Ook onze lieve buur Eric was al vroeg uit de veren vandaag, zodat ik de fietsen die we in zijn garage hadden mogen zetten goed op tijd kon klaar zetten om tijdig te vertrekken. Eric en zijn echtgenote wonen in Louviers tussen Evreux en Rouen in Normandië. Ze hebben hier een prachtige résidence secondaire of tweede verblijf kunnen kopen vlakbij de abdijkerk van Conques. Terecht noemt hij het zijn stukje paradijs zo dicht bij die unieke abdijkerk. Om 7 uur stipt rijden we ons straatje uit richting départementale die ons naar Sénergues brengt.
De Compostelle de Conques, onze buur Eric en Bruno die zijn fiets nakijkt
De dag begint met 10 km bergop tot 600 meter hoogte. Na Sénergues gaat het richting Espeyrac waar we het plateau op rijden van 700 meter met af en toe nog een extra kleine helling. Het werd uiteindelijk een zeer vermoeiende en warme dag met 39 graden Celsius rond 14 uur want na St Côme d’Olt voorbij Espalion moeten we het plateau d’Aubrac op tot 1000 meter hoogte voor we afslaan om naar beneden te rijden om St Chély-d’Aubrac te bereiken.
Eventjes terugspoelen. Vanuit Conques bereikten we eerst Sénergues met een mooi kerkje toegewijd aan St Martin. Ernaast staan de resten van een mooi kasteel. Vlak bij de kerk ontmoeten we Christian die zijn bloemen water aan het geven is. We vragen hem de weg en hij bevestigt wat Bruno dacht te doen om de via Podiensis te volgen: over het plateau van Eysperac naar boven tot 700 meter . Vandaar hebben we een mooi zicht op de Gorges du Lot die links van ons loopt in de verte.
Het kasteel van Sénergues en Christian die zijn bloemetjes begiet
Op het einde van dit plateau slaan we links af en duiken we naar beneden om het mooie stadje Estaing te bereiken. Er staan geregeld panelen die de aandacht vestigen op het feit dat je op de Via Podiensis bent en die de autobestuurders uitnodigen voorzichtig te rijden.
We bereiken de kern van het oude stadje door over de oude laatgotische 16de-eeuwse brug te rijden . Vanop grote afstand zien we het stadje voor ons liggen met zijn mooie versterkte burcht en zijn kerkje.
Estaing: het kasteel, de brug en de kerk
Het behoort toe aan Valérie Giscard d’Estaing, vroeger Frans président en aan andere leden van zijn familie. Het kasteel bestaat uit gebouwen van verschillende hoogtes georganiseerd rond een terras. De meeste zijn 15de, 16de en 17de -eeuws en staan rond een oude vierkante donjon waarvan de top is versierd met vijf torentjes en een lantaarnvormig dak. Er is ook een terras met een prima uitzicht op de Lot rivier. Niet veraf staat de Saint Fleuret kerk die uit de 15de eeuw dateert en werd gebouwd op de plaats van een oudere kloosterkerk. Het interieur is stemmig dankzij de moderne glasramen uit 1975 en verschillende mooie beelden.
Estaing: Interieur van de kerk en de mooie huizen in de buurt
We gaan een koffie drinken maar moeten met baar geld betalen; kredietkaarten worden niet aanvaard. Bruno zoekt een geldautomaat die echter defect is. De patron van de bistro schenkt ons dan maar de twee koffies gratis en nodigt ons uit om bij een volgend bezoek aan Estaing zeker een koffie te komen drinken met geld. Bruno heeft uitgedokterd dat we best langs de voie verte van Estaing naar Espalion rijden want daar is inderdaad meer verkeer. Na 10 km zijn we al in Espalion. Een weinig aantrekkelijk stadje met een 19de -eeuwse kerk en de vroeger St Jean kerk uit de 15de eeuw die nu dienst doet als een museum.
Espalion: église St. Jean en église de Perse
De belangrijke gebouwen zijn allemaal opgetrokken uit de plaatselijke rode kalsteen. Terwijl Bruno op zoek gaat naar een paar (verloren) snoeren van zijn Mac, fiets ik tot even buiten de stad waar de 11de-eeuwse romaanse église de Perse zich bevindt. Bijzonder mooi is het zuiderportaal met op het timpaan het Pinkstergebeuren. Een beetje zoals in Vézelay maar eenvoudiger. Op het linteel, de balk onder het timpaan, staat het laatste oordeel. Binnenin zijn er mooie zware romaanse zuilen met versierde kapitelen.
Espalion, église de Perse: het Pinkstertimpaan, nterieur met de zware romaanse zuilen
Bruno heeft me daar vervoegd en vandaar vertrekken we naar St Côme d’Olt waar we aan de beklimming van het plateau d’Aubrac zullen beginnen om ons einddoel St Chély d’Aubrac te bereiken op de Via Podiensis. We beslissen geen boodschappen te doen omdat de warmte met het uur twee graden oploopt en we zijn nu al aan het puffen van de hitte. Deze laatste beklimming van 15 kilometer tot op 1000 meter hoogte wordt een hele klus. We worden gedwongen om na elke kilometer halt te houden om water te drinken in de schaduw. Ons hart klop bij allebei in onze keel. Een auto stopt zelfs om te vragen of het wel gaat en of we geen hulp nodig hebben.
Fietsend naar en op de plateau d'Aubrac,
Drie kilometer voor de top vinden we een kraan met fris water en we nemen letterlijk een douche door onze lege drinkbussen over ons hoofd en ons bovenlijf uit te gieten. Vlak naast de kraan staat een kerkje en zelfs in de grote hitte kan ik het niet laten even binnen te lopen en wat foto’s te nemen. Nog drie kilometer klimmen met vele drinkbussen vers water helpt om het draaglijker te maken.
Na de beklimming slaan we rechtsaf naar ons dorpje St Chély d’Aubrac dat beneden in een vallei ligt . Dat wordt nu een steile afdaling van 4 kilometer. Terwijl we naar beneden rijden, denk ik al aan het feit dat we morgenvroeg die vijf kilometer terug naar omhoog moeten rijden....We zien wel.
Saint Chély-d'Aubrac: Zicht op de stad en de pelgrimsbrug met dubbelkruis
Saint-Chély-d'Aubrac ligt aan de GR 65 wandelroute, langs de Via Podiensis, één van de vier mythische routes om in Santiago de Compostela te komen. Er zijn ook, naast pelgrims, heel veel wandeltoeristen die dit stadje bezoeken. Het plateau van Aubrac is bekend om zijn natuurschoon. Het architecturale erfgoed van het stadje bestaat uit twee belangrijke gebouwen: de kerk van Notre-Dame-des-Pauvres en de Pelgrimsbrug. De kerk ND is bijzonder interessant gezien zijn grote balkon om veel pelgrims te laten deelnemen aan de diensten. De pelgrimsbrug is een oude 14de-eeuwse structuur met een mooi oud dubbelkruis op.
St.Chély-d'Aubrac: het stadje en de kerk
We worden vriendelijk ontvangen, maar het koppel dat de twee hotels van het dorpje runt plus een soort fritterie voor wandelaars en pelgrims, zitten met de handen in het haar. Al enkele uren zitten ze zonder internet en er kan ook niet elektronisch betaald worden. Ook de geldautomaat werkt niet. We kunnen geen fris pintje bestellen maar de lieve patron brengt ons onmiddellijk een fles ijskoud water met twee glazen. We hebben geen inkopen gedaan en kunnen in de épicerie geen inkopen doen met onze kaart dus beslissen we in ons hotelleke te avondmalen. Het menu van 23 euro ziet er aantrekkelijk uit en de patrons zijn vriendelijk. Hopelijk werkt internet en alle elektronica terug later op de dag als we willen betalen. Snel krijgen we onze kamer met twee afzonderlijke bedden wat super is voor Bruno. Onze fietsen staan in een bergruimte en die van mij is aan het opladen. Er staat ook een ventilator in de kamer die Bruno onmiddellijk opzet naast hem. we praten nog wat na over onze beklimmingen. We zijn blij dat we nu wat kunnen rusten en een douche nemen alvorens om 19 uur te gaan avondmalen.
St. Chély d'Aubrac: ons hotel en ons avondmaal
Het avondmaal is super lekker: een koude wortel crème soep en als hoofdgerecht kalfsvlees met gebakken aardappeltjes en courgettes en een mosterd en dragonsaus en als dessert een aardbeien met slagroom en chocolademousse. Na acht dagen alleen maar klaargemaakte pasta schotels van grootwarenhuizen te hebben gegeten smaakt dat heerlijk en het is ook zeer lekker.
Morgen gaat het naar het plateau d’Aubrac over Nasbinals en Aumont-Aubrac naar Saint Alban sur Limagnole. we hopen kennis te maken met de ruwe en mooie Aubrac. Een ding weten we zeker, we beginnen de dag met 700 meter klimmen over een 12-tal kilometer. We hebben, het de voorbije dagen elke keer gedaan…hopelijk lukt het nu ook.
Comments