.Ik wist dat de tweede dag die me van de abdij van Scourmont naar het centre paroissial St Etienne in Chalons-en-Champagne zou brengen, een moeilijke dag zou worden, want een afstand van 165 km diende afgelegd te worden. Ik was dus om 5 uur opgestaan in het pelgrimshuis van Bethanië. Jean Marie , een leek die voor de paters werkt en dat prima doet had mijn ontbijt klaargezet de avond ervoor. Ik hoefde alleen op het knopje van koffie- machine te drukken en ik had heerlijke koffie. Ik mocht zelfs een Chimay nemen als ontbijt maar dat heb ik datniet gedaan want op de fiets dient men goed wakker te zijn. Om 5U 40 was ik gepakt en gezakt de deur uit ....in de duisternis en in de regen.
Drie uur regen zodat ik kletsnat werd niettegenstaande mijn poncho regenjas. Het was nog half duister en ik probeerde Google maps te volgden maar die bracht me in wegjes die doorzopen waren van regen en waar ik met moeite kon trappen; Dan maar een omweg gemaakt en dus veel tijd verloren. Uiteindelijk in de regen toegekomen in Rethel dat ik toch kort wou bezoeken gezien het een versterkt dorp is uit de 16de eeuw met een gebouw in de vorm van een vijfhoek (pentagon / stervormig). In de 17de eeuw werd het door architect Vauban (van Louis XIV) nog verder verstevigd.
Rethel met de versterkingen van Vauban. Een van de wegen waarlangs ik ben gefietst
Wat later had ik geen internet meer en ik kreeg het niet terug OK. Dan maar op het geheugen fietsen met de hulp van Magda. Uiteindelijk kwam er terug schot in de zaak dankzij Magda en een Fransman die zijn motor aan het kuisen was in de regen (!). Hij raadde me aan om een bepaalde weg te volgen die relatief vlak was en hij had gelijk. Tegen de middag was ik ongeveer halverwege maar was er nog 80 km te doen.
Ik had mij voorgenomen om vlakbij Chalons-en-Champagne het Russsisch kerkhof van de 1ste WO te bezoeken en ook het kleine orthodoxe klooster dat daarbij hoort. Russische soldaten vochten mee met de geallieerde legers toen de tsaar nog aan de macht was. Daar zijn nog altijd 2 full time orthodoxe monniken in het klooster van alle Russische Heiligen dat pas in 1982 een definitieve kerk kreeg . Een Finse gift van een mooie houten kerk en ernaast een toren met carillon. De kerk werd in Finland gemaakt en in stukken vervoerd naar Frankrijk waar ze dan in Mourmelon-le-Grand werd geassembleerd.
Het Russisch kerkhof, kerkje en klooster nabij Mourmelon-le-Grand
Na dit bezoek rond 16.30 u had ik nog 40 km te fietsen en daar liep heel wat mis. Ik viel (alleen wat schaafwonden) en belandde nog eens op het verkeerde pad (langs een N weg met viet vier rijdstroiken) tot Magda en twee lieve Fransen mij een korte weg aanraadden langs het kanaal dat aan de kathedraal voorbij loopt. Rond 20 u was ik aan de place Notre-Dame bij de Notre-Dame-en-Vaux collegiale kerk, waar een priester mij een kamer zou geven in het Centre paroissial. Ik had de priester reeds opgebeld maar hij nam nooit op. Terwijl ik voor dat centre paroissial stond te wachten en Magda al op zoek was naar een kamer voor mij vlakbij in een hotel -want ik was toch wel moe- kwam een jonge dame, een SDF (dakloze) die geregeld van de parochiepriester 20 euro kreeg voor wat eten toe. Plots kwam de jonge priester, een Bretoen met de naam Erwan wat Yves betekent aangelopen. Hij had mijn berichten niet gehoord maar plots had hij eraan gedacht dat hij me een bed beloofd had en Inesse, de jonge dame 20 euro. Hij was super lief en al snel had Inesse wat geld en ik een kamer met alles erop en eraan.
De priester Erwan; het parochiaal centrum en de doos voor vrijwillige bijdragen
Hij bracht me naar een kebab tent waar ik iets kon kopen om te eten en, wonder boven wonder, stond in de frigo van het Centre paroissial en half vaatje gekoelde Affligem. Ik was de koning te rijk: een kamer, een lejjere grote kebab en een frisse Affligem pint. In feite was het een baaldag maar dankzij Magda en de priester Erwan die zich 1000x verontschuldigde had ik een lange nacht na een zeer moeilijke dag. Ik was helemaal alleen in dat parochiehuis en rond 5 uur werd ik wakker want ik hoorde dat er iemand in huis rondliep. Ik belde hem op en hij stelde me gerust . Hij was vergeten te zeggen dat de werkvrouw altijd heel vroeg komt kuisen. Ik ben dan terug in slaap gevallen tot 7 uur: schitterend…
Comments