Gisteren logeerden we in een appartementje in de rue Dolaizon, een kraaknet en ruim appartementje (28 m2) van ene Yann Lennhof. Met alles erop en eraan. Daarenboven is hij het soort gastheer “who goes the extra mile”. Bereid tot alles voor zijn klanten opdat ze het naar hun zin zouden hebben. Bruno heeft er gisterenavond gekookt na ons bezoek aan de bisschoppelijke cité die bestaat uit de kathedraal, honderden trappen steil omhoog, een schitterende kloostergang, een baptisterion ( dat dicht was spijtig genoeg) en een rijke schatkamer. Genoeg om een namiddag mee te vullen. Een gezellige Haute Ville want het oudste deel ligt tegen de heuvel aan en de nieuwe stad naar de vallei toe. Dit betekent dat je best fit en fris bent om er boven te geraken en terug veilig naar beneden.
Le Puy-en-Vélay: de kathedraal en de steile straatjes
Zoals gezegd bezochten Bruno en ik in de namiddag nog samen Le Puy. Eerst de cité épiscopale met de kathedraal van OLV. De kathedraal Notre-Dame de l’Annonciation du Puy-en-Velay, een hoogtepunt van de romaanse kunst gebouwd vanaf de 12de eeuw. Men merkt een duidelijk Byzantijnse invloed. Op het hoogaltaar een Zwarte Madonna die de reden werd dat zoveel bedevaarders hier naartoe kwamen (en komen?). Indrukwekkend is de trap die ernaar toe leidt en ook het koor met mooie zuilen, kapitelen en fresco’s. elke morgen kunnen pelgrims hier de pelgrimszegen krijgen: er is altijd volk. Typisch voor de romaanse kunst van de Auvergne zijn de abstracte veelkleurige versieringen vooral in rode bruine, zwarte en soms lichtere tinten.
Le Puy-en-Vélay, kathedraal: de Zwarte Madonna en interieur
Dat vinden we in veel kerken in de Auvergne, de streek van het Massif Central met al zijn uitgedoofde vulkanen. Sommigen beweren dat de vulkanen nog altijd zouden kunnen uitbarsten. Het zwart komt van het feit dat veel steen vulkaansteen is. Naast de kathedraal is de mooie romaanse kloostergang die gebruikt werd door het college van kanunniken. Er waren geen monniken hier maar wel kanunniken die in tegenstelling tot de monniken wel duidelijk sociaal en pastoraal werkten met de gemeenschap rondom hen. Zoals in vele kloostergangen is een mooie kapittelzaal het centrum van de beslissingen van het college. In de kloostergang met de prachtige zuilen en kapitelen werd gebeden en gereflecteerd.
Le Puy-en Velay, kathedraal: de kloostergang
We brachten ook nog een bezoek aan de kleine trésor of schat en je ziet enkele van de mooie religieuze voorwerpen op de foto’s.
Le Puy-en-Vélay, kathedraal: de schatkamer
Naast de kathedraal staat op een stoere rotsheuvel het grootse beeld van OLV in het rood geschilderd. We gingen ook nog vlug een stempel halen voor onze credential in de kathedraal en op het office du tourisme.
Le Puy-en-Vélay: het reusachtige beeld van OLV op de rots, Bruno op stap in Le Puy
Na een lekker en gezellig pasta-avondmaal met heel wat humanitaire, agnostische , religieuze en spirituele beschouwingen over Het Leven, zat ik snel onder de wol want ik was kapot. Bruno hield het niet veel langer uit, zo vertelde hij me deze morgen vroeg. Vroeg, inderdaad want we waren allebei rond 5 uur wakker, een gewoonte die we de laatste 10 dagen hadden aangenomen. We ontbijten en weten met ons adrenaline geen blijf want we zijn gewoon op de fiets te stappen en hard te moeten trappen. Vandaag rustdag en vertrekdag van Bruno.
Ik heb de treinen voor hem opgezocht en hij hoe hij zijn fiets met Easyjet kan meenemen. Daarvoor moet hij een fietszak hebben om de fiets in te steken zonder pedalen en het stuur schuin. Hij zal naar de verpakking in Lyon op zoek gaan. Nu moet hij inpakken, dan nog even naar de zaterdagmarkt gaan en lekkere dingen bekijken en dan samen naar het station om 12 uur. De trein naar St Etienne van 12.34 u is stipt en met de train vertrekt Bruno naar Lyon St Exupéry met de fiets.
Le Puy: Bruno met zijn fiets wachtend op de trein naar Lyon en opa alleen op het perron
Ik kan geen afscheid nemen en de gehele voormiddag voel ik de leegte al aankomen die ik nu zo sterk voel heel alleen in een andere kamer. Veel eenvoudiger dan die van gisteren. Geen tranen maar wel een beklemmend hart en een gevoel van leegte. Bruno is een fijne jongeman en we kunnen het goed vinden samen. Acht jaar ouder dan Floky en dat maakt toch een verschil. Ik mis Floky ook heel hard.
Le Puy: Rocher et Aiguilhe (Naald) St. Michel met de steile engelentrap en de stemmige St Michelkerg
Na het vertrek van Bruno ben ik, om aan iets anders te denken, op stap gegaan naar de Rocher et Aiguilhe (Naald) St Michel, met de église St. Michel, een romaans kerkje boven op een uitgedoofde vulkaan, indrukwekkend, vooral als je hem te voet bestijgt. Oorspronkelijk was het heiligdom alleen toegewijd aan de aartsengel Michaël, gekend omdat hij God bijstaat bij het laatste oordeel. Nu is het heiligdom ook toegewijd aan de twee andere aartsengelen Rafaël (komt veel in het Oud testament voor) en Gabriël die we kennen als de boodschapper zoals in de boodschap aan Maria. Het is een klein romaanse kerkje, stemmig en schattig ook versierd met een prachtig beeld van Michaël en met fresco’s die een hemels Jeruzalem voorstellen. Ook kleine zuilen met kapitelen en boven de ingang verschillende belangrijke symbolen die naar Christus en God verwijzen . Er staan ook op de linteel waaronder je door stapt twee zeemeerminnen die verwijzen naar de gevaren en de zonden van de Luxuria of de onkuisheid.
Le Puy: Rocher et Aiguilhe St. Michel, St Michelkerk : beeld van St. Michel, zeemeerminnen en Lam Gods
Rientje had het vandaag ook moeilijk gehad na het vertrek van Bruno die altijd zijn lievelingsneef was geweest. Floky was er ook al niet meer bij: dat was niet alleen zijn lievelingsbroer maar Rientje leek als baby echt een kloon van Floky. Ik voelde en hoorde Rientje heel weinig tot we de beklimming van de naald van St Michael aanvingen. Plots was hij uitbundig en fladderde er maar op los Op de laagste verdieping is er immers een maison des anges met vele afbeeldingen van engelen, hemelse muziek en vooral informatie over wat de taak van de engel is, o.a. als bewaarengel de mensen te helpen. ik heb hem daarna niet meer gehoord of gevoeld , ik denk dat hij daar is blijven plakken. Ik hoop wel dat hij terug bij mij is morgen want ik heb hem echt nodig.
Rocher et Aiguilhe (Naald) st Michel: de engeltjes in de Maison des Anges
Voorzichtig afdalen langs die eeuwenoude trap van dat kerkje is de boodschap. Aan de voet is er een kapel toegewijd aan St Clair. Een mooie kleine romaanse kapel opgesmukt met modern verguld mobilair dat er goed in past. Dan, langs de église en couvent de St Laurent van de dominicanen, de predikheren, en de église du Collège van de jezuïeten wandel ik terug naar mijn flatje. Ik kuier nog wat rond in de ville haute om de sfeer op te snuiven en om vooral mooie oude huizen en trappen te bewonderen.
Le Puy: Chapelle St. Clair met modern altaar en mooi kruis vlakbij
Mijn fiets ga ik in de flat van gisteren halen want die staat nog waar ik gisteren met Bruno sliep en nu staat hij bij mij in mijn kleine kamer. Zo kan ik morgen terug vroeg vertrekken. Ik hoop op twee dagen het Massif Central (langs Brioude en Clermont Ferrand) achter mij te laten zodat alles wat vlakker wordt want ik heb al veel bergen en steile heuvels moeten verwerken. Maar voor Rientje doe ik alles. Ik hoop vooral dat Rientje terug meevliegt en niet blijft plakken in de Maison des anges.
Le Puy met zicht op het Massif Central in de verte
댓글