro Menéndez de Avilés
Mijn kamer is klein maar netjes, met een badkamer en toilet en douche op de gang die ik met anderen moet delen. Gisteravond was er een jonge man die mij verwelkomde, maar hij wist weinig over de accommodatie. Ik mocht mijn fiets meenemen naar de kamer om op te laden, maar moest hem zelf naar de eerste verdieping tillen. Na te hebben gezien hoe Felipe, de fijne gastheer in Santander, dit deed, wist ik hoe ik het moest aanpakken. Vijftien minuten later had ik dus gezelschap op mijn kamer.
Ik maakte nog een korte wandeling in de buurt om de sfeer van Gijon op te snuiven en deed wat boodschappen. Daarna volgde ik mijn gebruikelijke ritueel van eten, douchen, het schrijven van mijn blog, bellen met Magda en een extra bericht sturen naar Bruno om hem te laten weten dat ik echt naar zijn komst uitkeek.
Mijn kamer in Gijon, de straat (m) en het appartmentsgebouw in de voorstad waar ik logeerde (r)
Ik ben vanochtend niet te vroeg opgestaan, aangezien Bruno pas om 14:00 uur landt op de luchthaven, 10 km buiten Avilés langs de kust. Ik besluit Gijón niet verder te bezoeken. Terwijl ik naar beneden fiets richting het centrum, maak ik enkele algemene foto’s. Vervolgens doorkruis ik deze grootste stad van Asturië, met bijna 100.000 inwoners, van oost naar west. Het is erg druk en dit deel van de stad bestaat voornamelijk uit appartementsgebouwen, zoals dat waarin ik verblijf.
Om 8:30 uur vertrek ik en weet precies waar naartoe: recht voor de deur staat de aanwijzing voor Avilés via de N-634, gewoon volgen dus. Aan de rand van de stad begint de zware industrie, die in feite doorgaat tot aan Avilés, zo'n 30 km verderop. Het landschap wisselt af tussen wat groen en zware industrie. Vlak voor Avilés zijn er de staalovens en opslagplaatsen vol stalen platen van Arcelor Mittal, het staalbedrijf dat de hele vallei vult.
De industrie tussen Gijón en Aviles: een weinig aantrekkelijke omgeving
Bezoek aan Avilés
Ik kom aan op de Plaza de España in Avilés, bij het ayuntamiento of stadhuis. In tegenstelling tot de omliggende industrie is de stad zelf zeer aantrekkelijk op alle vlakken: schoon, netjes, met veel gerestaureerde oude huizen, parken, pleinen, fonteinen en beelden. Ik loop het stadhuis binnen en krijg een stempel op mijn credencial dankzij de politieagent bij de ingang, al mag ik hem niet fotograferen.Ik heb twee uur de tijd om de stad te verkennen voordat ik naar de Aeropuerto de Asturias rijd; Ik bezoek de hoofdstraten met de oude markt en hallen, die nu zijn omgebouwd tot appartementen. Ik ga naar de grote kerk gewijd aan de Heilige Thomas van Canterbury. Avilés was altijd een belangrijke etappe voor Engelsen die naar Santiago de Compostela trokken en ook een belangrijke handelspartner.
Avilès: het stadhuis , de man die me het gemeentehuis toonde en de kerk van de H. Thomas van Canterbury
De pastoor vertelt me dat ik de 'unieke' stempel op Bruno's credencial kan krijgen op voorwaarde dat ik eerst de heilige mis bijwoon. Gelukkig is het een snelle mis, maar wel met veel aanwezigen op een gewone werkdag. Na afloop krijg ik de stempel en mag ik met de pastoor op de foto.
Avilès: de pastoor en de kerk en het klooster van de H. Franciscus
Ik rond mijn bezoek af met een bezoek aan het 14e- en 15e-eeuwse klooster van de Heilige Franciscus, met mooie reliëfs in het koor, waaronder een Santiago Matamoros (Morendoder!), en een 16e-eeuwse kloostergang. Ik slenter nog even door de straatjes en het park en vertrek vervolgens richting luchthaven, 12 km van het centrum van Avilés.
Op weg naar de kleine luchthaven van Avills om Bruno op te wachten
Ik eet mijn sandwich op de luchthaven. Bruno's vliegtuig heeft wat vertraging en de douanecontrole duurt erg lang. Om 15:30 uur komt hij naar buiten met zijn rugzak en zijn fietstas waarin zijn gedemonteerde fiets zit. Hij moet eerst zijn fiets in elkaar zetten, maar ondervindt een probleem met de versnellingen. Toch vertrekken we rond 16:30 uur, want we moeten nog bijna 40 km fietsen. Het kost wat meer tijd omdat de versnellingen niet optimaal werken.
Aankomst van Bruno die zijn fiets nog moet monteren
Onderweg stoppen we kort in Soto de Luina om het mooie 16e-eeuwse kerkje te bekijken, met daarnaast een mooi beeld van Santiago. We kopen ook wat bananen, nootjes en drank in een kleine Dia-supermarkt; Bruno heeft altijd honger!
Een tussenstop om energie op te doen en aankomst aan ons pension
Rond 19:30 uur arriveren we bij Pension Prada in het gehucht Santa Marina, nabij het stadje Cudillero. We logeren in een kamer met badkamer; de eigenaars zijn superlief en het huis is prachtig, van het "koloniale" type. Vlakbij is er een bar met restaurant van dezelfde eigenaars, waar we om 20:30 uur een "Menu del Peregrino" kunnen krijgen voor 12 euro, inclusief wijn en erg lekker. Het is mijn eerste echte maaltijd in een restaurant in 29 dagen.
We praten wat bij, aangezien we elkaar niet meer hebben gezien sinds kerstmis 2023. Om 22:00 uur zijn we terug op de kamer; we zijn allebei erg moe. Bruno heeft de vorige nacht weinig geslapen en is vroeg vertrokken, en ik heb vandaag in totaal 85 km gefietst. We douchen snel, bellen nog even met Magda en gaan dan slapen.
Morgen moeten we 85 km fietsen naar Ribadeo langs de kust, met nogal wat heuvels. Het zal wel lukken als we het probleem met de versnellingen kunnen oplossen.
Mijn eerste warme maaltijd in lange tijd en Bruno met de eigenares (Charro) van het pension
Comments